Chapter 7

75 9 0
                                    

I locked myself in my room the whole day. When dinner arrived, my sister knocked on my door. I didn't open the door for her and when she got tired, she yelled that she had prepared food for me and allowed me to get the food when I was already hungry.

Nakarinig ako ng busina sa labas ng bahay kaya pumunta ako sa bintana ng room ko para makita kung anong mayro'n. Nakita ko si Ate Diana na pasakay ng kotse. Sa tingin ko ay doon siya matutulog sa isa pa naming bahay.

Hindi ko na matiis ang gutom ko. I'm already hungry and it's already too late to eat dinner. I just don't want to see my sister. That's why I didn't eat with her.

Pagkababa ko ay nakita ko ang dalawa naming kasambahay. That's why I confirmed that Ate Diana would go back to our house.

When Manang Linda saw me, she immediately prepared food for me. She is our maid that I'm close to. Since the first time that we had a family problem, she has been the one who took care of me. She is like a grand mother to me.

"Oh pagkatapos mo kumain diyan, uminom ka nitong gatas." Sabi ni Manang Linda habang inilalapag sa lamesa ang isang baso ng gatas.

"Thank you Manang. Kumain na din po kayo." Pag-aalok ko sa kaniya.

"Kaka-kain ko lang din iha. Ikaw ang kumain diyan. Late ka na naman nag hapunan, masama 'yan sa kalusugan." She said and sit beside me.

I ate the food that she prepared for me. It was adobo and some veggies. I saw Manang Linda start to eat fruits. She knows that I don't like eating alone, that's why she's joining me.

"Nag-away na naman ba kayo ng ate mo?" She asked.

Napahinto ako saglit saka tumango kay Manang Linda. And then I continued eating.

It was good that ate go back to our house. Because I don't think that I'm ready to face her because of what happened a while ago. I'm not guilty but it was not good to face him after I yelled and spoke her things that makes me in pain.

This is the always set up whenever we got a fight. That's the only thing na magagawa niya para gumaan ang loob ko. Kaya kapag pumupunta siya sa main house namin ay nandito ang mga kasambahay at kasama ako. At doon sa kabila sila magkakasama ng parents ko.

Well they not even staying here for a long time. Their own responsibilities and doings are place there. Kaya mas gusto ko ang maiwan na lang dito. Kasi payapa ako at walang gumugulo sa akin.

"Anong pinagmulan? Puwede kang magkwento sa'kin kung gusto mo."

"Wala po Manang. Masiyado lang po akong nadala ng emosyon. I can't control myself. I also have graze in my fingers, but it's already fine. Nagamot ko naman na po." I said and smile to assured her.

Bukod sa maalaga ay maalaahanin din si Manang Linda. Ayaw niya ng mayroong nagkakagulo sa pamilya namin. Tiwala na rin kasi kami sa kaniya dahil sa matagal na siyang naninilbihan sa amin. Kaya ganoon na lang din ang pag-aalala niya para sa pamilya namin.

"Alam mo Athena,sasabihin ko 'to sa'yo dahil itinuturing na rin kitang pangalawang anak. Gusto ko na lumaki ka na walang galit diyan sa puso mo. Lagi mong tandaan na walang mali sa pamilya mo. Ang mali ay nasa mga taong hindi ka naman lubos na nakikilala." Pagpapayo sa akin ni Manang Linda.

She's always telling me and pursue me to not live with hatred. But People outside give me hate and pain that makes me to live like this.

"Opo, I understand naman po. It just that it was hard for me to handle the situation. Pero hayaan mo Manang balang araw I know everyone will also be proud on me." I said, full of hopes in words.

"Proud naman kami sa'yo. Lalo na ako. Oh siya sige, kumain kana diyan. Liligpitin ko lang ang kalat sa sala."

Sinuklian ko lang siya ng ngiti at kumain na ulit. Manang Linda slightly give warm in my heart. She's the only one I know that cares me genuinely. She is the one that I trust, when she say anything I know I'll believe in her. Because she never judge me even i did wrong.

I Write YouWhere stories live. Discover now