Dear Lover

38

A pair of enthralling brown eyes met mine the moment I opened the door. He's always like that, with a simple stare, he can take away everything- even this rapid beating of my heart.

We both feel the presence of these orbs who seemed to own their worlds. In a moment of seconds, I let my gazed familiarized his features again. He's a typical soft boy... my soft boy. Like how the fluffiness of the clouds in the sky makes it looked like a cotton- pure and soft.

"Hi..."

"H-hi..." I cleared my throat and looked away.

"Ang ganda mo, Rinaih," he smiled softly. Why does everything he do makes me wanna stare at him more? Even if it's wrong...

"Thanks. You looked good, too."

"Ayos ka na ba?"

"I'll double check the plugs. Wait for me, I'll be quick." I pointed at my back.

"Sige, take your time. Hihintayin pa rin naman kita," He smiled softly and leaned his body at the edge of my doorway while both of his hands are inserted in his pockets.

I looked away just what the fuck. Okay, I'll just go.

Sinigurado ko munang nahugot ko na lahat ng saksakan bago ako lumabas ng condo. Kinakabahan ako sa mga mangyayari mamaya pero alam ko namang walang masamang mangyayari kasi kasama ko si Sky pero hindi ko lang talaga maiwasang kabahan. Nang makarating kami sa sasakyan n'ya, pinagbuksan muna niya ako ng pinto bago siya umikot pasakay sa driver's seat.

"Bakit pala 45 minutes before 7 tayo pumunta?" I asked to broke the defining silence.

"Kapag kasi mga 10-15 minutes na lang before ang usual starting time ng misa ay marami nang tao kaya halos tayuan na sa gilid ng simbahan," tumango-tango naman ako sa sinabi nito at nagtuloy sa pagk-kwento.

"Atsaka, sabi pati sa'min ni mama, mas okay raw na tayo ang naghihintay sa Kaniya kaysa Siya ang pinaghihintay."

And there, I just noticed that he's a man of God. The exact opposite of me, hindi ako pala simba at ngayon na lang ulit dahil sa mabuting impluwensiya nito. We talked randomly in silence. We laughed in silence until we reached the church. I didn't know comfort and peace would be visible in those minutes.

"Naku! Ikaw pala si Rinaih," unang bungad ng mama ni Sky matapos kong magmano at umupo sa bakantemg pwestong nakaresorba sa amin.

"Salamat po, ma'am. Nice to meet you po," nahihiya ko itong nginitian ngunit marahan nitong tinampal ang aking braso.

"Naku! Tita Sarah na lang, kay ganda mong bata talaga! Hindi na ako nagtaka na nagustuhan ka nitong anak ko," nanlaki ang mata ko dahil sa gulat at naramdam ko naman ang pag-iinit ng magkabila kong pisnge.

"Ma, anong-"

"Ibig sabihin ng tita Sarah mo ay nagustuhan ka nitong si Sky maging kaibigan," biglang salita ng asawa nito, "tito Louie na lang."

"Ahh! I like him din po."

"Lord, maraming salamat po sa pamasko. Amen- aray ko, papa?!" mahinang napasinghap si Sky sa kurot ng Papa nito sa tagiliran.

"Magsisimula na ang misa, tama na ang pag-iilusyon," tawa ni tito Louie na ikinabusangot ni Sky. Hindi ko alam kung bakit ako natawa ng mahina.

Hindi ko rin maiwasan makaramdam ng kaunting inggit dahil matagal-tagal na rin mula nang may makasama akong tao na itinuturing akong parte ng pamilya nila, bukod kina Ends. And I'm happy to be with these people.

Perhaps, Ben&Ben were right dahil pagdating ng Ama Namin, ang oras huminto nang magkahawak ang aming mga kamay. Warm palm enveloped mine who's as cold as the night breeze brushing through our skins. Still, I held my eyes close and feel the presence of the hand against mine and His.

Kasabay ng pagmulat ng aking mga mata, sumalubong ang isang pares na kulay tsokolate na hindi ko inakalang, libo-libong mensahe ang gustong kumawala.

"Merry Christmas, Rinaih. Salamat kasi ang saya ko ngayon," bulong nito sa kanang tenga ko nang lumapat ang baba niya sa sintindo ko at bahagyang yumuko para masabi ito sa kalagitnaan ng peace be with you.

I felt happy, too. Sobra.