Five Stars

20

Fast Forward!!!~~~

3 years ago---

Time flies so fast, Konti pa at may mga binata na'kong anak.

Callie is a big girl now too.

She can walk, she can speak some of words and also sobrang kulit na din.

Gabi na ngayon, Bukas ang flight ni Shaina and Clark pauwi sa pinas.

Ate called me if kaya ba daw na sumama na kami but i said no.

She told me too na pinapauwi na kami ng mommy at kuya.

Lara was too close na din na umuwi na sa pinas pero she chose to be with me dahil mas kailangan ko daw siya ngayon.

Nasasaktan ako, feeling ko ako ang may hawak sa kalayaan ngayon ni Lara.

Even i'm telling her na okay lang ako, she's forcing herself pa din na mag-stay with me.

"For sure hindi kakayanin ng mga bata na umalis kayo bukas." I said and i looked at my kids in bed peacefully sleeping.

"yeah, kaso we need e. Matagal-tagal din kami dito, if wala pa talaga sa isip mo na umuwi we will try our best again na maka visit here." Shaina replied.

Bakit ba kasi nangyayari 'to e.

Mahihirapan akong pagkasyahin ang oras ko dahil may trabaho na din ako.

Nakahanap agad ako ng trabaho dito ng mas mataas dahil sa natapos ko unlike sa pilipinas.

I need to find a work dahil unti-unti ng nauubos ang savings ko, laman ng wallet at bank accounts ko.

The last time i checked our bank accounts, walang bawas ang pera namin ni Greggy. Nadadagdagan pa nga and maybe mina-manage niya pa din 'yon for us.

Hindi pa din niya kami pinapabayaan, pero hindi ko ginagalaw ang savings namin.

Hindi ko pwede iasa lahat kay Lara at hindi ko din magawang sabihin kila ate dahil in the first place ako ang pumili ng ganitong sitwasyon.

"Are you sure Lara?, you don't want to come with them?." I asked her again, baka magbago pa ang isip.

At umiling lang siya.

Nag-lakad ako papunta sa pintuan ng terrace at tumingin sa malayo.

My tears starts to falls down and i wipes it immediately.

They hugged me from my back at sobrang dinama ko ang yakap nila dahil sobrang kailangan ko no'n.

"Shh, it's okay Irene." Pagpapagaan sa loob ko ni Shaina.

I'm trying my best to stop my tears but i failed.

Ang bigat-bigat.

"It's okay if nasa healing process ka pa din, matagal talaga mag heal pag sobrang laki ng sugat." Dagdag naman ni Lara.

"I'm so selfish." I said.

They are listening to me, I couldn't imagine myself without them.

"No you're not." Lara said.

"Yes i am...Ang tagal na simula ng umalis kami sa pilipinas, Matagal na panahon na din simula ng ipagkait ko sa kanila ang kumpletong pamilya." I explained.

"If that is hard for me, What more pa sa kanila?." I'm sobbing.

"Sounds selfish yeah, but you can't blame yourself too. Trust the process, alam naman namin na nagawa mo lang 'to dahil nasaktan ka. That's why we are so proud of you." Shaina said while still hugging my waist.