[Unicode]
Friendly Reminder : ဒီဟာက 《 Rush back to the Dawn 》ရဲ့ afterlife ဖြစ်လို့ ရှေ့တစ်ခုကို မဖတ်ရသေးဘဲ ကျော်မဖတ်ပါနဲ့။
ဒီနေ့က B တက္ကသိုလ်ရဲ့ open campus နေ့။
စိတ်လှုပ်ရှားတက်ကြွနေတဲ့ တခြားကျောင်းသားတွေလိုပဲ ဖေးယွီလည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို စူးစမ်းရင်းနဲ့ လမ်းပြနေတဲ့ စီနီယာအစ်မရဲ့ နောက်ကနေ လိုက်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့လို့ သူက တခြားကျောင်းသားတွေလောက်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားမနေပါဘူး။ သူ့အစ်ကိုကလည်း B တက္ကသိုလ်ကနေ ဘွဲ့ရတာမို့ ဒီအတောအတွင်း ချောင်းပေါက်မတတ် ရောက်ဖူးပြီးသား။ ဒီနေ့ open campus ကို လာတယ်ဆိုတာကလည်း ဒီတိုင်း အပျင်းပြေရုံ သက်သက်ပဲ။
ကျောင်းသားအုပ်ရဲ့ နောက်ဆုံးကနေ လျှောက်လာရင်းနဲ့ နည်းနည်း ပျင်းလာတော့ ဖုန်းကို ထုတ်ပြီး သူရယ်၊ ရှောင်ဝေးရယ်၊ ရှောင်ချန်းရယ် သုံးယောက်ပဲ ရှိတဲ့ we chat ဂရုထဲ စာပို့လိုက်တယ်။
ချန်ကော : ခုထိ သေနေကြတုန်းလား ?
ကျုံးချန်ဝေးနဲ့ ရှဲ့ချီချန်း .. အဲဒီနှစ်ကောင်က ပိစိပေါက်စ အရွယ်တည်းက ဖေးယွီနဲ့ သိခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ။ သူတို့သုံးယောက်လုံးက B တက္ကသိုလ်၊ စီးပွါးစီမံဌာနမှာ လျှောက်ဖို့ ရွေးထားကြတာပေမဲ့ ဟိုနှစ်ကောင်က အပျင်းထူနေပြီး open campus ကိုတောင် မလာကြဘူးလေ။ အခုတော့ သူ့မှာ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းခြောက်ခြောက်ကြီးနဲ့။
ခဏကြာတော့ ဂရုထဲက သူ့မက်ဆေ့ချ်ကို စာပြန်လာကြတယ်။
ရှောင်ဝေး : ရောက်ပြီလား ချန်ကော ?
ရှောင်းချန်း : ဓာတ်ပုံရိုက်ပြဦး ဘယ်နေရာ အလှဆုံးလဲ ?
ဖေးယွီ နှာခေါင်းရှုံ့ပြီး စာပြန်ပို့လိုက်တယ်။
ချန်ကော : ရောက်နေပြီ ဘယ်နေရာ လှမလှ သိချင်ရင် ကိုယ့်ဘာသာ အင်တာနက်မှာ ရိုက်ရှာ!
ရှောင်းချန်းက ချက်ချင်းပဲ ထပ်စာပြန်လာတယ်။
ရှောင်ချန်း : ကောင်မလေးတွေရော လှလား
