I Write You

Chapter 8

"Are you insane?! Bakit tayo pupunta rito? We don't even know what room this is." I whisper to him.

Napakapit na lang ako sa braso niya ng makitang nakatingin na sa amin ang mga estudyante na nasa loob.

"This is my room. They are my classmates." Sabi niya. Hinawakan niya ako sa braso ay isinama ako papasok sa loob.

"Huwag niyo kami tignan. I just need first aid kit." He said to his classmates.

Napayuko na lang ako dahil sa hiya. Kakaunti lang naman ang mga kaklase niya kumpara sa kaklase ko. Pero nakakahiya pa rin na bigla na lang akong sumusulpot sa classroom nila!

Pinaupo ako ni Patrick sa upuan malapit sa bintana. Naroon din kasi ang lagayan ng first aid kit nila. Sinulyapan ko ang mga kaklase niya. Hindi na sila nakatingin sa amin. All of them are writing and typing on their laptops and notebooks. They seem like they don't have any care for our presence.

"Huwag mo silang alalahanin. They are all busy. You didn't get their attention." Sabi niya na mukhang napansin ang pagtingin ko sa mga kaklase niya.

I just watched him get medicine and alcohol in the kit. When he had already put alcohol in the cotton, he turned his gaze on me. "Hindi ka naman siguro takot sa alcohol?" Tanong niya na may halong pang-aasar.

"I don't know. Just put it in slowly." I said and gulp.

Wala naman sigurong tao na hindi takot sa alcohol!

He kneeled down near my knees. "Okay, Don't shout loudly, so you will not disturb them." He said, pointing at his classmates.

Iniwas ko na lang ang tingin ko. Narinig ko pa ang dahan-dahan niyang pagbibilang. Sinundan ko pa ang bilang niya akala ko ay yun ang bilang niya para ilagay ang bulak na may alcohol sa sugat. Iyon pala ay hindi.

"Aray! Sabi ko dahan dahan lang eh!" Pagdaing ko. Hindi ko naiwasan ang pagsigaw.

Dahan-dahan akong napatingin sa mga kaklase niya. Lahat sila ay nakatingin sa akin. Napangiwi na lang ako at napa-peace sign sa kanila.

"Oh huwag niyo na panoorin! Ngayon lang ba kayo nakakita ng babae?"

Napatingin ako kay Flor na sumigaw mula doon sa dulo. She winked at me when she saw me. She nods and goes back to working on her papers. Gano'n din ang ginawa ng mga kaklase nila ni Patrick.

They are all busy huh? Well, that was good.

"I told you. Don't shout that loud." Patrick whispered, teasing me.

Iniwas ko na lang ang mukha ko sa kaniya. Nakatingin lang ako sa bintana at pinipigilan ang pagsigaw. Napapapad'yak ang paa ko kaya ramdam ko na hinawakan ni Patrick ang binti ko. Sinaway niya pa ako na huwag siyang sipaan.

"Is there anyone who saw me fall to the ground?" I asked, holding back my screams due to the pain in my wounds.

Nagbaba ako ng tingin sa kaniya. Dahan-dahan niyang dinadampian ng bulak na may alcohol ang sugat ko. Napapikit akong muli dahil sa hapdi.

I stopped myself from scream-ing while feeling the pain. Well, I used to be like that until the past few years.

Nagawa kong tignan ang paggamot niya sa sugat ko, na parang wala iyong idinudulot na sakit sa'kin. Nang matapos siya ay inangat niya ang tingin sa akin.

"Good girl." He slightly pinch my cheeks and smiled. "No one saw you, except me."

Nakahinga ako ng maluwag dahil doon. Natatakot ako na baka mag trending pa 'ko sa school page. Nang matapos niyang lagyan ng band-aid ang sugat ko ay tumayo na siya.