Wanna Get Drunk And Nasty

1

Αλεξία

Η εκκωφαντική μουσική που τράνταζε μέχρι και την ψυχή σου, όλοι   προβολείς και τα φώτα που διαπερνούσαν τους ανθρώπων που κουνούσαν τα κορμια τους ξέφρενα στον ρυθμό της μουσικής, και όμως σε όλο αυτό το πολύχρωμο και ταυτόχρονα σκοτεινό χάος έβλεπα μόνο αυτή.Έβλεπα το δικό μου χάος.

Πάντα νόμιζα ότι είμουν στρέιτ.Εννοώ σούπερ στρέιτ ,πιο στρέιτ και από χάρακα.
Μέχρι αυτή.

Θυμάμαι την οικογένεια μου, τη γιαγιά μου τους γονείς μου τα ξαδέρφια πόσο μισούν αυτούς τους ανθρώπους ,που τους κρίνουν λες και τους σκότωσαν την μανα λες και οι γκει κια οι λεσβιες είναι δολοφόνοι, απλώς και μόνο γιατί δεν κάνουν αυτό που θεωρείται φυσιολογικό γι αυτούς.

Δεν έδινα σημασία στο τι έλεγαν και όποτε άκουγα γι αυτή τη συζήτηση των γονιών μου με έπνιγε το άδικο ακόμη και ας μην είμουν αυτή που έκραζαν και τώρα....θα ειθελα να μάθαινα τι θα έλεγαν αν ανακαλυπταν πως η κόρη τους είναι κια αυτή όσο 'ανώμαλη' όσο αυτοί οι άνθρωποι.

Δεν ανησύχησα όμως ποτέ ιδιαίτερα, κανένας στην οικογένεια δεν ανήκε σε αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία,δεν είμουν εγω αυτή που ερωτευόταν το ίδιο φύλο,τουλάχιστον μέχρι πριν λίγο καιρό, μέχρι αυτή.

"Χελοουυ, γη καλεί Αλεξία, ακούς;"Η φίλη μου δίπλα χτύπησε τα δάχτυλα μπροστά στο πρόσωπό μου ξυπνώντας με από ολες τις σκέψεις και τους συλλογισμούς.

"Συγγνώμη"της απάντησα και μαζεψα τα πράγματα μου βάζοντας τα στην τσάντα.

Κατεβήκαμε μαζί προς τα κάτω περνώντας από όλες τις πλέον κενές θέσεις του αμφιθέατρου.

"Πως γίνεται πάντα να είσαι στην κοσμάρα σου;" με ρώτησε η Ζωή που περπατούσε πιο μπροστά βιαστική.

Υποθέτω μετά από πέντε χρόνια φιλίας έπρεπε να το έχει καταλάβει.

Εγώ και η Ζωή σπουδάζαμε νομική και είμασταν μαζί και στο δεύτερο έτος.

Βγήκαμε έξω από το κτήριο και ξεκίνησαμε να περπατάμε προς ένα κοντινό καφέ που είχαμε κανονίσει όλη η παρέα.

Λίγο πριν μπούμε μέσα στην καφετέρια ένα χέρι με σταμάτησε και γύρισα να αντικρίσω τα γαλάζια μάτια του ,τα λάθος γαλάζια μάτια, ειθελα τα δικά της και μεταξύ αυτών των δύο ζευγαριών ματιων μπορούσες να καταλάβεις ποια ήταν πιο καθαρά,ποια μάτια είχαν δει τα χειρότερα πράγματα να γίνονται και πια μάτια είχαν γίνει συνένοχοι σε αυτά  τα πράγματα.

Νίκος.

Ξέρω τι είπα προηγουμένως, απλώς ειθελα με κάποιο τρόπο να καλύψω την σεξουαλικη μου ταυτότητα,από τους γονείς μου από τις φίλες μου.
Και πριν ξεκινήσετε να με κράζετε, όχι δεν είναι κακό και εγωιστικό,και αυτός πήγαινε συνεχώς με άλλες πίσω από την πλάτη μου, νομίζει πως δεν τον έχω καταλάβει αλλά ξέρω με πόσες έχει κοιμηθεί ενώ είναι σε σχέση μαζί μου και όχι πάλι δεν δίνω δεκάρα.Απλώς χρησιμοποιούμε ο ένας τον άλλο και αφήνω τις φίλες μου να πιστεύουν πως είμαι σε μια υγιείς και χαρούμενη σχέση μαζί του.
Στην αρχή είμουν ερωτευμένη η έτσι νόμιζα μέχρι εκείνη.

Αλλά τα πράγματα δεν ειανι πάντα έτσι όπως φαίνονται.
Προφανώς δεν είναι το παραμύθι με το πρίγκιπα.Δεν είναι αυτό που το κακό αγόρι ερωτεύεται για πρώτη φορά αλήθινα ένα καλό κορίτσι.Δεν ειανι ο κολλητός μου που ύστερα από χρόνια εξομολογηθήκαμε τα συναισθήματα μας.Δεν είμαστε εχθροί που κατέληξαν εραστές.Εγώ με αυτόν θα είμαστε πάντα εχθροί.

Με την άκρη του ματιού μου πιάνω την φιγούρα της αν κια αυτή θα την είχα καταλάβει κια χωρις να κοιτάξω.
Γεμάτο δυναμισμό,έναν δυναμισμό που μου τράβηξε την προσοχή από την πρώτη στιγμή, την προσοχή που δεν ανταποκριθηκε ,που δεν πήρα πίσω από μέρος της.
Τουλάχιστον όχι αυτή που ειθελα.
Έξαλλου γιατί η Τζένη  να γύρισει να κοιτάξει εμένα περιτρυγυρισμένη από ολες τις άλλες.
Υποτίθεται δεν είμαι καν λεσβία.
Είμαι στρέιτ και έχω μια υγιή σχέση με το καλύτερο αγόρι στον κόσμο.
Να σημειωθεί η ειρωνεία, παρακαλώ.

Αυτό ηταν το πρώτο κεφάλαιο, ξέρω ήταν βαρετό αλλά είναι αρχή κια κάνω λίγο introduce τους χαρακτήρες. Πατήστε το αστεράκι για να ξέρω ότι σας άρεσε και να με βοηθήσει να συνεχίσω.❤