Epilogue

28.8K 591 383
                                    


---

I'm looking at the window of my room here inside the hospital. I've been staying here for months now ever since I was diagnosed with brain tumor two years ago.

I mean, for the first year it wasn't that severe. But as time passes by, symptoms started showing up that sometimes I faint because of the pain I'm feeling.

It was a lonely fight especially that no one's with me. My parent's are busy with our business. My friends from school are also busy with their studies.

I'm close to five people in class before. Kalen, Aziel, Amara, Ellie and Drake. We got closer because we got to know that we have filipino blood. Sometimes we talk in Tagalog so no one would understand us.

I'm tired of this shit. I've been staying here for so long, doing chemotherapies. They said my session is already done so I really don't know why I'm still here.

But I think it's because I'm still not healed even after my sessions. It's almost five months. I'm really tired and annoyed with my life here. What if I'll die soon? I didn't even enjoy my life!

That's why I escaped. I have things with me here because sometimes I wear my normal clothes especially if I get so annoyed seeing myself wearing hospital clothes.

Malapit na akong makalabas sa hospital ng may makakita saking guard. Most of them knows me because I've been staying here for so long already.

"Agezho!" Sigaw nito ng makita ako. Agad akong tumakbo sa bike na nakita ko at dinala ito paalis.

Sa kamamadali ay natumba ako pero agad rin naman akong tumayo. May tulay na daraanan. I plan to go to the other side of this river.

Nakita kong sumakay sila sa kotse kaya mas binilisan ko ang pag pedal. Pumasok ako sa isang iskinita at iniwan doon ang bike. Tumakbo ako palabas ngunit may nasabitan ako.

"Shit." Nasabi ko at napahawak sa nagdudugo kong tagiliran.

Nagpalinga linga ako at nakakita ng isang village. Tinabunan ko ng backpack na dala ang sugat at nag lakad ng normal.

Nang makapasok at medyo makalayo sa gate ay tumakbo ulit ako. Pasimple akong nagbubukas ng mga pinto, alam ko this is trespassing pero makikitago lang naman ako at aalis lang rin agad pagkatapos ng ilang oras.

I have no choice but to do this kahit alam ko matatakot sila sakin at baka isiping may plano akong masama.

May nadaanan pa kong dalawang babae na nag uusap, yung isa ay may dalang mga paper bags ang isa ay wala. Nakasuot ito ng baby pink winter jacket, sa loob ay black shirt. 

Umiwas nalang ako ng tingin sakanila at linampasan. Nang medyo makalayo ay pasimple na akong nagbukas ng pinto. Dalawang pintong nakasarado muna ang nadaanan ko bago ako makakuha ng bukas na pinto.

Dahan dahan akong pumasok, nag iingat na baka may sumalubong saking masamang tao. Napahinga ako ng maluwag ng hindi makakita ng tao.

I tried opening the doors inside. Nang makitang kwarto ito ay pumasok ako at dahan dahang napaupo dito. My wound is painful so I lay down the bed, my bag covering my wound.

"Who are you?!"

Di ko namalayan nakatulog ako at nagising dahil sa sobrang lakas na sigaw na ito. I even fell on the floor because of shock!

She's a one fine lady who looks like she can't break a glass. Pero ang sungit!

I mean, I understand why she's annoyed and mad, good thing nga di niya pa ako pinapaalis.

"Why so grumpy, Miss?" Tanong ko dito.

Ang cute niyang maasar dahil namumula ang mukha niya at kahit masama ang tingin niya ay hindi pa rin siya nakakatakot.

Trouvaille Discovery (T.R.A.V.E.L SERIES # 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon