The Game Maker

Chapter 10

Tatlong araw. Hindi pa sinasauli ni Tristan si Sky. Gabi-gabi na lang ako umiiyak.

"Manang, baka tinakas ni Tristan si Sky," Umiiyak na saad ko kay Manang Precy.

"Kahit gan'yan si Sir Dos, hindi niya gagawin iyon," aniya ni Manang na panay ang alo sa akin.

Sana nga. Oras nilayo niya si Sky sa akin, habang buhay hindi ko siya mapapatawad.

"Magpahinga ka muna, magluluto lang ako ng tanghalian natin."

Tumango lang ako kay Manang. Pagkalabas ni Manang sa silid ko agad ko naman tinawagan ang numero ni Tristan. Ilang araw na hindi ko ito makontak. Laking saya ko na tumunog na ito.

"Why?" bungad na tanong ni Tristan sa akin.

"Nasaan si Sky?! Tatlong araw na sa'yo ang anak ko!"

"Nag-eenjoy dito si Sky. Don't worry, inaalagaan naman siya ni Eden."

"No! Ibabalik mo ang anak ko o dadatnan mo akong walang buhay kasama ang kambal sa aking sinapupunan!" nanginginig na saad ko rito.

"Kath!"

"Hindi ako nagbibiro, Tristan. Pagod na ako. Kapag hindi mo pa i-uwi ang anak ko, alam mo na kung anong mangyayari!" agad ko pinatay ang tawag. Panay ang hinga ko ng malalim.

Hindi ko alam kung tutulungan ako ni Wolf. Naghihintay lang ako ng tawag niya. Hindi ako puwede umalis na hindi kasa-kasama si Sky.

Nanghihina akong humiga at nakatulalang nakatitig sa kisame. Hindi ko namalayan nakatulog na ako sa sobrang pag-iisip. Nagising na lang ako na may humahaplos sa aking mukha. Bumungad agad sa akin ang kulay berdeng mga mata ni Tristan.

Napabalikwas naman ako. Napatingin ako sa kuna, nakahiga si Sky at mahimbing itong natutulog. Parang nabunutan ng tinik ang aking dibdib.

"P-Puwede ka ng umalis," diin na saad ko rito.

"K-Kath."

"Sinira mo na ang tiwala ko. Hinding-hindi mo na mahihiram pa ang anak ko," saad ko rito.

Tumayo ako at nilapitan si Sky. Napangiti ako na mahinang humihilik ito. Nakuha lahat ni Sky ang mukha ng kan'yang ama. Kulay berde ang mga mata. Matangos ang ilong. Maganda ang hugis ng kan'yang kilay at mahabang pilik-mata.

"Kung ayaw mo ipahiram si Sky sa akin, ako na lang ang pupunta dito, I will spend my free time with her."

Hindi na ako umimik. Napahawak naman ako sa aking tiyan na biglang kumirot ito. Agad naman lumapit si Tristan sa akin. Akmang hahawakan niya ako, agad ko iniwaksi ang kan'yang kamay.

"Don't you ever touch me! Hindi na kita asawa. Umalis  ka na!"

"Ayoko makipagtalo sa'yo, Kath."

Humarap ako rito at sinampal ito ng paulit-ulit. Sinuntok ko ang kan'yang dibdib.

"B-Bakit dumating ka pa sa buhay ko!" Umiiyak na napaupo ako sa kama.

"B-Babalik ako sa isang araw. May aayusin lang ako," aniya na lumuhod ito sa harap ko at akmang hahawakan ang tiyan ko, agad naman akong tumayo at lumayo sa kan'ya.

"Sana huwag ka na bumalik. Sana mamatay ka na!" sigaw ko na nabigla rin ako sa sinabi ko.

Napabuntong hininga naman si Tristan na nakatingin sa akin. "I'm leaving," aniya na agad itong lumabas ng silid.

Agad ko itong sinundan. "Tristan?!"

Tumigil ito at humarap sa akin.

"Pumapayag na ako na may komunikasyon ka sa mga anak ko."