I Love That Psychopath

Epilogue

"Mommy!" sigaw ni Lury at agad nagpakarga sa akin ng makarating ako sa bahay.

Lury is our 4 years old son. Masyado nga lang siyang Mommy's boy kaya palaging naiingit si Luca dahil mas mahal daw kuno ako ni Lury. Eh siya nga 'tong palaging iniispoil si Luvi sa mga baril barilang laruan eh. I really hate the fact na baka lumaki na lang si Luvi na tomboy.

"Hello! How's my baby hmm?" tanong ko dito at kinurot pa ang kanyang pisnge.

Even Lury is just 4 years old he's too smart. He easily can do some things na hndi pa kayang gawin ng 4 years old. Kagaya na lang ng magbasa ng hard words like english words and sentences. He have a high IQ na hndi ko alam kung saan niya minana.

"Mommy, Lury gutom." natawa ako dahil sa sinabi ng aking anak.

It's already 6:30 PM at kakauwi ko lang ng bahay galing trabaho. Yes, nagtatrabaho ako— kami ni Luca. Ibinibilin lang namin sina Luvi at Lury kay Giya kasama ang anak nitong si Camia. Simula ng mamayapa si Blue ay dito na sila pinatira ni Luca and that's okay for me kase best friend ko naman si Giya at gusto ko din naman siyang makasama. I know nasasaktan padin siya sa pagkawala ni Blue. Kahit hndi niya sabihin alam ko 'yon.

"Hey, Mom. " bati ni Luvi sa akin at humalik sa aking pisnge ng makababa ito sa hagdan.

"Hi, Tita Mommy!" masayang bati naman ni Camia at humalik din sa aking pisnge. Magkasunod lang sila ni Luvi na pababa ng hagdan.

"How's your day, girls?" tanong ko sa kanila habang papunta kaming kusina.

"Fine," walang ganang sagot ni Luvi. Sanay na ako sa ugali niyang ganyan but still i don't tolerate it. Baka masanay.

"Okay lang naman po, Tita Mommy. Top 1 po si Luvi—"

"Shut up, Camia." singhal nito kay Camia na wala namang pakialam at nagsalitang muli.

"—tapos ako po Top 2!"

"Wow, that's good. Congratulations to the both of you." nakangiti kong saad sa kanila.

"Congratulations... again." napatawa ng pagak si Luvi at umismid pa.

Seryoso ko itong hinarap. What the hell is her problem? Ano bang nangyayare sa kanya?

"Is there a problem, Luvi?"

"Aki!" saway sa akin ni Giya na kakarating lang dito sa kusina.

"Luvi, answer my question. Don't make me mad." walang emosyon kong ani at hndi pinansin si Giya.

She's lucky that Camia is not stubborn as Luvi. She's lucky 'cause Camia is nice, jolly, and a kind one.

Hndi ito sumagot kaya pinaningkitan ko ito ng mata. How dare her to ignore me?

"I don't want to repeat again of what did i say Luvi, so answer me! Is there a problem? Why the hell— bakit ganyan ang pakikitungo mo sa akin ha? Bakit kung pakitunguhan mo ako ay parang hndi mo ako ina? Bakit kung makasagot sagot ka sa akin ay parang wala ka nang respeto ha? Ano bang problema mo, anak? May pagkukulang pa ba ako ha? Why are you doing this to me?" hndi ko na napigilang ilabas ang aking saloobin. Napaiyak ako dahil sa sobrang inis. Inis sa sarili ko dahil iniisip ko kung ano bang pagkukulang ko o may pagkukulang ba ako kaya niya ako tinatrato ng ganeto.

It's been two days since tratuhin niya ako ng ganeto. Dalawang araw na. Hndi ko alam kung bakit.

"Do you really want me to answer that godamn question of yours?" she said emotionlessly. Napatanga ako. Hndi ako nakasagot.

"Answer me, Mom! Do you really want me to answer that godamn question of yours? Damn it answer me, Mom! Now why you can't even utter a word huh?" akma ko itong sasampalin pero hndi ko nagawa. Mabuti na lamang at napigilan ko ang aking sarili kung hndi ay baka napagbuhatan ko na siya ng kamay.