Another World (1D Fanfic)

Hoofdstuk 7: Verhaal

Pov Zayn

Niall zit al een tijdje met Jacey in de tuin te praten. Jacey is zo'n lieve meid, maar heel kwetsbaar. We hadden Niall al veel eerder moeten geloven, toen hij zei dat er iets met Jacey aan de hand was. Dan hadden we misschien eerder kunnen helpen. Ach, dat is allemaal te laat nu. Ze is nu bij ons en kan zo lang als ze wilt hier blijven. We gaan haar helpen.

Als Niall naar binnen komt, blijft Jacey nog in de tuin zitten. Ik heb gezien dat ze moest huilen. Niall zal haar wel iets over haar thuissituatie hebben gevraagd. "Alles goed met haar?" Vraag ik meteen. Niall glimlacht en knikt. "Gewoon een heftig gesprek." Zegt hij. Ik knik begrijpend. "He, wil jij haar verhaal eens naar mij sturen. Misschien dat ik haar dan wat beter kan begrijpen en helpen." Vraag ik. Niall knikt meteen.

Al snel heb ik de link naar haar verhaal ontvangen. De anderen zitten allemaal een film te kijken, maar dat interesseert mij niet echt. Daarom ga ik gewoon haar verhaal lezen:

How He Saved My Life

Als ik thuis aan kom staat de straat vol met politie, ambulance en brandweer. Al snel komt er een politieagent naar mij toe die vraagt: "Ben jij Jazz Wolf?" Ik knik een beetje geschrokken. "Kom even met mij mee. Er is iets gebeurd." Zegt hij. Veel meer hoeft hij niet te zeggen, want ik zie ons huis in brand staan. "Waar zijn mijn ouders?" Roep ik meteen. De politieagent kijkt mij met een trieste blik aan. Die blik zegt genoeg. Ze zijn dood.

De eerste dag heb ik in een pleeggezin geslapen. Ze waren nog op zoek naar familie. Ik heb geen familie meer. De jeugdzorg medewerkster komt naar mij toe en zegt: "We hebben contact met jouw broer gehad en hij wilt jou in huis nemen. Je mag bij hem gaan wonen. Ik ga je daar nu heen brengen." Oh ja... Mijn broer... Die heb ik al zes jaar niet meer gezien. Er is iets tussen mijn ouders en hem gebeurd.

Dit is helemaal mis. Mijn broer haat mij. Hij heeft mij in huis genomen om wraak te nemen. Dat heeft hij mij zelf verteld. Hij slaat mij elke dag tot bloedens toe. Mijn hele lichaam is beurs. Hij blijft letterlijk net zo lang door slaan, totdat het blauw is of bloed.

Ik haat mijn leven. Elke dag hoop ik dood te gaan. Mijn lichaam doet pijn. Mijn broer vond dat ik moest betalen voor mijn onderdak. Daarom "leent" hij mij aan zijn vrienden. Ik wil dood. Ik kan hier niet weg. Ik zit hier letterlijk gevangen. Gevangen totdat iemand mij komt helpen, of ik dood ga.

Mijn plannen om zelfmoord te plegen, beginnen steeds serieuzer te worden. In de kast heb ik medicijnen gevonden, ook heeft mijn broer zijn koelkast vol staan met sterke alcohol. Tot nu toe heb ik al wel geprobeerd mijn slagader door te snijden. De keren dat ik het geprobeerd heb ben ik nog niet diep genoeg gegaan. Elke keer als ik het probeer, ga ik weer twijfelen. Daardoor ga ik niet diep genoeg. Ik kan ook helemaal niks.

Geschrokken kijk ik Niall aan. Hij knikt meteen, alsof hij begrijpt wat ik bedoel. Dit is heel heftig. Het is wel een mooi verhaal, maar ik denk dat dit niet alleen een verhaal is. Dit is denk ik Jacey's levensverhaal. Ik ben heel bang dat dit precies is wat er met haar gebeurd is. Als dat echt zo is, is ze echt heel sterk. Want ik zou verwachten dat ze dan een hoopje ellende is. Het is niet oké.

Ineens vind ik het niet meer zo gek dat ze nerveus is bij ons. Dat ze zichzelf snijd. Dat ze weinig los laat over zichzelf. Dit is een heel heftig verhaal. Vanaf het moment dat Jazz, de hoofdpersoon, bij Niall was ben ik gestopt met lezen. Het ging mij om de thuissituatie.

Trouwens... Jazz Wolf... Jacey Fox... Dat lijkt verdacht veel op elkaar. Elke minuut begin ik er zekerder van te worden dat dit haar echt is overkomen. Dit is niet oké. Dat arme kind. "Wij gaan over een paar dagen naar die broer van Jacey. Dan kunnen we spullen voor haar ophalen. En ik moet een hartig woordje met hem spreken." Zeg ik. Jacey is nog steeds buiten. Anders had ik dit niet eens gezegd. Maar het gaat wel gebeuren. Dit ga ik niet onbestraft laten. Iedereen kijkt mij een beetje verbaast aan. Zij weten natuurlijk niet wat haar broer gedaan heeft. Toch knikken ze uiteindelijk.

Na een tijdje zeg ik: "Ik denk dat we morgen voorzichtig met Jacey moeten proberen te praten. Haar vragen wat er precies gebeurd is. We kunnen haar niet helpen, als we niet weten wat er gebeurd is." Ook een beetje lullig als ik haar broer een klap voor z'n bek geef en het toch alleen een verhaal blijkt te zijn. Zoiets zou mij wel gebeuren. Ook wil ik haar natuurlijk oprecht helpen. Ik maak me zorgen om haar.

Aan het einde van de film, komt Jacey weer naar binnen. Niall zit naast Louis en Harry. Ze kan dus niet naast hem zitten. Een beetje zenuwachtig kijkt ze de kamer rond. "Je mag best naast mij komen zitten hoor. Ik bijt niet. Dat doet alleen Niall als hij heel veel honger heeft." Zeg ik. Jacey lacht en komt naast mij zitten. Haar ogen zijn nog een beetje rood van het huilen. "Ben je oké?" Vraag ik zachtjes. Jacey glimlacht en knikt. Dat moet ik dan maar geloven. Meer kan ik nu toch niet doen. Vandaag laten we haar nog even wennen, morgen komen de moeilijke vragen. Als ze echt niet wilt antwoorden, dwingen we haar natuurlijk niet. We willen haar helpen, niet nog banger maken. We gaan haar helpen.