《Beauty-ChaerJi》

《12》

Hi-🍫

➷.・゜゜・➷.・゜゜・➷.・゜゜・➷

"Şubeler arasında en iyilerdensin hatta en iyisisin. Stresini mümkün olduğunca en aza indirmeye bak. Kendini böyle yıpratma. Ve unutma ki ben her zaman senin yanında olacağım. Her başarında ve her hatanda. Ama sen de kendine böyle yüklenmeyeceksin tamam mı?"

Yol ayrımına gelince biraz daha konuşmuşlardı. Ve şimdi vedalaşma zamanıydı.

"Çok teşekkür ederim Yeji." dedikten sonra hiç beklenmedik bir hareket yapmıştı. Karşısındaki kız ile arasındaki mesafeyi kapatıp kollarını omuzlarına sarmıştı. Yeji nefesin nereden alındığını unutmuştu. İlk başta şok yaşasa da daha sonra o da kollarını Chaer'in beline dolamıştı.

Saçları Yeji'nin yanağına değerken konuştu,
"İyi ki tanıştık Yeji. Benimle arkadaş olduğun için çok teşekkür ederim. Benimleyken zorlanıyor olmalısın bunun için de özür dilerim. Yanında sorunlu ve çirkin birini bulundurmak zor olmalı."

Bu dediklerinden hemen sonra Yeji kollarını bedenden ayırıp kollarını tutarak konuştu "Chaeryeong... Böyle konuşma lütfen. Sen gerçekten çok güzelsin-"

"Değilim Yeji. Hem alışığım ben. Yani yalan söylemene gerek yok."

Yeji bedenlerini ayırıp ellerini Chaeryeong'un yanaklarına koydu "Hayır Chaer, yalan falan değil. Kelimelerle anlatamayacağım kadar çok güzelsin. Ayrıca alışman gereken başka şeyler var. Mesela; sana her zaman güzel olduğunu hatırlatacağım."

Chaer parıldayan dolu gözlerle Yeji'ye bakıyordu. Ona her baktığında çok farklı hissediyordu. Yıllardır ondaki sevgi ve ilgi boşluğunu o dolduruyormuş gibi. Halbuki uzun zamandır tanışmıyorlardı. Bu durum Chaeryeong'u daha çok düşünmeye itiyordu.

Az önce hissettiği duyguyu tekrar tatmak istedi. Hiçbirşey demeden tekrar sarıldı karşısındaki kıza. Yeji bu sefer sıkı sıkı sardı kolları arasındaki bedeni. Buna ihtiyacı olduğunu biliyordu.

∆∆∆

Kapıyı çaldı. Zile tekrar bakacakken kapı annesi tarafından açıldı.

"Merhaba anne." içeri girerken konuşuyordu.

"Nasılsın?"

"Bilmem sence nasılımdır Lee Chaeryeong?"

"Babamla kavga mı ettiniz?" içeri tam olarak girdiğinde annesiyle aynı huysuzluk tam olan babasını gördü. Tamam, ters giden bir şeyler vardı.

"Umm.. Sorun ne?" eli ensesinde saçlarını okşarken çantasını çıkardı.

"Sorun sensin. Sen ve senin tembelliğin!" annesi ona doğru bağırdı.

Chaer endişe dolmuş bir şekilde "Ne? Ne tembelliği?" dedi.

"Ders çalışıyorsun sanıyorduk. Ne işler peşindesin? Bugün matematik öğretmenin aradı. Lalisa Monoban."

≠2 saat önce≠

"Telefonun çalıyor." eşinin ona haber vermesiyle fark etmişti çalan telefonu.