Of all the things

Chapter Sixteen

I'm so dead

Theo's

KATATAPOS lang ng tawag naming ni Hailey, alas tres ng hapon sa Pilipinas ngayon, sa Greece naman ay alas diez nang umaga. She seems to be having fun there. Kanina habang nagvi-video call kami ay kalaro niya pa ang mga pamangkin niya – ang mga anak ni Ate Hyan, the kids. Hailey looked so good smiling at the screen. Kitang – kita kong masaya siya at masaya na rin naman ako dahil nakikita kong ganoon siya.

I worked hard on getting that smile back on her face. Hailey should always be happy. I am so in love with her. Hindi ko na nga alam kung ilang beses ko nang napasalamatan si Papa sa pagpayag sa kagustuhan ni Mr. Demitri na ipagkasundo kaming dalawa. Doubting myself was so in the past, all I want to do now is to make her fall for me so hard that she will never think of someone else, na pati si Perseus at ang kahit anumang namagitan sa kanilang dalawa noon ay makakalimutan niya.

"You're smiling too much." Nagulat ako nang magsalita sa gilid ko si Oryang – anak siya ng isa sa mga best friends ni Mama, si Ninang Beanca, ang tunay niyang pangalan ay Gregoria pero ang tawag namin sa kanya mula nang bata pa kami ay Oryang. Tulad ko ay nag-graduate na rin siya sa university. She had honors too and that's the reason why we're all here at the farm in Lucena, to celebrate our achievements.

She was leaning on the sliding door while looking at me with so much intensity. Hindi ko napansing naroon na pala siya, sobrang engrossed ako sa pakikipag – usap sa fiancée ko. I was smiling because I was planning on finally asking Hailey to marry me.

"Kanina ka pa?"

"Hindi naman. Nagtaka lang ako, dumating kami, naroon sila Mona pero wala ka roon. Sabi ni Tita Nia baka raw kausap mo ang fiancée mo? May fiancée ka na? Bakit hindi ko alam? Sabi mo hihintayin moa ko diba?"

Napataas ang kilay ko Gregoria Emilio looked serious, she couldn't be serious. Bata pa kami noon. Inaamin ko naman na crush ko siya noon, palagi kaming magkalaro, pero sa ngayon, para itanong niya sa akin iyon, it's out of the blue, also it makes me feel uncomfortable. I cleared my throat.

"Of course joke lang. Akala mo naman nagsasabi ako ng totoo." Oryang rolled her eyes. "Sabi ni Tita Nia, kakain na. Let's go." Tinalikuran niya ako, I don't know, I'm not sure, but something is odd with the way Oryang looks ate me. I needed to shake it away. I sighed and followed her.

Pagdating sa dining area ay naroon na halos lahat, Oryang's parent's Ninang Beanca and Tito Macario were talking to Ninang Tami and Uncle Ildefonso, si Mama ay punong abala sa paghahanda ng pagkain, kasama niya si Tita Irma at si Papa sa paglalagay ng mga putahe sa mesa.

"Hi, Kuya Theo, Tita Nia send that you're already engaged? Akala talaga namin si Ate Oryang ang papakasalan mo." Wika ni Lena sa akin, she the youngest daughter of Tita Helena – isa rin sa mga kaibigan ni Mama. Napailing na lang ako.

"It wasn't serious at that time." Natatawang wika ko. Hindi ko na matandaan kung ilang taon ako, but before, we used to have all the occasions together, kapag pasko, bagong taon, o birthday ng isa sa mga Tita ko ay magkakasama ang lahat ng pamilya, I grew up with Oryang and the others, and I admit before that I like her, madalas ko raw sabihin sa mga magulang na balang – araw pakakasalan ko si Oryang, palagi raw kaming magkasama noon, palagi raw kaming naglalaro pero isang araw, hindi na nagpunta si Oryang sa bahay at hindi ko rin siya nakita sa school, ang sabi ni Mama, umuwi na raw sa Bataan ang pamilya Emilio at doon na titira.

I only saw her again five years ago when she came to the Metro to study, masaya naman akong makita siya pero hindi na tulad noong mga bata kami ang kasiyahang iyon. What I had with Oryang is nothing but puppy love, Hailey Yvian Rian Consunji – Demitri is the real thing, she is the love of my life.