Wanna Get Drunk And Nasty

15

Τζένη

Είχα ακούσει για τρελό έρωτα ή του τύπου ο έρωτας είναι τυφλός αλλά δεν περίμενα κάτι τέτοιο.

Και έτσι όπως την έβλεπα να φεύγει βιαστικά, με χτυπημένο πρόσωπο γαι να τρέξει σε αυτόν που το προκάλεσε κρατήθηκα δεν κρατήθηκα να ξεκινήσω να βαράω τα τζάμια.
Δεν της αξίζιε.

Θα μπορούσα να την κάνω χαρούμενη.

Και μετά ένα γαμημενο κομμάτι του εαυτό μου πίστευε πως την άξιζα.

Οχι Τζένη, δεν την αξίζεις αν είσουν έστω και το ελάχιστο καλή δεν θα την άφηνες ξανά.

Αλλα το έκανες.

Και τι κατάφερες;

Είσαι εδώ.Ασφαλής ενώ ξες πως αυτή είναι εκεί.Με αυτόν.Και όλα πάνω του φωνάζουν κίνδυνος.

Πάω στα κορίτσια και χτυπάω το πόδι μου ανυπόμονη κάτω από το τραπέζι.
Περιμένω λίγα λεπτά, ίσα γαι να μην κινήσω υποψίες στα κορίτσια και δεύτερον στην Αλεξία.

Κάνω ότι κοιτώ το κινητό και βρίσκω την δικαιολογία πως οι γείτονες μυρίζουν κάτι να καίγεται από το διαμέρισμα και τρέχω σβέλτα.
Ναι οι φίλες μου ήταν στην κοσμάρα τους.Πρωτον για να καταλάβουν πως το χτύπημα της Αλεξίας δεν ήταν από κάποιο γαμημενο έπιπλο αλλά από τον μαλακα το αγόρι της και δεύτερον για τα δικά μου ψέματα.

Φεύγω από το μαγαζί αφού πληρώσω για τα δικά μου.Μπαινω στο αμάξι κια πιάνω καλύτερα τα μαλλιά μου.
Κοιτάω τον εαυτό μου στον μικρο καθρέφτη και σκέφτομαι πως στο διαόλο κατέληξα σε μια τέτοια κατάσταση.

Βάζω μπρος τη μηχανή κια ξεκινώ με αυξανόμενη ταχύτητα, ο ήλιος δύει και βρισκόμασταν σχετικά ψηλά και η θέα είναι μαγευτική και μακάρι να είμασταν ακόμη στην καφετέρια ήρεμα χωρις όλη την ένταση κια το δράμα.

Ίσως εγώ προκαλώ την ένταση αλλά τι υποτίθεται πως πρέπει να κάνω, να την αφήσω έτσι ενώ ξέρω τι της κάνει.

Στριβω στη στροφή και απέφυγα ένα αμάξι γρήγορα.Τα χέρια μου σχεδόν ετρεμαν και είπα στον εαυτό μου να ησυχάσω αλλά όσο ο ήλιος επεφτε και χάνονταν κάτω από τη θάλασσα αφήνοντας πορτοκαλλιες αποχρώσεις στο τέλος του κια από πάνω το σκοτάδι ένιωθα λες και ξέμενα από χρόνο ,λες θα συμβεί το χειρότερο από στιγμή σε στιγμή.

Έφτασα στο σπίτι της ύστερα από ένα είκοσι λεπτά κια σκέφτηκα πως δεν μπορεί να έχω αργήσει.Είχε και η Αλεξία διαδρομή μπροστά της και το πολύ πολύ να έφτασε με προβάδισμα δέκα λεπτών.

Σταματώ το αμάξι και κοιτάω το ντουλαπάκι δίπλα όπου εχω κρυμμένο ένα μικρό σογια....κάτι έπρεπε να κάνουμε και εμείς οι γυναίκες που κυκλοφορούμε το βράδυ με φορεματα.

Γιατί είναι γνωστό πως κάμοια γυναίκα δεν είναι ασφαλής, όλες τις ώρες πλέον χωρίς να διπλο κοιταξει πίσω της.

Και πάλι σκέφτομαι που στο διαόλο καταλήξαμε.

Οπισθοδρομικοί ,Σεξιστες,κακοποιοί βιαστές ,δολοφόνοι και αντί να κάνει κάτι ή κοινωνία κάθεται και ασχολείται με το ποια θα ερωτευτώ εγώ.

Ίσως να είναι υπερβολικά.

Που θα συναντιόταν η Αλεξία μαζί του;
Σπίτι του;
Σπίτι της;
Κάπου έξω;

Και αρχίσω να νοιώθω πως όλα γαι το τίποτα πως στην τελική δεν θα την βρω.
Τουλάχιστον θα είμαι εγω καλό με τον ευατο μου θα ξέρω ότι έκανα το σωστό πως δεν την άφησα, προσπάθησα αλλά όσο κοιτάω μέσα στο σπίτι της που τα φώτα είναι σβηστά κια ψάχνω απεγνωσμένη το αμάξι της στη γειτονιά σκέφτομαι αλλά όχι αρκετά.