Hidden Beneath The Royal Mask

Chapter 3- Never Hide

"Lane slow down, stop eating too fast and too much. Your stomach may hurt and you may not be able to digest food, you need to be careful since you just woke up from a coma 3 days ago." said the man sitting on the side near her bed who introduced himself as her older brother.

"Pero kuya I'm so gutom and the food is delicious, I can't control my self." She said and resumed eating quickly and consistently.

Napatigil naman siya sa pagkain at nag-angat ng ulo nang marinig niya ang mahinang tawa nito.

"Why are you laughing?" Nagtatakang tanong niya. Simula kase ng magising siya tatlong araw na ang nakalilipas galing sa pagkaka-coma ng halos dalawang linggo ay hindi niya man lang ito nakitang ngumiti o tumawa man lang. Palaging seryoso at walang emosyon ang mukha nito. Sayang ang napakagwapo nitong mukha kung ganyan naman kasungit.

Ganun ba talaga pag mga gwapo kailangan cold at masungit para mag mukhang cool?

"There are things that really don't change. You're still a glutton." Sabi muli nito na bumalik na sa pagkaseryoso ang mukha ngunit hindi nakaligtas sa kaniyang mga mata ang pagpipigil nitong ngumiti.

"Hey! I'm not matakaw kaya, I'm just hungry okay? Ikaw kaya hindi mag eat ng ilang araw. I just want to regain my energy." Depensa naman niya sa sinabi nito.

"Okay if you say so." Sabi na lang nito saka kibit balikat.

"Kuya, what happened ba talaga to me? Bakit wala akong maremember na kahit ano until now?" She asked after swallowing the food.

"You had a car accident that caused you to to forget your memories and be in a coma for almost 2 weeks."

"Really kuya then—" Naputol ang dapat ay sasabihin niya nang magsalita ito muli. Gusto sana niyang itanong kung bakit hindi siya naka confine sa hospital at nandito lang siya sa kanilang bahay.

"Tylane." Her brother said in a warning tone. "Stop asking too many questions for now okay? It's for your own good." Tumango na lang siya sa sinabi nito.

Pagkatapos niyang kumain ay ang kuya na niya ang kusang nagligpit ng kaniyang pinagkainan saka tinawag ang private nurse niya at binigay dito ang tray. Nanlaki pa ang mata ng nurse nang makitang said na said at sobrang linis lahat ng lalagyan na para bang hindi ito nalagyan ng kahit na anong pagkain.

Hindi niya pinansin ang reaksiyon nito at nanuod na lang ng TV, samantalang ang kuya naman niya ay naging busy na ulit sa ginagawa nitong trabaho sa loptop.

"Ciao mia principessa, come ti senti?" (Translate: Hello my princess, how are you feeling?) Her father asked in Italian language that she knew very well. She forget her memories but not her knowledge.

Marunong din siyang mag Tagalog dahil parehong half pinoy daw ang magulang nila.

Sa pagkaka kilala niya sa kaniyang ama simula ng magising siya, like her brother, his father is also serious and intimidating to other people but to them he is sweet and always smiling.

She might say that his father has strong genes because she and her older brother look like him. Kamukha din nito ang bunso nilang kapatid na babae. Maganda din ang kapatid niya, may pagkaboyish nga lang kung manamit kaya binibiro ito ng kanilang ama.

Iba ang ina nito, at gaya ng ina nila ng kaniyang kuya ay may lahi din itong Pilipino. Hindi pa niya ito nakikita sa personal dahil nasa ibang bansa daw ito at may importanteng bagay na inaasikaso pero naka-usap na niya ito sa video call at sa tingin naman niya ay mabait ito.