WAVES OF AFFECTION (Buenaventura Series #1)

Kabanata 17

Matagal bago nagproseso sa akin ang sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, tatalon sa tuwa, sisipain siya o batuhin ang bobong ng school. Nakakaluka, gusto ko lang naman kumain ng lunch paano nangyari naging ganito?.

"H-uh?!" I stuttered a bit. Kinagat ko pa ang pang-ibabang labi dahil sa pagkautal. Ang lakas lakas ng tibok ng puso ko, parang sound system sa sayawan!.

" Ang sabi ko liligawan kita. " He cleared. At parang tumalon ang puso ko ng dahan dahan niyang sabihin iyon, mas klaro.

" A-are you making fun with me?". I asked nowhere.

Dahil kapag talaga ako pinaglalaruan ng isang 'to, hindi ko alam kung ano ang magagawa ko sa gwapo niyang pagmumukha. This is the first time na may nagsabi sa akin nito, as in harapan. Noong si Ronnie naman ay nagconfess ako sa kanya ng nararamdaman ko at bago niya lang sinabi na the feeling was mutual. Pero ngayon iba na, si Wave mismo ang nakatayo rito sa harap ko at sinasabi na liligawan ako which is hindi ko naranasan noon.

Syempre as a Filipina normal lang naman siguro na mangarap na ligawan ka. Iyong tipong ihahatid at susunduin ka sa bahay niyo, gagawin ang lahat sa iyo, magpapakita ng patunay na totoo ang intensyon sa iyo. Oo, isa 'yon sa pinangarap ko.

Ghad! Mukang naaapektuhan na ata ako ng binabasa kung libro. Which is hindi naman typical sa akin.

" Seryoso ako.." yes, indeed he is serious. Seryosong seryoso siya na parang mali na ni-question ko pa 'yon.

" And do you think maniniwala ako.?." at talagang ayaw kung maniwala, ayaw magpatalo kahit na mayroon sa loob ko na sumisigaw sa tuwa, kaba... Hindi ko na alam ang nangyayari sa akin.

" Wala naman akong sinabing maniwala ka.. pinapaalam ko lang sayo ngayon na gusto kitang ligawan. " Klaro na paliwanag niya, my lips parted, sa kawalan ng masasabi napipi na ata ako. Wala na akong masabing kung ano para hindi lang mailang sa pinagsasabi niya.

"B-bakit m-o naman ako li-ligawan ako?". Napapikit ako.

Seriously Elisha?, Talaga ba?. Your freak for asking like that. Kahit ata bata ay Alam Kung bakit nanliligaw ang isang tao!. Sandali kung iniwas ang tingin sa kanya. Para akong matutunaw dahil sa akin lang siyang nakatingin, at seryosong seryoso ang mukha na parang hinuhukay nito ang isip mo.

Nang ibalik ko ang tingin sa kanya ay may sumilay na ngisi mula sa labi niya.

" K-kailangan pa bang itanong '-yan.!?" Bigla siyang nautal at tanaw ko kung paano namula ang mukha niya papunta sa taenga.

Natawa ako ng mahina, Damn! When did the tables turn?.

Parang kanina lang ay ako ang nahihiya at ngayon ay nauutal at namumula pa siya.

"Whatever.." akma akong aalis ng hilahin niya ang braso ko. I raised my brows when I saw him pouting. " What?, Nagugutom na ako.." sinubukan kung lagyan ng tapang ang boses ko, ang gladly I successed.

"G-gusto Kita Em k-kaya Kita liligawan.." sinabi niya iyon ng nauutal, at mabilis na iniwas ang paningin sa akin. He shifted his weight and scratch the back of his head a little. Napansin ko rin ang ilang beses na pag iling nito na parang pinapagaan ang kaba na nararamdaman niya. After a seconds he fix his posture.

Ako naman ay may kung ano sa loob ko ng sabihin niya 'yon. Alam ko naman ang dahilan pero iba parin ang pakiramdam ng siya na mismo ang nagsabi niyon. And after a long silence I gave a him a sweetest smile I couldn't imagine that I would give. I saw how he stiffened and avoided his gaze.

" O-okay, Tara na gutom na ako."

Matapos niyon ay sabay kaming pumunta sa canteen. Gutom na gutom na ako at hindi ko na nawelcome ang kung anong mga feedback na naririnig ko ng makitang magkasama kami ni Wave. Tahimik lang siyang kumakain at minsan ay nahuhuli ko siyang nakatingin sa akin pero siya rin ang unang iiwas. Natatawa na lang ako dahil ramdam mo na nahihiya talaga siya sa akin.

Mabilis kung pinawi ng marealize na nakangiti pala ako. No I need to act, kailangan ipakita ko sa kanya na hindi ako natutuwa sa mga pinaggagawa niya. Kailangan makita niya na hindi ako easy to get. Yes Em you need to bring out your kamalditahan this time. After a long minutes, I fix my posture.
Taas noo akong bumaling sa kanya. Nakataas ang kilay at hindi nagpakawala ng anumang ngiti. At pinigilan kung tumawa ng nagulat si Wave sa biglaan kung baling sa kanya, natapon pa ang noodles na kinakain niya. But then I tried all my best to stop to burst out Lough.

" Are you serious?, About sa sinabi mo kanina?." After a long silence, with a cold voice I broke it.

I saw how he gulped, parang hirap na hirap siyang lunukin ang kinakain. When he finally met my eyes I raised my brows which made him avoided his eyes again.

" B-bakit ka ba n-nagagalit ka ba?" He stuterred. I scratched the side of lip to stop myself from smiling. Ewan ko ang cute niyang tingnan kung nauutal siya.

I sighed.." Hindi ako nagagalit, I'm just asking okay?." I suddenly rolled my eyes. At dahil doon nahagip ng mata ko si Ed na nakatingin sa akin, parang dinaga ang dibdib ko. But then it's suddenly fade when I saw Ali approaching him. Without further a do my gaze roam the whole cafeteria only to find Enid silently eating while looking at my brother side.

" Diba? Sinabi ko naman sayo diba?, Kanina diba?, H-hindi mo ba naalala?, A-ng s-sabi ko seryoso ako diba?." Napabalik ang tingin ko sa kaharap. Tuwid lang siyang nakaupo at ang nga kamay ay naglalaro sa mesa. Tumaas ang kilay ko sa, he badly want to says that straight but ended up stuttered. Natawa ako sa isip ng marinig kung ilang beses niyang ginamit ang 'diba'.

" What if hindi kita sagutin..?" I jokingly said, nakita kung natigilan siya at bumagsak ang mga balikat. Parang sa sinabi kung iyon ay nasira ang pader na binuo niya. Na sa biro kung iyon ay parang nawalan sya ng kopyansa sa sarili. At dahil doon mag o-overthink siya hanggang mamatay, just kidding.

After I saw how I cought him off guard I avoided my gaze to Stifle a smile. Ginawa ko ang lahat para hindi niya makita ang mumunti kung ngiti. Nang ibalik ko ang tingin sa akin ay bahagya na namn siyang nagulat. He fake a caught and shifted his weight, umiwas siya ng tingin

He sighed defeated. "O-okay Lang naman, d-desisyon mo 'yon E-em. A-ng mahalaga ay sumubok ako diba?". Matapos sabihin ang mga bagay na iyon ay matapang niyang sinalubong ang tingin ko. Even though he said that he accept whatever my desicion is, but he still sounded hopefull.

Hindi ko inalis ang tingin sa kanya, at surprisingly he did the same. And while looking into his eyes I gave him the sweetest smile I didn't gave to anyone before.

And I realized, another book has been opened again.