#Uni
"ငါ့အဝတ်ပါ လျှော်ပေး...''
"ရား...နင့်ဟာနင်လျှော်ပေါ့ ''
"ဘာပြောလိုက်တယ်...ငါ့အဘွားအိမ်မှာလဲနေသေး...ငါ့ကိုပြန်အော်နေတာလား...''
"အော်တယ်ဟာ...နင်အရမ်းလူပါးဝလွန်းတယ်..''
"အေး...ပြောမကောင်းတော့လဲ ဒီမှာဘာလဲကြည့်...''
အမတစ်ဝမ်းကွဲဖြစ်သူ နှင်းဧကရီက လက်ကိုရှေ့ထုတ်ပြလိုက်တော့ သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားတာက တီကောင်ကြီး။ တီကောင်ကလက်ထဲကနေ ရုန်းနေသလို ဘယ်ယိမ်းလိုက် ညာယိမ်းလိုက်လှုပ်နေပြီး မြင်နေရတာနဲ့တင် တကိုယ်လုံးကိုလာကပ်သလို ခံစားရတာကြောင့်
"အား....အဘွားရေ....ရား...တိုးမလာနဲ့ သွား...''
ပြောလေကဲလေ ဆိုတဲ့စကားအတိုင်း အမကပိုပိုကြောက်မှန်းသိတော့ အနားတိုးရင်း မျက်နှာနားလာကပ်တာကြောင့် အနောက်ကိုဆက်ဆုတ်ချင်ပေမဲ့ ဆုတ်စရာနေရာဆိုလို့ ရေကန်ထဲခုန်ချမှသာရတော့မယ်။
"လျှော်ပေးမှာလား...''
"ရား...အနားမကပ်ပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ် လျှော်ပေးပါ့မယ်...လျှော်ပေးပါ့မယ်...အနားမကပ်လာပါနဲ့.....''
"အစကတည်းကလိမ္မာလိုက်ရင် ခုလိုကြောက်နေရမှာမဟုတ်ဘူး ''
ပြောလိုက်ပြီး တီကောင်ကို ပိုပိုလျှော်နေတဲ့အဝတ်တွေအနား ပစ်ချမလိုလုပ်နေတာကြောင့်
"ခဏလေး...ဝေးဝေးမှာသွားပစ်ပေးပါဟာ...တောင်းပန်ပါတယ်...''
ခုဆို မျက်ရည်တွေပါးမှာရွှဲနေပြီး တကိုယ်လုံးတုန်တုန်ရီရီဖြစ်နေတဲ့ပိုပိုကို အမကအောင်နိုင်သူကြီးတစ်ယောက်လို ပြုံးပြရင်း
"ပြီးရောလေ...နောက်တစ်ခါငါ့ကိုပြန်ခံပြောရင် နင့်အိပ်ရာထဲ တီကောင်တွေအများကြီးလာထည့်ပစ်မယ်...''
"....''
"ဟုတ်ကဲ့လို့ ပြန်ပြောစမ်...''
"အဟင့်...ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ''
တီကောင်ကြီးကိုကိုင်ရင်း အမနှင်းဧကရီ ထွက်သွားတော့မှ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ရင်ဘတ်လေးကိုဖိပြီး ငိုနေမိတယ်။ ပါးစပ်ကလဲတဖွဖွ
YOU ARE READING
မုန်းခဲ့ပါတယ် ဖေဖေရယ်(Completed )
Fantasyဒီဇာတ်လမ်းလေးက သိပ်ကိုရိုးရှင်းပါတယ်။ လူတိုင်းက အမျိုးနဲ့ပတ်သက်တဲ့အတိတ်ဆိုးဆိုတာ ရှိကြလောက်ပါရဲ့။ ဒီဇာတ်လမ်းလေးဟာလဲ ၅၂၈မေတ္တာကိုအခြေခံထားတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်လမ်းလေးကိုရေးသားထားခြင်း။
