Mijn wraak

Hoofdstuk 8

Mijn wraak

Hoofdstuk 8

We renden op blote voeten door het bos achter het strandhuis. Tranen vulden m'n ogen. Hoe is dit allemaal kunnen gebeuren? Ik snap er totaal niks van!

"Jongens stop." zei ik en ik stopte met rennen.

"Wat is er?" vroeg Megan.

"We moeten hulp zoeken. Zonder hulp kunnen we niks." zei ik.

Er werden 2 schoten gelost.

"SHIT! Wat moeten we doen?" vroeg Megan wanhopig.

"Oke ergens in het bos is er een leeg  kamp." zei ik.

"Kom op! Anders eindigen we net als Loraine en Alexa!" zei Lauren huilend.

Ik keek snel achterom en zag dat het strandhuis in fik stond.

"Kom op." zei Megan.

Ze pakte me bij m'n arm en we renden zo snel mogelijk weg.

--

"Is dit het kamp?" vroeg Megan.

"Ja, zoek naar wapens en een telefoon!" riep ik.

Lauren rende snel naar een hutje en Megan zocht naar wapens.

"Ik heb een telefoon gevonden!" riep Lauren.

"Mooi,  bel de politie!" riep ik.

Ik zocht naar wapens. Geweren zou ik niet vinden, maar hebben ze hier geen bijlen of messen? Ik rende naar een schuurtje, shit!

Er zat een slot op, hoe ga ik dit open maken?! Ik zag een ronde steen op de grond, ik pakte de steen en sloeg op het slot. Het slot ging kapot. Ik deed de deuren van het schuurtje open, ik  pakte messen en twee bijlen.

Ik liep terug naar Lauren, ik  gaf haar een bijl en een mes.

"En?" vroeg ik.

"Geen bereik." zei ze met een gebroken stem.

"Kut." zei ik zuchtend.

We hoorden een gil. Ik rende naar buiten en alle bomen om het kamp heen stonden in de fik. Ik pakte Lauren's hand en ging achter een enorme boomstronk zitten.

"Ssshht." fluisterde ik tegen Lauren.

Megan stond vastgebonden aan een boom en Lyra goot benzine over haar heen. Ik wilde haar helpen, ik wilde haar redden!

Maar het was al te laat. Megan schreeuwde, maar we konden niks doen! Vlammen omhelsden haar en om het erger te maken schoot ze twee kogels door haar keel. Bloed stroomde uit haar keel.

"Mijn naam is Seyenna, VUILE HOER!" schreeuwde Lyra.

Wat? Ik voelde een brok in m'n keel. Nee, hoe heb ik dit over het hoofd kunnen zien!  Ik probeerde me haar met blond haar te visualiseren. Shit! Seyenna is het tweelings zusje van Valerie! Dit is allemaal mijn schuld!

"Ik ga rechts, jij gaat links." fluisterde ik.

"Ik ben bang." huilde Lauren.

"Het komt wel goed." zei ik.

Ik gaf haar een knuffel en een kus op de wang.

"Succes." fluisterde ze.

--

Ik besloop haar, zo sluw als een vos. Ik zag Lauren, ze was doodsbang. Seyenna lag op de grond, ze huilde van het lachen.

Wauw, ze is prettig gestoord. Ik keek nog even naar Lauren, ze keek me aan en aan haar lippen te zien zei ze dat het haar speet. Ze draaide zich om en rende weg.

SHIT. Ik werd van achter gewurgt, ik snakte naar adem.

"Dacht je dat je me zomaar kon besluipen?" zei Seyenna en ze gooide me tegen een een boom aan.

Ik probeerde op te staan, maar Seyenna pakte me bij m'n keel en gooide me tegen een steen aan. Ze pakte een mes en liep op me af.

"Eindelijk kan wraak nemen, EINDELIJK." schreeuwde ze in m'n gezicht.

Ze was duidelijk dronken.

"Seyenna.. Als ik terug in de tijd kon, dan zou ik er alles aan doen om het om te draaien." zei ik met een gebroken stem.

"JE LULT. " schreeuwde ze.

En net toen ze me wilde steken met haar mes, werd ze naar achteren gerukt.