The poems for your soul, my dear || Sakuatsu

Big Jet Plane

Angus & Julia Stone, Big Jet Plane
...
Evinin önünde seni bekliyorum,
Tanrıdan ölümü degil seni istiyorum.
Cama dokunur gibi saçlarına dokunuyorum,
Tanrıdan kara toprağın değil senin evim olmanı istiyorum.
Kimselerin görmediklerini görüyorum,
Tanrının bizi ayırmamasını tüm acizliğimle istiyorum.
Gözünden yaşlar aktığını görüyorum,
Tanrıdan bu sefer ölümü istiyorum.
Kahkahalarını duyuyorum
Tanrıdan cenneti sana bahşetmesini istiyorum.
Yaşadığını hissediyorum
Tanrıdan beni de yaşatmasını istiyorum.
Öldüğünü görürsem,
Tanrının beni de peşinden almasını istiyorum
Ey gönlümün sesine sağır, tanrı şahidim olsun
Bizi yaşatacağıma söz veriyorum
...
Atsumu'yu yatağından kaldıran şey Sakusa'nın inatla çalmaya devam eden telefonuydu. Osamu'nun küfür etmesiyle telefonu açtı, bir seyler derken telefonun arkasındaki "Cama çıkar mısın artık?" demesiyle bir yerlere takılarak, zıplayarak camı açtı ve kağıttan uçağı tutmaya çalıştı.  Kağıdı sıkıca avcunun içinde tuttu ve "Teşekkürler Sakusa!" Diye bağırdı. Sakusa hiç bir şey olmamış gibi, bisikletiyle oradan uzaklaştı ve Atsumu yüzünde kocaman bir gülümsemeyle yatağa uzandı ve Sakusa'nın ona göre daha özenli yazısını okudu.  Koskoca sayfada sadece "Lütfen, buraya yaz!" Yazısı vardı ve Atsumu denileni yapacaktı.

İkizini rahatsız etmemeye özen göstererek, normalde umrunda olmazdı ancak şu an onunla uğraşacak gücü yoktu, kalemi aldı ve şiiri yazmaya başladı. Onlarca çizik ve karaladığı satırın ardından bitirmişti ve defterinin arasına koydu kağıdı. Sabah okula giderken Sakusa'yı görme umuduyla yanıp tutuşuyor, şiirini okuması için sabırsızlanıyordu. "Aptal aptal gülmeyi kes, rezil oluyoruz." Samu'nun tepsisine karşı dil çıkardı ve ilerideki taşa tökezledi ancak umursamadan okulun bahçesine girdi. Sınıfa girdiğinde arkada konuşanların dediklerine dikkat kesildi, yarım yamalak duymaya çalışsa da farkedip ondan uzaklaştıklarında sırasına oturdu, kağıdı arasına koyduğu defteri Sakusa'nın sırasına koydu ve dışarı çıktı.  Sakusa'nın geldiğini görünce kapının oradan şiiri okumasını, yüz ifadesini, ellerini sakince kağıtta gezdirmesini izledi.  Atsumu Miya,dışarıdan ne kadar sakin görünüyorsa içinden de o kadar çığlık atıyordu.

Sakusa ona gel işareti yaptığında zıplayarak yanına gitti, beklediği tepki kesinlikle "Saçlarıma sakın dokunma." Tarzı bir tepki olmadığı kesinlikle açıktı. Sırasına geçerken Sakusa'nın "Bir de, ölmeyi bu kadar isteme, lütfen." dediğini. Evet, onu kesinlikle beklemiyordu ancak susup kafasını sıraya koydu ve uyudu, düşünecek halde değildi. Sakusa ise üstüne gidip gitmediğini düşünüyordu, aptaldı.

Öğle arası gelmişti, Sakura'nın çağırmasıyla kalktı, Atsumu arkasından bir şeyler dedi ancak pek takmadı ve sınıf kapısının orada konuşmaya başladılar. Atsumu onları izliyordu, Sakura ve Sakusa bunu biliyordu. Sakura bir şeyler dedi ve Sakusa gülümsemeye başladı, Atsumu ağlamak istiyordu kalbi acıyordu.  Dolan gözlerini elinin tersiyle sildi ve kocaman gülümsedi, Sakusa'ya bakmayı bıraktı ve uyumaya çalıştı. Sakusa yanına gelip bir şeyler dediğinde eliyle kovdu, Osamu yere düştüğünde dalga bile geçmeden ilerledi.
Osamu bir sorun olduğunu anladı ama umursamadı, sonuçta eskisi gibi değillerdi. Eve vardıklarında yemekte konuşmadı, ailesi bir şey demedi. Yatağa yattığında ise dümdüz bakıyordu, düşünecek halde değildi, uyumaya çalışıyordu. O gece eline ne kağıt kalem aldı ne de Sakusa'yı rahatsız etti.

...
Şiirlerin bazılarını sevgilime önceden atmıştım:')) uhuu VE ARAMA YAPILACAKTI YANLİSLİKLA SİLDİM BÖLÜMÜ OFFFJDKDKKE🤡