جميلتى

الفصل الخامس عشر

فى الأقصر

وصلا لتلك الشقه التى سيسكنان بها
عمار: اااااه سفر طويل وتعب وارهاق جسمى اتدغدغ خلاص مش قادر

ده غير نفسيه زفت وقلب محطم
بجد ماشاء الله عليا حالتى تصعب على الكافر

نظر له جاسر بصمت وجلس على اقرب مقعد قابله

عمار: مالك ...ساكت ليه
ده حتى اللى زيك المفروض يكون مبسوط
مش ده نتيجه افعالك ودماغك اللى زى الحجر زعلان ليه دلوقتى

جاسر: خلصت كلامك ولا لسه فى كمان

عمار: هو انا اتكلمت ولا فتحت بوقى انا لو عليا عاوز اخنقك بس خايف يطلعلك عفريت ويقرفنى اكتر منك

اخرج جاسر زفيرا قويا ولم يتحدث

عمار: انا يابنى هفضل اكلم نفسى كده كتير ولا ايه

جاسر: عاوز ايه ياعمار عاوزنى اقول ايه اول مره احس بالفشل

انا فشلت وكل حاجه باظت وده عمره ماحصلى قبل كده والمره دى بقا النقل مش فارق معايا خلاص عادى اى مكان لاول مره يستبعدونا من قضيه وهتفضل علامه فى شغلنا طول حياتنا

عمار: قدر الله وماشاء فعل الحمدلله انها جت على قد كده مش هنتكلم تانى فى الحكايه دى

جاسر: هيفيد بايه الكلام اصلا احنا نخلينا فى شغلنا اللى جاى وخلاص

عمار: مظبوط ...مع انى هتوحشنى الايام اللى كنت ارجع البيت الاقى الحاجه مجهزالى الحمام والاكل

منك لله ياجاسر

جاسر بغضب طفيف: يابنى بقا هيجرالى ايه اكتر من كده

عمار: ده انت لسه هتتحاسب بذنبى والله
وبكره تشوف

فى دوار العشرى
كانت تحمل تلك الصينيه بيدها متجهه نحو الغرفه التى تقبع بها صديقتها

اعترض طريقها بسماجه
صادق: على فين ياعروستى

حنين باشمئزاز: عروستك!!! ابعد عن طريقى ياصادق خلينى اعدى

صادق: ومالو ياعروستى ....اتفضلى الحساب يجمع

نظرت له بضيق وتركته وغادرت

كان ينظر لها ويضيق عينيه على انحناءات جسدها
استدار ليجد هناء تقف أمامه

قالت بغضب
هناء: انى كنت عارفه انك بتضحك عليا
جول كده بجا السنيوره بتاعت البندر هتاخدك منى

كمم فمها بيده واخذها بعيدا

صادق: اتجنيتى فى مخك ولا ايه

جولتلك مفيش حاجه

هناء: عليا كل بعجلى حلاوه مفيش حاجه كيف وانى شايفاك بعينيا اللى هياكلهم الدود وانت بتتغزل فيها

صادق: اتغزلت فيها ميتى بس

هناء: اسمع ياصادق لا تكون مفكرنى هبله هصدق كلامك ده انت بتاعى انى وبس واللى تجربلك اكلها بسنانى