That Nerd is Mine (Completed)

chapter 40

Morning..

FHEY'S POV""

Maaga akong nagising kanina dahil sa lamig ng hangin,kaya na pag desisyonan ko na maaga muna mag luto para pang umagahan mamaya.. Its already 5:20am,hindi ko alam but I guess na sasanay na akong gumising ng ganitong oras dahil noong nasa pudir pa ako ng Tiya ko..is palagi akong aware na ganitong oras gumising..
Tsaka like what I said earlier, I awakened by the Cold breeze of Air.
After kong mag luto lumabas muna ako at nag lakad lakad sa dalampasigan,kumuha pa ako ng mahabang pantakip ng katawan dahil malamig.

I immediately smile when I saw the sunrise.. Naupo ako sa isang kahoy at pinag masdan ang ganda ng Baybayin at mga alon na nag hahampasan..

Kamusta na kaya sina Missy?yung Manila?

Si Whiros?

I suddenly felt pain when his name sinked in my mind.
Hinahanap kaya niya ako? Ano kaya ang naging reaksiyon niya noong umalis ako?
Kamusta na kaya Siya?
Na mi miss rin ba niya ako?

I really miss him..but I should know my limit.

Baka Siguro nga...masaya na Siya sa piling ng Asawa niya.

I dont know why but masakit sa part ko yun.

Andito kami sa Isla ng San Juan,Medyo may kalayoan sa Maynila..Siguro masasabi ko na nag tatago kami.Kahit wala naman kami o akong dapat pag tagoan.
Pero wala,yun ang kasundoan namin ng Ama ni Whiros... Layoan ko ang Anak niya para sa kapakanan at buhay ng pamilya ko at Mga Anak ko.Labag man sa loob ko at masakit sa damdamin kong iwan si Whiros at ilayo sa kanya ang mga Anak namin..pero mas masakit at labag sa loob ko na mawala ng tuloyan ang pamilya ko at mga Anak ko.
Sina kripisyo ko ang pag mamahal ko kay Whiros para sa buhay ng mga Anak ko at Pamilya ko.

Wala eh..masyadong unfair..
Wala akong right or lakas para labanan yung mga hadlang sa buhay namin.
This time..I'm the loser.

Mag ta tatlong Buwan na kaming Andito at medyo lumalaki na rin ang Tiyan ko.Masakit isipin na hindi ko pa alam if paano ko bubuhayin ang mga Anak ko sa ganitong sitwasyon.

Tatlong Buwan na rin na wala akong balita sa Maynila at kina Whiros.
Plano kong lumawas ng Maynila..pero ayaw ni Nani,baka may mangyare raw sa aking masama.

Agad kong tinanggal ang salamin ko at pinahiran ang mga luha ko sa pesnge na nag silabasan..
Hinimas ko pa ang Tiyan ko na medyo lumubo na,napangiti nalang ako ng mapakla..

" Sorry babies ha..im just doing this para sa kapakanan niyo,ayaw sa atin ng Ama ng Daddy niyo eh.." Wala sa sariling sambit ko sa Tiyan ko,pinipigilan ko ang mga luha ko..

Sapat na ang dalawangbuwang pag iyak ko dahil sa nararamdaman kong hinanakit.Pero hindi makakaila na sa tuwing na iisip ko Siya is otomatikong kumakawala ang mga luha ko.

I hope someday maintindihan ako ng mga Anak ko.

" Anak..Peng." Rinig kong tawag ni Nani sa likod ko,kaya agad ko itong nilingon,naka jacket ito at mukhang bagong gising lang.I give her a morning smile,hinawi ko pa ang buhok kong napunta sa mukha ko dahil sa hangin.

" Good morning po.." Bati ko rito.
Ito'y naman ay tinabihan akong maupo at pinag masdan ang tanawin.
" Ok ka lang ba? Maaga ka atang nagising.." Aniya nito sa akin.Ngumiti lang ako." Medyo malamig po eh..kaya nagising ako ng maaga..-- si Tisoy po?"
Sagot at tanong ko rito.
" ay ayun natutulog pa.." Sagot nito sa akin na kina tango ko.
" yung Tanong kong una..hindi mo pa sina sagot..Ayos ka lang ba?" Saad at pag uulit nito sa tanong niya..Napabugtong hininga akong binalingan ang dagat..
Kahit kailan..hindi ako magiging maayos hanggat marami pa akong pinoproblema at bigat ng pakiramdam na dinadala.
" Ayos lang po Ni.." sagot ko rito na kina tingin niya sa akin.
" Kahit hindi mo sabihin ang totoo..alam kong hindi ka ok Peng.Kitang kita ko sa mga mata mo.." Saad nito sa akin.Napayuko ako ng wala sa oras.