19 | w i s h e s

204 13 2
                                    

—m i n j u

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

m i n j u

Aku membuka kedua mata aku perlahan-lahan. Ah, sakitnya kepala aku. Aku bangun dari baring dan pandang sekeliling hutan yang sudah pun gelap. Tadi, bukan ke aku berjalan dengan Jihan? Lepastu tiba-tiba, kepala aku kena pukul dengan kayu. Dia ke yang buat? Aku keluarkan telefon dan buka torchlight phone aku.

“Macam mana aku nak balik ke base camp ni?”

Tiba-tiba, aku dengar bunyi tapak kaki. Semakin lama tapak kaki tu semakin mendekat. Aku mula menggelabah dan menyuluh lampu tu ke sekeliling. Jangan macam-macam boleh tak?! Aku ni dah lah penakut hantu tau! Aku dengar bunyi daun kering dipijak! Aku terus gerakkan lampu ke arah seseorang yang berjalan ke aku.

“AHH!! JAUH! JAUH DARI AKU!”

“Hei, hei! Ni saya Jaehyuk! Saya cari awak dari tadi! Kat sini rupanya awak! Awak buat apa kat sini sorang-sorang?! Mana Jihoon?!” tanya Jaehyuk dan memegang kedua bahu aku yang menggelupur sebab ingatkan yang dia adalah hantu. Aku terus berhenti bergerak dan tengok dia.

“Jae—Jaehyuk..saya tak tahu..saya tadi pingsan kat sini.”

“Haih, mesti Jihoon tengah cari Yena. Jom balik base camp. Biar saya hantar awak ke sana dulu. Lepastu, saya nak cari Yena pula.” ucap Jaehyuk. Aku tak sangka dia yang datang selamatkan aku. Tak maksud aku, yang jumpa aku. Aku mengikuti dia berjalan dari belakang. Sesekali, aku tengok sekeliling hutan tu. Aku masih takut sebenarnya.

“Macam mana awak boleh pingsan kat tengah hutan ni?”

“Saya tak tahu. Saya jalan dengan Jihan sebab nak ikut Jihoon. Lepastu, tiba-tiba kepala saya kena kayu dan saya pingsan. Nak kata kayu jatuh, tapi macam kuat kayu tu kena saya.” ucap aku. Jaehyuk yang mendengar terus berhenti berjalan. Aku yang tak nampak dia berhenti terus tanpa sengaja terlanggar dada dia.

M—mianhae!”

“Awak nak cakap yang Jihan pukul awak dengan kayu ke?”

“Mana ada. Saya tak cakap macam tu pun. Saya cuma rasa macam kena pukul dengan kayu sebab kuat gila kayu tu hentuk kepala saya. Sampai saya pingsan kot.” ucap aku dan mengundur dari dia. Kaki aku tersadung satu kayu. Jaehyuk dengan cepat menangkap pinggang aku dan tarik aku dekat dengannya. Aku tengok dia yang pandang aku serius.

“Hati-hati boleh tak?”

Jinjja mianhae. Saya cuma takut dengan hutan ni. Awak tahu kan saya takut dengan hantu? Jadi, saya macam nervous daripada tadi.” ucap aku dan terus mengundur lagi dari dia. Dia menghelakan nafas panjang dan menghulurkan tangannya pada aku. Aku yang merasa aneh tengok tangan dia. Dah kenapa pula?

“Pegang lah tangan saya. Jadi, awak tak adalah nervous sangat.”

Gomawo.

Dengan malu-malu, aku memegang tangannya. Lepastu, kitorang sambung berjalan. Aku tengok sahaja tangan aku yang di pegang dengan erat. Senyuman kecil terukir di bibir. Aku jadi teringat masa aku dengan dia bercinta dulu. Jaehyuk memang sangat manja dengan orang yang dia suka. Pegang tangan, adalah benda yang wajib.

Secret Husband [PJH]Where stories live. Discover now