Chapter 25

20.6K 397 237
                                    


---

"Audrey!"

"What?" I asked Agezho. Siya ang tumawag sakin.

"You're going to the hospital?" Tanong niya ng makalapit.

"Yes,"

"Uh, can I come with you? I have an emergency with a patient but I did not bring my car with me." Sabi niya. Napakunot ang noo ko sakanya.

Tinitigan ko lang siya, nag iisip kung papayagan ba o hindi. Tumunog ang elevator kaya napatingin na ako sa harap. Muntik na akong mapatulala sakanya!

"Fine." I sighed.

Emergency daw eh. Kawawa naman if mag commute siya. Ba't ba kasi siya andito? What if nasa critical state na pala yung patient tas nasa gantong situation siya? Baka pag dating niya doon wala na ang pasyente niya!

Pero naalala ko andon pala ang kapatid ko kaya napadasal ako na sana wag mangyari ang sinabi ko.

Nang makarating sa parking lot ay pumunta na ako sa car ko. Nakasunod naman siya sakin.

For a doctor who has a critical patient ngayon, he looks calm. How can he be so calm? Di man lang siya nagpapanic? Pano kung may mangyaring masama sa pasyente niya?

Wala ba siyang pakialam sakanila? Ano yon, nag doctor siya pero pabaya siya sa pasyente niya? Aba! Napaka sama niya talaga.

Pumasok na akong kotse at nung makapasok siya ay masama na ang tingin ko sakanya. Naiisip ko palang na ang kalma niya ay naiinis na ko. He's so evil!

Nag drive na ko papunta doon, I pursed my lips to stop myself from talking pero di ko napigilan.

"For a doctor who has an emergency, you look calm." May bahid ng inis na sabi ko.

Naramdaman ko naman ang paglingon nito sakin pero di ko siya sinulyapan.

"Why won't I be calm?" He asked, confused.

"You're not even worried? Or atleast panic?!" I spat at him.

"Why would I, Audrey?"

Muntik na kong matulala ng banggitin niya ang pangalan ko ngunit mas nainis lang ako dahil naalala ko yung mga panahong tinatawag niya ko!

"You don't even give a damn to your patients?! You can atleast pretend!" I angrily told him. Tutal doon naman siya magaling, sa pag panggap!

"What do you want me to do? Took over and drove your car?!" May bahid ng inis na sabi niya.

"Hah!" Sinulyapan ko siya, with disbelief in my eyes.

I don't understand. If he has a patient na emergency, why is he so calm? Diba atleast magpanic siya and mag alala?

"You're really so evil." Sabi ko. May bahid ng galit at disappointment sa sinabi ko.

"What do you want me to do? Pressure you to drive fast? I can't panic because I'm not in control! And as if me panicking can do anything." Kalmado niyang sabi.

Liar! There's even no worry on his eyes. Kung totoong nag aalala siya, edi halata yun sa mukha niya!

"Just tell me if you really don't give a damn. It's easier than lying. Alam ko naman na," I told him.

I understand now. He doesn't even feel guilty that he's not in the hospital when they need him.

"What the hell are you saying?" Seryoso na siyang nakatingin sakin. Nag red ang stop light kaya lumingon ako sa kanya with my annoyed face.

"You don't give a damn about your patients. You don't care about them! That's why you're here, calm kase wala kang pakialam sa kanila! Why are you even outside when you're on duty? That just shows how irresponsible you are! I can't believe my brother's doctor is you!" I told him angrily. Looking directly at his eyes.

Trouvaille Discovery (T.R.A.V.E.L SERIES # 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon