De Brug - Deel 1

426 14 4
                                    

De afstand tot hun tegenstander werd al snel groter. Hij kende de weg. Zij kenden die beduidend niet en dat zorgde voor gevaarlijke taferelen. De modderige en soms zelfs nog ijzige paden van het Belgisch Ardennen-landschap vereiste een grote mate van concentratie en oplettendheid. De steile hellingen en smalle weggetjes zorgden voor een ware uitputtingsslag bij de twee rechercheurs die beide volledig buiten adem raakten. Hun verdachte kwam uit deze streek en wist dan ook precies hoe hij deze uitputtingsslag kon winnen. Ondanks dit gegeven in hun achterhoofden geprent, dacht het duo er niet aan om te stoppen. Dat nooit. Zo waren ze niet opgeleid. Sterker nog, dat zat helemaal niet in hen. Deze man was een gevaar voor de maatschappij en moest gepakt worden, kosten wat kost.

De achtervolging was met name voor Wolfs duidelijk te zwaar. Terwijl hij zijn best deed om Eva bij te houden en daarmee ook dichter in het kielzog van de verdachte probeerde te komen, voelde hij hoe de lucht uit zijn longen werd geperst.

Zijn partner lag inmiddels al meters voor hem en nam ineens een scherpe bocht naar links, net na het moment dat ze hun verdachte waarschijnlijk hetzelfde had zien doen. Door de plotselinge koerswijziging verloor Wolfs haar even uit het oog. Ondanks dat hij wist dat ze een achtervolging prima aankon - beter dan hijzelf zou eenieder die het duo kende beamen - werd hij toch lichtelijk nerveus en wellicht ook een tikkeltje bezorgd. Hij zette zijn voeten steviger in de grond en eiste van zijn verzuurde benen dat ze hem nog sneller mee namen over het verraderlijke pad, om in ieder geval Eva zo snel mogelijk weer in het vizier te krijgen. Zijn wilskracht overwon en na wat voor zijn gevoel een eeuwigheid leek te duren, sloeg ook hij dan eindelijk het zijpad in.

Hierna stopte de tijd en de reden hiervoor was simpel. Simpel en keihard. Op het moment dat hij Eva weer zag was namelijk precies het moment dat ze door de verrotte planken van een bruggetje heen zakte en in de ijskoude en kolkende rivier terecht kwam.

EINDE DEEL 1

Flikken Maastricht - In het kort gezegdWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu