Gevoelens voor je beste vriend

- Hoofstuk 9 -

Ik word wakker met barstende koppijn, wat ik de laatste tijd erg vaak heb. Robbie is al uit bed zo te zien. Ik sta langzaam op en trek een traingspak aan en doe mijn bril op. Ik loop naar beneden en zie dat Robbie aan het bellen is. Ik besteed er verder geen aandacht aan en loop naar de keuken voor een asperien. Ik pak gelijk ook wat water en slik de asperien met moeite weg. 'Gatverdamme' Zeg ik chagrijnig en drink de rest van het water ook maat gewoon op. Robbie is nog steeds aan het bellen en ik begin maar gewoon mee te luisteren. 'Nou hij komt nu net naar beneden en hij slikt nu alweer een asperien, waarschijnlijk tegen de hoofdpijn, wat hij de laatste tijd ook erg vaak heeft' Zegt hij. Ik kijk naar de grond. Dit komt allemaal door mij..

Pov Robbie:
Ik loop naar beneden en bel gelijk de huisarts. Matthy ligt nog te slapen dus ik heb alle tijd. Ik wacht tot er eindelijk word opgenomen en dan hoor ik: 'Hallo u spreekt met mevrouw Janssen, met wie spreek ik?' 'Met Robbie van de Graaf. Ik bel om een afspraak te maken voor vandaag.' Antwoord ik. 'Vanwaar wilt u zo snel terecht?' Vraagt ze. 'Mijn vriend heeft al lange tijd last van snelle stress of vermoeidheid, ook heeft hij snel ademtekort en daar maak ik me best zorgen om' Vertel ik. 'Erg verstandig dat u belt, was dat alles?' Vraagt ze voor de zekerheid na. 'Nou hij komt nu net naar beneden en hij slikt nu alweer een asperien, waarschijnlijk tegen de hoofdpijn, wat hij de laatste tijd ook erg vaak heeft' Antwoord ik. Ik kijk naar Matthy die naar de grond kijkt. 'Oké meneer, jullie kunnen rond half 2 terecht onder de naam 'van de Graaf' Zegt ze. 'Oké bedankt' Zeg ik en ze hangt op. Ik loop naar Matthy die nog steeds in de keuken staat. 'Sorry Matt, ik weet dat ik het eerst moest overleggen, maar anders wist ik zelf ook wel dat je 'nee' zou zeggen..' Leg ik uit. Hij kijkt me aan en omhelst me stevig. Ik snap niet waarom hij me opeens omhelst, maar ik knuffel hem maar gewoon terug. Hij laat me dan los en zegt: 'Sorry die had ik nodig' Ik grinnik en we lopen naar de woonkamer. Ondertussen is het bijna 1 uur. 'Matt, we moeten om half 2 bij de huisarts zijn, maak je je even klaar?' Vraag ik lief. Hij knikt en loopt naar zijn kamer.

- tijdskip -

We zitten in de auto en ik heb 1 hand op Matthy's been liggen. Hij staart uit het raam en ik rij ondertussen de auto op de parkeerplaats. We stappen uit en lopen naar binnen. Matthy loopt alvast de wachtkamer in en ik geef aan bij de bali dat we er zijn. Meteen worden we geroepen en lopen dan het kamertje in. 'Gaat u maar zitten' Zegt de arts tegen Matthy, die meteen gaat zitten. Ik ga in de stoel naast het bed zitten. De arts kijkt op zijn papier en begint te lezen: 'De redenen waren: Vaak hoofdpijn, snel stress, snel vermoeid, snel last van ademtekort?' Ik knik en Matthy staart voor zich uit. 'Hebben jullie ook een idee hoe dat komt?' Vraagt hij dan door. Ik schud mijn hoofd. 'Mag ik even kijken?' Vraagt hij dan aan Matthy. Hij knikt en dan vraagt de arts of hij zijn shirt even uit kan doen. Gelijk doet hij zijn shirt uit. De arts duwt hem zachtjes achterover op het bed en gelijk loopt zijn adem op. 'Matt rustig' Zeg ik en pak zijn hand. Hij knikt en slikt. De arts kijkt me raar aan en ik haal mijn schouders op. De arts luistert naar zijn hart enzo. 'Ik zo'n gevoel dat hij vroeger iets naars heeft meegemaakt waar hij een trauma of iets dergelijks aan over heeft gehouden en daardoor snel in de stress schiet' Verteld de arts. Ik knik. 'Voor de rest wil ik u nog even ondervragen, vind u dat erg?' Vraagt de arts aan Matthy. Matthy schud zijn hoofd. 'Bent u bang om alleen te zijn?' Vraagt ze. Matthy zwijgt, maar knikt dan voorzichtig. 'Doet u daarvoor soms dingen tegen u wil in, omdat u anders bang bent iemand te verliezen, waarvan u houdt?' Vraagt ze. Matthy kijkt mij aan en kijkt dan weer weg. Even denkt hij na, maar knikt dan opnieuw. 'Heeft u ook een bepaald persoon wat u kalmeert in geval van stress of iets anders?' Vraagt ze. 'J-ja.. Robbie..' Zegt Matthy zacht. De vrouw knikt en begint te typen op haar laptop. 'Oké. Dus ter samenvatting: Hij heeft last van paniekaanvallen en de hoofdpijn en vermoeidheid ligt aan alle stress en druk, wat hij dus snel heeft doordat hij hoogstwaarschijnlijk een trauma ergens voor heeft. Het ademtekort is gewoon iets wat hij heeft en ook zal blijven houden, maar het is wel iets voor u, Robbie, om rekening mee te houden.' Ik knik. 'Dan mogen jullie gaan. Ik zou nog wel even een mail naar u toesturen' Zegt de arts. Ik knik. 'Bedankt voor uw tijd' Zeg ik nog. Ze glimlacht vriendelijk. Matthy staat op en we lopen de kamer uit. We lopen naar buiten en stappen in de auto. Ik wil net de gordel omdoen, als Matthy in huilen uitbarst. 'Heyhey, het is al goed' Zeg ik lief. Hij schud zijn hoofd en snakt naar adem door het huilen. Ik wrijf over zijn rug heen. 'Kom even naar de achterbank schat' Zeg ik zacht. Hij kijkt me met grote ogen aan. Ik stap uit en ga achterin zitten, Matthy stapt ook uit en komt naast me zitten. Ik sluit hem in mijn armen en kalmeer hem rustig. 'Er was toch verder niks ernstigs?' Vraag ik hem dan. Hij schud zijn hoofd. 'Wat maakt je dan zo van slag?' Vraag ik door. 'H-hoe wist zij dat ik dingen tegen mijn wil doe?' Zegt hij snikkend. 'Geen idee' Geef ik toe. Hij zucht. 'Maar als ik vragen mag, waarom zei je 'ja' daarop?' Vraag ik voorzichtig. Hij kijkt me met grote ogen aan. 'I-ik ben gewoon bang om je te verliezen en d-durf daarom geen nee te zeggen' Antwoord hij en hij barst opnieuw in huilen uit. 'Maar als je iets niet wilt, dan moet je dat zeggen?' Zeg ik zacht. Het doet me pijn hem zo te zien. Het feit dat hij nu zo breekbaar is.. 'J-ja Rob..' Zegt hij zacht. Ik trek hem strakker tegen me aan. 'Zullen we naar huis?' Vraag ik dan. Hij knikt en we gaan weer voorin zitten.

- tijdskip -

Ik ben het eten aan het maken en Matt zit rustig in de woonkamer tv te kijken. Ondertussen word ik gebeld. Ik neem op. 'Met Robbie van de Graaf' Zeg ik. 'Met Raoul, ik zag jullie vandaag rijden en afslaan bij de huisarts, wat was er aan de hand?' Zegt Raoul. 'Oh ja Matthy moest even heen voor controle' Antwoord ik. 'Oh wat dan?' Vraagt Raoul door. 'Nou ik vond dat hij even heen moest en toen kwamen we erachter dat hij last heeft van ademtekort en paniekaanvallen enzo' Vertel ik. 'Ah dat verklaard een hoop, wat heftig' Zegt Raoul. 'Jup, alles loopt nu opzich wel redelijk hier, maar ik ben aan het koken, spreek je later wel weer?' Zeg/vraag ik. 'Helemaal goed, Joe!' Zegt Raoul en ik hang op.

~dat verklaard een hoop..