Gevoelens voor je beste vriend

- Hoofdstuk 18 -

Ik word wakker en kijk op mijn wekker. 03:24, zucht. Ik probeer weer te slapen, maar dat gaat lastig, omdat ik alleen maar op mijn rug kan liggen. De pijn is wel steeds minder aan het worden, door de paracetamollen die ik al heb geslikt. Ik sluit mijn ogen, maar slapen lukt niet. Ik voel Robbie naast me omdraaien en ik zucht. 'Gaat het liefie?' Vraagt hij. Ik kijk hem geschrokken aan. 'Heb ik je wakker gemaakt?' Zeg ik schor. 'Ja, maar dat maakt niet uit! Jij mag dat altijd, dat weet je' Zegt hij lief. Hij komt tegen me aan liggen en legt zijn hoofd zachtjes op mijn borst. Hij slaat zijn armen dan zachtjes om me heen. 'Zo beter?' Zegt hij grinnikend. Ik glimlach en knik, al ziet hij dat niet. Gelijk voel ik mijn oogleden zwaarder worden...

- tijdskip -

Ik word wakker en voel Robbie nog steeds hetzelfde liggen als eerst. Ook hij is wakker zo te zien, want hij zit al met mijn haar te spelen. 'Hey ben je wakker?' Vraagt hij dan. Ik knik. 'Gaat het al beter?' Vraagt hij. 'Beetje' Zeg ik zacht. 'Anders laat mij straks even overal naar kijken, oké?' Vraagt hij. Zeg Ik knik bang. 'Kom op Matt, je kunt me vertrouwen' Zegt hij. Ik knik dan maar en zucht zachtjes.

- tijdskip -

Na een kleine discussie zitten we in de woonkamer. Ik kijk tv en Robbie staat in de keuken ontbijt te maken. Hij geeft me een bord aan en we eten het op. 'Maar Matt, als je het op hebt gaan we echt even kijken. Ik moest je net haast van de slaapkamer naar de woonkamer tillen, dus ik wil wel weten wat er aan de hand is' Zegt hij bezorgd. Ik knik zachtjes.

Niet veel later lopen we naar de slaapkamer. Hij pakt zachtjes de rand van mijn shirt vast en trekt hem uit. 'Zo je bent echt hard geraakt' Zegt hij bezorgd als hij de grote blauwe plek ziet. Ik knik maar gewoon. Bij mijn hoofd is verder gelukkig niet veel te zien van de klap, alleen wat schrammen. Hij kijkt twijfelend naar mijn broek en ik kijk hem toestemmend aan. Hij pakt dan de rand van mijn broek vast en trekt hem uit. 'Mag ik het zien?' Vraagt hij en ik knik. Dan trekt hij langzaam mijn boxer uit en kijkt me met een pijnlijk gezicht aan. Hij twijfeld maar gaat dan langzaam met zijn hand erover en ik kreun pijnlijk. 'Oh liefie toch' Zegt hij bezorgd. Hij trekt mijn boxer weer bij me aan en trekt me in zijn armen. 'Ik hoop dat ze hem snel krijgen, want hij heeft zo te zien ervaring' Zegt hij. Ik knik. 'Ik hoop dat de pijn aan het eind van de dag weg is, anders gaan we wel even naar de huisarts' Zegt Robbie. Ik knik opnieuw. Robbie helpt me weer met aankleden, waarna we opstaan naar de woonkamer lopen. Lopen gaat me gelukkig al wel iets beter af. 'Wil je vandaag wel of niet langs bij de jongens voor de opnames?' Vraagt Robbie. Ik knik. 'Oké dan gaan we zo heen, maar weet je het zeker? Als het niet gaat moet je het zeggen.' Zegt Robbie bezorgd. Ik knik nogmaals.

- tijdskip -

Na alweer een kleine discussie met Robbie, zijn we toch naar de jongens gegaan. We trekken onze jassen uit en lopen de woonkamer in, nouja dat van mij is meer strompelen. 'Gaat het Matt?' Vraagt Raoul bezorgd als ik een pijnlijk gezicht trek wanneer ik ga zitten. Ik laat mijn hoofd achterover vallen en sla een arm voor mijn gezicht. Na een paar seconden trekt de pijn wat weg en ga ik weer normaal zitten. 'Ja het gaat weer' Zeg ik. Raoul knikt, maar kijkt toch nog even bezorgd naar Robbie, die bezorgd terugkijkt en dan kijken ze naar mij. 'Wat?-' Vraag ik. Koen zit er zwijgend bij. 'Jongens het gaat!' Zeg ik geïrriteerd. Ze knikken en zetten de camera aan. 'Dames en heren, jongens en meisjes, welkom bij een nieuwe bankzittersvideo!' Zegt Koen. 'Vandaag gaan we vragen beantwoorden van onze kijkers, een soort Q&A dus.' Zegt Raoul. Gelijk pak ik mijn telefoon. 'De eerste 10 vragen die je tegenkomt over jezelf moet je beantwoorden!' Schreeuwt Koen. Ik pak zonder te kijken 10 vragen eruit en zet ze klaar. 'We beginnen met Raoul' Zegt Koen. Raoul knikt en begint.

- tijdskip -

'Nou dan eindigen we met Matthy' Zegt Raoul. Ik knik en lees de vraag op: 'Hoe kwam je erachter dat je homo was?' Ik slik en kijk naar Robbie. 'Ik eh... Geen idee eigenlijk' Zeg ik zacht. Dan lees ik de volgende vraag op: 'Zit jij nog op school?' Ik knik en zeg: 'laatste jaar van vwo' Dan scroll ik verder en ik lees: 'Waarom vertel je nooit wat over je ouders of familie?' Ik slik en kijk met moeite naar mijn telefoonscherm. 'Ik ehm ja-' Begin ik. Ik weet niet wat ik moet zeggen en klap volledig dicht. 'Volgende vraag' Zegt Raoul en ik glimlach naar hem. 'Waarom ben je de laatste tijd zo stil?' Lees ik op. 'Nou, zo ben ik gewoon' Zeg ik simpel. 'Waarom kijk je de laatste tijd zo verdrietig?' Lees ik dan. 'Ja nou dat was het wel weer voor vandaag' Zeg ik geïrriteerd en sta op. Ik loop naar de keuken en pak een flesje bier. Normaal ben ik totaal niet van de bier, maar nu moet ik gewoon iets drinken. Ik loop terug en iedereen kijkt me raar aan. Ik negeer het en iedereen begint wat te praten en ik luister gewoon mee, terwijl ik alles met moeite achterover giet. Robbie kijkt me elke keer bezorgd aan maar ik wuif het weg. Als ik het flesje eindelijk op heb, zet ik hem weg en pak mijn mobiel. 'Nou Matt, dat zag er heel geloofwaardig uit dat jij zin had in bier' Zegt Koen. 'Jup zekers' Zeg ik en kijk niet op van mijn mobiel. Robbie pakt mijn mobiel af. 'Wat?!' Zeg ik. 'Doe normaal Matthy, zelfs een blinde ziet dat je geschrokken bent van de vragen' Zegt Raoul. Ik zucht. 'Waarom kennen jullie mij zo goed? Het is echt irritant soms..' Zeg ik. 'Omdat we je beste vrienden zijn' Zegt Koen. Ik zucht. 'Ik vind het gewoon irritant dat de fans al dingen doorkrijgen. Ik bedoel het is mijn privé leven..' Zeg ik. Ze knikken. 'Negeer het maatje, ze zijn gewoon bezorgd, net als wij. Zolang je niet op je fans antwoord, hebben ze geen bevestiging. We knippen jouw vragen er wel uit en maken later wel een nieuwe met vragen voor jou.' Zegt Raoul. Ik knik.

~Ze zijn gewoon bezorgd, net als wij..