Mijn wraak

Hoofdstuk 9

Mijn wraak

Hoofdstuk 9

"BLIJF VAN HAAR AF!" schreeuwde Lauren en ze duwde Seyenna op de grond.

"VUILE TRUT!" schreeuwde Seyenna en binnen een paar tellen stond ze weer op.

Ik bestuurde haar, ze was woedend. Haar ogen puilden uit haar oogkassen en haar aderen waren dik. Haar haar was helemaal door de war, ze leek wel op een losgeslagen holbewoner.

Ze pakte een zilveren cilinder uit haar zak en gooide het op de grond. Er kwam rook uit en ik wist dat ik hier zo snel mogelijk weg moest komen.

Ik probeerde op te staan, maar het lukte niet.. M'n rug deed zo pijn. Ik besloot naar het hutje te kruipen, het was m'n enige hoop.

Ik was zo moe, maar ik moest doorzetten. Ik moest doorzetten als ik m'n familie ooit nog wilde zien. Het was donker en overal was rook.  Ik kon niks zien, dus ik had geen idee waar ik was.

"DAAR BEN JE!" schreeuwde Seyenna.

Ik hoorde Lauren gillen en daarna volgde een hoop vloekwoorden.

"AUW, VIEZE SLET!" hoorde ik Seyenna schreeuwen.

Ik kroop door en knalde met m'n hoofd tegen het hutje op.

"Auw." kreunde ik zacht.

Ik zocht de ingang van het hutje en na een halve minuut vond ik de ingang. Ik bedacht me net dat elk kamp wel een alarm hoort te hebben. Je weet wel, voor het geval er een brand of iets dergelijks is.

Ik deed de deur achter me dicht en ik probeerde op te staan, dit keer lukte het met succes. Ik drukte op een lichtknop en ik wist dat ik zo snel mogelijk de knop van  het alarm moest vinden.

 Ik hoorde een gil, het was Lauren.

M'n hart begon steeds harder te kloppen en ik voelde de adraline door m'n aderen stromen. Waar is die godverdomme kut knop nou? Ik had alles al overhoop gehaald! 

Ik hoorde nog een gil, deze keer van Seyenna. Volgensmij waren ze aan het vechten.

Ik zag een houten bureautje en daarnast een knop met glazen bescherming eromheen. Ik sloeg het met m'n vuist kapot, waarschijnlijk niet m'n beste idee, en ik drukte op de knop. Binnen enkele seconden hoorde ik een oorverdovend geluid dat steeds maar door ging. Hopelijk hoort iemand dit..

Ik liep naar buiten, de rook was al weggevaagd. M'n rug deed nog steeds pijn, maar ik kon wel gewoon lopen.

Plotseling voelde ik iemand me van achteren omhelzen.

Het was Lauren.

"Het is voorbij." hoestte ze en ik draaide me om.

Ze zag er doodmoe uit, ze had overal bloed en haar ogen waren rood.

"Is ze dood?" vroeg ik.

"Nee, ik heb haar vastgebonden aan een boom." zei ze en ze leidde me naar Seyenna.

Ik keek naar Seyenna, ze zag er veel erger uit dan Lauren. Ze had overal krassen, brandwonden en er zat een mes in haar buik.

Ik hurkte voor haar en gaf een kus op haar voorhoofd.

"Het spijt me." fluisterde ik en ik stond op.

Een lokale politie-agent was gekomen om te kijken wat er was.We legden alles uit en een half uur later arriveerde een ambulance, meer politie-agenten, FBI, CSI en fotografen.

Het was eindelijk voorbij. De politie arresteerde Seyenna.

"Ik pak je nog wel terug." fluisterde ze toen ze haar wegbrachten.

 --

Een paar maanden later heeft Lauren zelfmoord gepleegd, ze kon het trauma niet aan. Ik zelf had nachtmerrie's en angst om alleen te zijn met vreemden.

Ze heeft m'n leven verwoest, nooit zal ik weer dezelfde zijn.. Ik voelde me schuldig, omdat dit allemaal mijn schuld was. Door mij heeft Valerie zelfmoord gepleegt. Ik heb Seyenna's leven verwoest, ik voel me zo kut.

Ik liep naar de woonkamer, ik was alleen thuis. Gelukkig ben ik niet meer zo heel bang, ik ga af en toe naar een therapeut.

Ik pakte de afstandbediening en ging zitten op de bank. Ik deed de tv aan en ik zappte naar het NOS journaal. M'n hart begon stil te staan toen ik Seyenna's foto zag.

"Gisteren om 22:00 's avonds is Seyenna van Dam, gevange wegens moord en pogingen tot moord, ontsnapt." zei de Journalist. "Als u haar ziet of gezien heeft, wilt u dan per direct de politie bellen?"

"Dag dag." hoorde ik iemand achter me zeggen.

Ik draaide me om en ik voelde me zo misselijk toen ik haar zag.

"Heb je me gemist?" zei ze met een dodelijke blik.