ΕΡΩΤΑΣ, Ο ΛΥΣΙΜΕΛΗΣ

Αντί εισαγωγής

Ἔρος δηὖτέ μ᾿ ὀ λυσιμέλης δόνει,
γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον..
(Σαπφώ)

Πάλι σπαραζει με ο έρωτας,
που παραλύει το σώμα
γλυκόπικρο, άγριο σερπετο..
( Μετάφραση Βουτιερίδη)

Το τέλος. Δύο ρόλοι ζωής.
Η τέχνη. 1966.Δύο ηθοποιοί. 2010. Η ζωή. Εμπόδια.
Ένα. Ελένη & Λάμπρος. Έμπνευση. Το γιατρικό. Ο άλλος. Η λογική. Τερέζα & Αλέξανδρος. Μαζί. Διαφάνι. Χωριστά. Αθήνα.
Η άλλη. 1957. Ο θάνατος.
Το πάθος. Η εκδίκηση.Ο πόνος.
Η αρχή. Το μίσος. Η ηδονή. Εμείς.

Ο φλογερός έρωτας που παραλύει τα μέλη και καίει τα πάντα στο πέρασμά του..

Η ιστορία που επαναλαμβάνεται..

Τελικά,
η ζωή αντιγράφει την τέχνη
ή μήπως
η τέχνη εμπνέεται απ' τη ζωή;