Married Overnight (BOOK 2)

Chapter 15

(Zach's POV)

"If you really want my forgiveness, please get out of my life at baka lang ha...baka balang araw ay mapatawad din kita. But if you're after me, I'm telling you now, tigilan mo na ako, Ikakasal na ako. I'm done with you and I'm over you" she said after slapping me. Inamin ko na kasi sakanya ang totoo na wala naman talaga dito sa Chiang Mai ang client ko. I just randomly book this DIY trip.

"Pano ba yan? I'm not done with you yet, and  My intuition is telling me that you're still into me," I said straight to her eye. I just actually  want answers na sya lang ang makakapagbibigay.

"Pwes, Maling-mali yung intuition mo, because 5 years ago I already stop loving you, I already buried it kasabay ng pagkamatay ni Ali" paliwanag nya pa.

"I don't believe you."  Sabi ko. But I'm just trying to deny the fact that she's really over me.

"Try me," she said in arrogance and I suddenly felt the time stopped in between. The vibe is telling me to kiss her and so I did.

Nabigla din ako sa ginawa ko but I'm confused at the same time. She almost kissed me back before she could even push me. It gave me hope, a hope na baka pwede pa?

I won't apologize for this kiss, instead mas hinamon ko sya. Is she really over me?

"Nagsisimula palang ako Ellie, Make sure not to fall in love with me again for the next seven days," sabi ko pa but I just made her angrier.

"Manigas ka!" Sagot nya naman and she immediately stomped on my feet kaya napa-upo ako sa sobrang sakit.
"Wala ng seven days! Dahil uuwi na ako!" Dagdag pa nya't nagmadaling naglakad papalayo.

I tried na habulin sya pero sobrang sakit talaga ng ginawa nya. Mas masakit pa sa sampal nya.

Di nagtagal, may isang babae na humahabol sakin. She looks like the waitress at the resto earlier.

"Sir! You forgot this in our resto" she said at binigay sakin ang paper bag na may lamang damit, at travel brochure at isang cellphone, binuksan ko ito and I confirmed na kay Ellie nga, so pano na ito ngayon? She didn't have this at yung travel map na dala nya.

"Thank you mam" sagot ko't agad din naman syang umalis.

I better find her, pareho pa naman kaming hindi alam ang pasikot-sikot sa lugar nato, atleast I have a phone for a map but she don't and sya pa naman yung tipong hindi nagdadala ng cash. 

Sinundan ko sya pero hindi ko na alam kung saan ang dinaanan nya, nagbakasakali nalang ako sa mga daan na dinadaanan ko. Unti-unti naring dumidilim ang kalangitan, uulan pa ata. hwag naman sana. Hahanapin ko pa sya. 

(Ellie's POV)

Naglakad-lakad lang ako, trying to find my way back to the park. I only have my useless purse without cash kaya hindi ako makasakay sa taxi pabalik ng hotel, at tanging pag-asa ko lang ay yung shuttle na susundo samin sa park. Alas-singko na at maya-maya ay baka dadating yun kaya nagmadali naman ako sa paghanap ng direksyon. dumidilim na din ang kalangitan, hwag naman sana muna. 

Sinubukan kong magtanong-tanong pero mukhang hindi masyadong gamit ang english sa lugar naito. I tried speaking in Thai pero mukhang hindi din nila ako maintindihan. This is such a headache. No choice na ako kundi hanapin yung landmarks na nadaanan namin kanina at baka naman maalala ko ang daan pabalik sa park. 

Di nagtagal ay unti-unti nang bumuhos ang ulan kaya nagmadali akong maghanap ng masisilungan. Ilang sandali ay nakita ko na ang isang waiting shed na malapit sa park kaya doon ko naisipang sumilong. Tumakbo nalang ako dahil palakas na nang palakas ang ulan.

Pagsilong ko ay napansin kong meron ding sumisilong. Binalewala ko lang nung una kaso numukhaan ko ang sumisilong na nakatitig lang sakin and it's Zach.  I suddenly got annoyed kaya hindi na ako nagdalawang isip na umalis but he suddenly grab my arms.