I've Been Here (Syclups #3)

28

Rose's POV

            I carefully put my laptop in the top of the boxes and did my short edit for the video that going to be played later.

"Sure ka bang hindi ka talaga sasama? May oras pa naman para mag-ayos, aabot ka!"
Biglang sabi naman ni Paulo na umiinom ng tubig sa tabi ko

Ngumiti lang ako at umiling bago ibinalik ang tingin sa laptop..

"Pero Rose, kasal ko toh, gusto kong present tayong lahat.. Wag ka ng KJ oh.."
He beg and even shake me in my shoulders.

Natawa ako dahan dahang inalis ang pagkakahawak niya sa akin dahil nahihilo na ako.
"Oo nga, kasal mo ito kaya pwede bang sarili mo ang isipin mo, wag ako. At isa pa, present naman ako ah! Being your attire's designer and wedding coordinator is enough for me.. I'll quietly give my blessings here"

Sagot ko sa kanya sabay turo sa kinauupuan ko.

Yes, today is Paulo and Zailee's wedding. Ito yung kasal na akala ko ay kay Stell, gosh. It was the biggest shame that happened to me in my entire life.

Sobrang nahihiya ako sa sarili ko dahil umiyak pa talaga ako ng malala, nakakainis. Nagmukha ako ewan.

"Haist.." he sighed before leaving the backstage. Tumawa lang ako bago muling sinulyapan ang laptop.

Nagulat ako nung makakita bigla ng water bottle sa ibabaw ng keyboard ko. Inangat ko ang tingin ko at nakita ang gwapong mukha ni Stell.

Nagkatinginan kami saglit bago siya tuloyan umupo sa tabi ko.

"T-thanks"
Sabi ko bago kinuha ang boteng iyon.

"Mag edit ka lang, wag mokong pansinin"
Sabi niya nang mapansin akong hindi mapakali habang hawak ang laptop.

"A-ah, okay.."
Sabi ko naman at sinunod ang sinabi niya. Baka kasi hindi ko matapos sa tamang oras ito eh, magsisimula na ang ceremony.

Beach wedding ang theme kaya nasa gilid kami ngayon ng dagat at tinatangay ng malakas na hangin ang buhok ko. Nasa likod kami ng pagka-stage ng place kaya wala halos tao, nag-aayos pa kasi ang iba.

Abay lahat ng Syclups members, ganun din si Rain. In short, ako lang ang natirang hindi. Pero wala namang kaso sa akin yun, the important here is i am happy for Paulo and i support him for stepping to the another level of his life.

"Uhm, pasok ka muna kaya? Nagugulo..yung buhok mo"
Sabi ko nang matapos ako at tinuro ang buhok niyang nagugulo na nga.

Hindi talaga siya nagsalita buong oras ng pag-e-edit ko. Mas mabuti iyon dahil hindi ako nadistract.

"I actually want it to be messy.."
He said and look into my eyes.

Napakurap kurap ako at napa-iwas ng tingin. Ang unique naman ng taste niya. Ano, mala Edward Cullen?

Naging tahimik bigla ang atmosphere sa pagitan namin kaya wala akong ibang nagawa kundi mapa-buntong hininga. Oo tahimik, pero hindi siya nakaka-ilang or awkward. Nakakarelax.. Nakaka-komportable... It feels..home, again.

"We didn't have a nice talk ever since you came home.. How are you?"
He suddenly asked.

Napangiti ako, dumating na kasi itong moment na pinakahihintay ko. The moment where i can freely ask him if he's okay, if he's busy, how's the work.. And everything.