14

827 42 3
                                    

Αλεξία

Ο δρόμος γαι το καφέ ήταν σαν να πάθαινα  deja vu. Λογικά επειδή κάθε φορά μετά το μάθημα πηγαίναμε γαι καφέ.

Έβαλα αρκετό μεικ απ για να μην φαίνεται αλλά μάταια ο μωλοπας ήταν εμφανής και ύστερα από αρκετά σενάρια κατέληξα στο :"Είμουν βιαστική,και επεσα πάνω σε ένα έπιπλο"

Άθλιο το ξέρω.Τα κορίτσια όμως το έχαψαν και αυτό είναι που με μετράει.
Βλέπω την Τζένη αργοπορημένη όπως πάντα να μπαίνει στο μαγαζί με τον ίδιο άνετο αερα που έχει πάντα ,ένα καθημερινό catwalk αυτη η κοπέλα.
Ο μαύρη αλογοουρά πηγαινοερχεται με το βάδισμα της και κοιτάω αλλου αμέσως γιατί το έχω παρακάνει.
Μόλις κάθεται  βγάζει τα γυαλιά και χαιρετάει τα κορίτσια και όταν το βλεμμα της φτάνει στο δικό μου , δεν με κοιτα ακριβώς στα μάτια αλλά καταλαβαίνω ότι έχει επικεντρωθει στην μελανιά.
Τα γαλάζια μάτια της δείχνουν τόσο αυστηρά και θέλω να κρυφτώ κάτω από το τραπέζι.
Γέρνει ελάχιστα το κεφάλι σαν να με ρωτάει.

Λέω την ίδια φτινιάρικη δικαιολογία και τα μάτια της γίνονται δυο σχισμές.
Κάθεται πίσω στην καρέκλα της ,χαλαρά με την πλάτη να στηρίζεται στην καρέκλα, κλασσική στάση της Τζένη.
Τώρα το έχαψε;

Καλύτερα έτσι.
Παραγγελνουμε να πιούμε και πριν καν παραγγείλει ξέρω ότι θα πάρει ζέστη σοκολάτα. Γενικα ήταν πολύ των γλυκών η Τζένη ,σαν εμένα αλλά αυτό δεν μας κρατούσε από το να έχουμε σώματα λες και είμασταν μοντέλα αν και οφείλω να παραδεχτώ ότι το σώμα της Τζένη ήταν πιο σφιχτό.

Αυτή η άγρια δύναμη της Τζένης.
Και δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι πως θα ήταν αν έπαιζε μποξ.
Μου περνούσε πολλές φορές η ιδέα από το μυαλό.
Ο ιδρώτας να κυλα στο δέρμα της και να έχει έτσι τα τα μαλλιά της πιασμένα ενώ τούφες να έχουν ξεφύγουν από την έντονη προπόνηση.
Και με τα χέρια δεμένα με επιδέσμους και πιάνει το πρόσωπο μου και αν το κολλαει στο δικό της.
Και μετά κάπου εκεί είναι που ξυπνάω και ειανι αναψοκοκκινισμένη και χρειάζομαι κάτι να με ηρεμήσει.

Μιλάμε με τα κορίτσια, και νοιώθω συνεχώς το βλέμμα της Τζένη να ανεβοκατεβαίνει στο σώμα και το πρόσωπο μου αλλά ταυτόχρονα ένιωθα και την Αθηνά,να κοίτα εμένα πάντα με αυτό το ύφος της.

Άλλη και ωραία φαντασίωση  την Τζένη με επιδέσμους στις γροθιές και στους καρπούς πάλι αλλά να ρίχνει μπουνιές στο γεμάτο ανωτερότητα πρόσωπο της Αθηνάς αν και ειδικά αυτό ξέρω πως δεν θα συμβεί.
Δεν θα καταλάβω πότε γιατί με αντιπαθεί τόσο;
Το καφέ είχε τέλεια θέα προς τη θάλασσα και σε συνδυασμό με τη συζήτηση που είχαμε να πάμε για ψώνια αυτή την εβδομάδα είχε αλλάξει πολύ η διάθεση μου προς το καλύτερο μέχρι που χτύπησε το κινητό κια πρώτου δω το άτομο που καλούσε είχε φύγει ότι ωραία συναίσθημα είχα νιώσει.

Wanna Get Drunk And NastyΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα