Can two prideful people survive loving one another despite of their differences?
This is my first ever Tagalog-English Story, I hope you like it... I will do a complete English translation of this after I finish this version, so for my international...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tyler POV
I woke up feeling na parang binibiyak yung ulo ko! Fuck this! My head is killing me! Medyo nahihirapan pa akong dumilat nung una pero nung nagawa ko napansin ko na wala pala akong katabi ngayon.
Asan si Sam? I checked the time, I saw that it's already 11 in the morning! Buti nalang weekend kaya okay lang kahit malate ako ng gising.
Tyler: Ba...
I was about to look for him pero naalala ko na naman yung nangyari kagabi. I can't help but feel hurt again! Hindi ko talaga inaasahan yung mga sinabi nya sakin. Siya yung kahuli hulihang taong iniisip ko na magsasalita sakin ng ganoon. Ang akala ko, sya yung magiging karamay ko sa lahat ng pinagdadaanan ko. I expected him to be on my side pero hindi yun ang ang nangyari eh! Nagalit pa sya sa akin, at parang pinaramdam nya pa na wala na akong ginawang tama. Pakiramdam ko wala akong karamay sa mga pinagdadaanan ko! Kung ako yung nasa posisyon nya? Hindi ko sya huhusgahan agad! I would make him feel na hindi sya nagiisa at lagi lang akong nandito para damayan sya. I would have listened to his reason first, before jumping into a conclusion na baka mali lang yung desisyon nya. I would always be with him all the way!
Masakit lang sakin kasi akala ko ganoon sya sakin pero hindi yun ang nangyari! Bakit ganon? Akala ko ba mahal nya ako! Di ba dapat if mahal mo ang isang tao dapat ay nagkakaintindihan kayo. Damayan sa lahat ng pinagdadaanan ng isa't isa!
Bumangon na ako sa higaan, hindi ko tuloy maiwasang hindi hawakan yung ulo ko! Pucha namang ulo eto oh! Sobrang sakit talaga, naparami siguro yung nainom ko kagabi, hindi ko napigilan kasi na uminom! I need to drink para makalimutan ko yung sakit na nararamdaman ko.
Ayoko na mang lumabas kagabi at mag-aya sa mga kaibigan ko, sigurado aasarin na naman ako ng mga yun if malalaman nil yung nangyari samin ni Sam! Hindi ko kailangan ng pangaasar ngayon!
Nang ikutin ko yung kwarto, napansin ko na wala na yung mga bote ng alak na ginamit ko kagabi? Nasan na yung mga yun? Wag mong sabihin...
Sam: Hi, Babe...
~~~
Author POV
Abala si Tyler sa pagkatataka kung bakit wala na yung mga kalat nya sa kwarto nila ni Sam, nang biglang bumukas yung pinto at pumasok dito si Sam. Nagbago yung mukha ni Tyler at naging maasim. Sam saw it, kaya medyo kinabahan sya kung ano yung magiging pakikitungo sa kanya ni Tyler after ng nangyari sa kanila kahapon.
Sam: Hi, Babe...
Halata sa boses ni Sam ang kaba habang dala dala yung food tray na inihanda nya para kay Tyler.
Sam: Hi, Babe! Naghanda ako ng breakfast mo pero dahil sa malapit na din yung lunch time, you can consider this as your lunch na din! Hindi ko alam if magugustuhan mo ito, medyo natataranta kasi ako nung niluluto ko ito. Kinakabahan na din kasi nga...
