Another World (1D Fanfic)

Epiloog

We zijn in Kaapverdië. Eindelijk zijn we er. Het weer is geweldig. We zijn allemaal naar onze eigen kamer gegaan, om ons meteen om te kleden. Ons huisje staat op het strand, dus we gaan meteen zwemmen. Mijn littekens heb ik ondertussen geleerd te accepteren. Rondlopen in een bikini is geen probleem meer.

Alleen komt er eerst nog een verrassing voor Liam. Dat was wel het minste wat ik nog even voor hem kon doen. Met alle andere jongens heb ik afgesproken dat ik als eerste naar beneden ga. Als ik onderaan de trap sta roep ik: "Jongens! Er is iemand beneden. Iemand heeft de deur open gedaan." Liam komt als eerste naar beneden. Zoals de bedoeling was. Hij heeft zijn telefoon in het hand en roept: "Ik bel de politie!" Hij stormt de woonkamer in en daar staat... Dana!

"Dana, wat doe jij hier?" Roept hij verrast. We beginnen allemaal te lachen. "Verrassing!" Zeg ik. "Ik vond dat Dana er bij moest zijn. Dus we hebben nog even een extra vliegticket geregeld." Liam knuffelt Dana stevig. "Ik ben zo blij dat je er bent. Eindelijk zie ik je weer. Die lange afstandsrelatie vind ik echt verschrikkelijk!" Zegt hij. Automatisch krijg ik een glimlach. Niall slaat zijn armen om mij heen en zegt: "Ik ben zo blij dat jij gewoon bij ons woont." Ik knik instemmend. Van een lange afstandsrelatie was ik ook helemaal gek geworden. Dana woont zelfs in een ander land.

Ondertussen is het al weer avond. We hebben ongeveer de hele middag in de zee gelegen. Af en toe afwisseling door even in de zon te gaan liggen. Het is heerlijk hier. Er is bijna niemand. Dat komt omdat het geen vakantietijd is. Dus ook geen fans die zich opdringen of elke twee minuten iemand die een foto wilt. Dat vinden de jongens heel fijn. Ze hebben deze rust wel even verdient. We hebben de hele dag pas drie mensen gezien en die hebben ons allemaal met rust gelaten.

We zitten nu op ons terras te eten. Natuurlijk heeft Harry weer gekookt. Dana blijkt ook een uitstekende kok te zijn, dus zij heeft geholpen. Iedereen mag Dana, dat is super fijn. Liam was daar heel bang voor. Dat zei hij net tegen mij. Hij was bang dat er ruzie uit zou breken. Gelukkig is dat helemaal niet zo. Dana lijkt qua gedrag heel erg op mij.

Liam en ik staan nu in de keuken de afwas te doen. "Li, je zei net dat je gek word van de lange afstand." Begin ik. Liam knikt. "Vraag haar om bij ons te komen wonen. Jullie gaan over een half jaartje toch verhuizen naar een fucking villa." Zeg ik. Van schrik laat Liam een beker uit zijn handen vallen. Ik grinnik en antwoord: "Zo erg is het nou allemaal ook weer niet. Het is maar een idee." Hij lacht dan ook en zegt: "Eigenlijk is het wel een goed idee. Het zou in ieder geval mij heel gelukkig maken." "Haar ook." Antwoord ik.

Als we dan tijdens zonondergang met z'n alle op het strand zitten schraapt Liam ineens zijn keel en zegt: "Dana... We zeggen allebei de hele tijd tegen elkaar hoe vervelend we de afstand vinden. En het liefst zou ik je gewoon elke dag bij mij willen hebben. Daarom wil ik vragen... Of jij het ziet zitten om bij ons te komen wonen." Dana kijkt ons met grote ogen één voor één aan. "Meen je dat?" Vraagt ze verbaast. Liam knikt hevig. "En jullie vinden dat ook oké?" Vraagt Dana dan. Iedereen knikt hevig. "Heel graag!" Antwoord ze. Liam heeft zijn vriendin dan bij zich wonen en ik mijn beste vriendin. Veel beter als alleen online contact. Voor Liam en Voor mij.

De zon is nu helemaal onder. Er hangen lampjes aan ons huisje, die zijn nu aan. Maar we hebben ook een paar fakkels in het zand gezet, zodat we wat extra licht hebben. "Ik ben zo terug." Zeg ik. Ze kijken mij verbaast aan, maar niemand vraagt iets. Uit mijn rugzak pak ik zes boeken. Met die boeken in mijn handen loop ik terug.

Één voor één deel ik de boeken uit. "Dit is Midnight Memories. Mijn eerste boek. Het verhaal over hoe ik bij jullie terecht ben gekomen en hoe jullie mijn leven gered hebben. En vooral alle mooie herinneringen die ik heb opgedaan door jullie. Het is daarom ook opgedragen aan jullie. Een bedankje voor alles wat jullie gedaan hebben. Er staan geen persoonlijke details in. Sommige dingen heb ik iets aangepast voor het verhaal. Dana heeft de cover gemaakt." Vertel ik. Iedereen bladdert door het boek heen en ze kijken mij verbaast aan. "Wanneer heb je dit in vredesnaam gemaakt. We hebben het mega druk gehad." Zegt Harry. Ik grinnik en antwoord: "Tussen de blogs en concerten door. Vanaf volgende maand ligt het in de winkels, dus als jullie nog iets aangepast willen hebben heb je nog even tijd. Maar ik heb zo goed mogelijk mijn best gedaan om jullie privacy te respecteren."

Niall zoent en knuffelt mij en zegt: "Dit is geweldig. Ik ben zo trots op je!" "We moeten alleen wel onze relatie openbaar maken, want daar gaat het boek ook over." Zeg ik dan. Niall haalt zijn schouders op en zegt dat het prima is. De rest geeft mij ook allemaal een knuffel en feliciteren mij. Stiekem ben ik er ook wel trots op dat mijn eigen boek binnenkort in de winkels ligt. Mijn eigen echte boek. Wie had dat ooit gedacht. Mijn eigen boek.

"Dit komt allemaal door jullie, snappen jullie dat..." Zeg ik. Natuurlijk krijg ik meteen weer tranen in mijn ogen. "Dit heb ik jullie niet verteld, maar de dag dat jullie mij mee naar huis namen... Ik was van plan om die dag zelfmoord te plegen. De hele week was ik het al aan het plannen. Ik was er klaar mee. Ik kon echt niet meer. Totdat ik een berichtje zag van James, Niall dus. Hij bood aan om mij te helpen en toen dacht ik, waarom niet. Veel erger kan het toch niet worden. Dat ene berichtje en jullie aanbod om voorlopig bij jullie te blijven. Als jullie dat niet hadden gedaan had ik hier niet meer gezeten. En alles wat jullie tot nu toe voor mij gedaan hebben. Ik hou echt van jullie allemaal en ben jullie zo ontzettend dankbaar! Ik hoop dat ik mijn dankbaarheid een beetje heb kunnen uitdrukken in dit boek. Met praten ben ik namelijk niet zo goed, maar ik ben niet voor niets een schrijfster." Iedereen lacht door zijn tranen heen.

Iedereen geef ik een knuffel en zeg dan: "Niall, zonder jou was ik nooit zo gelukkig geworden. Jij liet mij weer licht in mijn duistere leven zien. Jij hield van mij, ook al was ik zo beschadigt. Letterlijk en figuurlijk. Jij bent de liefde van mijn leven en ik kan niet wachten tot je mij ooit ten huwelijk vraagt. En jullie hebben mij allemaal als familie geaccepteerd. Jullie hebben mij een nieuwe familie gegeven. Daar kan ik jullie nooit genoeg voor bedanken. Ik hou van jullie en zal altijd van jullie blijven houden. Eens een familie, altijd een familie."

Dit is dan echt het einde. Aaawh... Ik hoop dat jullie het een mooi verhaal vonden.

Mijn nieuwste verhaal staat al online. Hopelijk willen jullie dat ook lezen.

Bedankt voor alle reads en votes!