Chapter 6

80 9 0
                                    

Tumingin ako kay Patrick habang sarap na sarap siyang kumakain ng kwek-kwek. Napansin niya na nakatingin ako sa kaniya kaya ngumiti siya sa'kin. Puno pa ang bibig niya kaya hindi siya makapagsalita.

Hinarap niya sakin yung kwek-kwek na nakatuhog sa sticks at sinenyasan ako na kumain do'n. Umiling ako dahil hindi ako mahilig sa kwek-kwek. Pero pinilit niya pa rin ako at parang nagtatampo pa siya. Kaya kinagatan ko na para matahimik siya. Ayon at ngumiti naman ang loko.

Nginuya ko 'yon habanh nararamdaman pa ang init sa bibig ko. Hindi niya naman sinabi na mainit pa 'yon!

"Can we go there?" Tinuro ko ang stall sa may bandang unahan. "I want to eat isaw." I said to him.

Tumango lang naman siya sa'kin at sinundan ako maglakad.

I buy four pieces of Isaw and eat them with vinegar. This is better when partnered with rice. Sarap na sarap akong kumakain nang pagharap ko kay Patrick ay may dala na siyang cup. Hindi ko alam kung anong tawag sa pagkain na 'yon pero mukhang masarap.

"What is that?" I asked him.

Initinuro niya ang hawak niyang baso, inaalam kung iyon ba ang tinutukoy ko. Tumango lang ako sa kaniya habang kumakain ng isaw.

"Ah, I don't know what they call this. But it was corn with powdered cheese and butter." He said and eat.

"Masarap?" I ask like a dumb.

Hindi ko alam kung bakit ko pa tinatanong eh mukha namang sarap na sarap siya.

"Do you want to try it? Here oh." He fed me with his spoon.

It was simple corn, but it was yummy because of the cheese powder.

I just gave him the thumbs up to indicate that it was delicious. He just laughed at my reaction.

"Oo nga pala. Wala ka bang sundo? Gusto mo bang ihatid kita?" Bigla niyang tanong habang naglalakad na kami pabalik sa harapan ng School.

"I already call my service. Sabi ko male-late ako sa paglabas. So I think maya-maya pa rin si Manong makakarating." When I saw a trashcan I put there the sticks of the food that I eat.

"Ikaw ba? Commute ka?" I ask him and he just answer me a nod.

We just walked slowly when we already saw our school. The sky is already dark and the street lights are on. There were also students walking near us. Everyone was busy talking and laughing at each other like the night was worthwhile.

"Do you feel better now?"

Patrick asked me while his hands were in his pockets and we were walking together.

Dahan dahan akong tumango. "Thank you for being with me. In just a little time, I forgot my problems."I said to him.

Humarap ako sa kaniya at ngumiti. Tinignan niya ako pabalik at ngumiti rin sa akin.

"I'm always here if you are tired. Rest with me." He said, while staring at my eyes.

Ngumiti ako saglit at mabilis na iniwas ang mukha sa kaniya. Hindi ko alam pero bigla na lang ako nakaramdam ng kaba because of his stare and what he said. Hindi ko alam kung may kahulugan ang bawat pagtingin at pagbigkas ng salita.

"Bawi na lang ako sa'yo sa susunod. I will treat you in the restaurant." I said to him while we were sitting at the bench in the waiting shed near the school.
 
"You don't need to pay for everything that I do for you." He said, sitting beside me.

Inalis ko ang pagkakasukbit ng bag ko sa balikat ko at ipinatong 'yon sa kandungan ko.

"Just don't ignore me or push me away the next day."

I Write YouWhere stories live. Discover now