Chapter 2

100 13 0
                                    

I took my hands off of him and placed them behind my back. Naiwan sa ere ang kaniyang kamay at nakita ko kung paano nagdaan ang gulat sa mukha niya. But he refused to mind it. Instead, he stood straight and smiled again.

"It's nice to meet one of the Gazella family." He said.

Because of what I heard from him, I lost any emotion in my face.

"If you think it was nice, you've made a mistake." I said, turning my back on him and walking away.

Napasalampak na lang ako sa kama ko ng maalala ulit ang ganap sa School. I thought I had a good start in school, but because of that guy, he reminds me how I need to stay away from people there.

Because No one should know that I am a Gazella. That I am The Gazella which everyone knows in the media. No one, no one should ever notice me that I'm living in that Gazella Family. I should be known as Athena not a Gazella.

Mula sa pagkakahiga tinanaw ko ang buwan na nasa labas ng aking bintana. Just like the moon, my presence is limited. Hindi puwedeng palaging nakikita ng iba.

Gamit ang aking kamay tinakpan ko ang mga mata ko.

"I'm scared. I'm always scared." I said to myself while wiping the tears flowing down my cheeks.

Nang mahimasmasan at naging maluwag ang bigat sa dibdib ko I decided to go down. Naglalakad ako pababa ng hagdan habang itinatali ang mahaba kong buhok. My foot steps create sounds in our stairs. Our house is large for four persons. Kaya madaling bumuo ng tunog ang sino man na nasa loob ng bahay.

I saw our living room, quiet and peaceful with its simple furniture. Hindi ko na matandaan kung kailan ang huling beses na nagtagal ako rito. That was the last time where everything was fine for me.

Pagkaupo ko sa sofa ay nakarinig ako ng ingay mula sa kusina. Tinignan ko ang pasilyo ng kusina namin. May ilaw, ibig sabihin may tao.

Maybe they are all here.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo at inayos ang damit ko. Naglakad ako papunta sa kusina at naabutan ko ang pamilya ko.

Pamilya ko?

Ha sounds weird.

"Mama naman! I am not the cake why you are putting icing at my face? Paganti ako!"

"It looks cute anak. Ito pa isa oh."

"Daddy! You and Mom are so bad. Oh guys oh you see it? They are not good parents. They are bullies."

I hear their loud noises with laughter like they are enjoying whatever they are doing.

Nasa harapan ako ng bungad ng kusina habang pinanonood silang nagkakatuwaan at nagkukulitan. I saw baking powders, utensils and cakes na nakakalat sa ibabaw ng lamesa. Na langhap ko rin ang mabangong amoy ng chocolate at ibat iba pang flavors. Mukhang masarap ang niluto nila.

Suddenly they stop laughing when my Mom notice me. Dahil do'n ay napaayos ako ng tayo. I smile awkwardly.

"Oh anak, do you want to join us?" Mom asked and smiled at me.

Dahil doon ay napatingin na rin sa akin si Dad at si ate.

"Join us, Athena. We are baking cake. Kung gusto mo ay magluluto tayo ng cheese cake." Dad said.

I almost stepped forward to go near them, but my sister invited me to join and I saw what she was doing.

"Tara! sama ka." Pag-aalok ni Ate Diana sa akin habang inaayos ang Camera niya.

A Camera.

It just build attention to others. I don't like it.

I step backwards.

I Write YouTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon