Συραγώ
◑
Έσβησα όλες τις λέξεις,
να χαθούν οι συλλαβές
όλες εκείνες που μιλούσανε για αγάπη στους τοίχους,
εκείνους που αφιερώματα άφηνες.
Έκοψα απ' τις ταινίες τις καλύτερες σκηνές,
όσες δάκρυα σου φέρναν,
φιλιά, αφιερώματα
στα 'στειλα να δεις πως είναι η ζωή μου,
πώς περνάει ο καιρός αν δεν είσαι μαζί μου.
Νύχτες αδειανές,
ασπρόμαυρες οι μέρες,
φύγαν οι γιορτές και μείναν οι παγερές Δευτέρες.
Κάθε πρωινό μια βουτιά στη θλίψη,
άπειρα κενά
και ποιος είναι εδώ για να τα καλύψει;
Μα δεν έχει πια νόημα κανένα,
αφού σ' έχασα,
έχασα κι εμένα...
Έμεινε ο ήλιος σβηστός,
αμέσως βάρυνε ο ουρανός
Έμεινε η σούπα κρύα
κι το κουτάλι λυγισμένο απ' την απότομη κακοκαιρία.
Με λες και ηλίθια,
εγώ φταίω που μας καμάρωνα στον φακό με θέα τα Κύθηρα.
Πάλι εδώ,
στον ίδιο σταθερό ρυθμό
να μαθαίνω πώς είναι να ζω χωρίς εσένα,
να μαθαίνω πώς είναι τον εαυτό μου να φροντίζω,
και να μαθαίνω να ξεχνώ,
τα ταξίδια που σχεδιάζαμε στα σβέλτα,
μέσα στο λεπτό.
Γράφοντας στο τσαλακωμένο πάπυρο,
αναπολώ εκείνα τα τραγούδια που μαζί γράφαμε
για εραστές στο τετράγωνο,
για έρωτες δια δυο στο στενό,
στο ασφυκτικό το σπίτι μας
κοντά στον σταθμό.
Τον πόνο της καρδιάς μου,
δεν έχω πού να βάλω
τον χώρο γέμισαν οι Γερμανοί
και το μαύρο το φουγάρο
Τα δάχτυλα μου έχω στις νότες
κι ανησυχώ πώς οι χτύποι της καρδιάς μού στάθηκαν προδότες..
Αρρωσταίνω ή καλυτερεύω;
Αυτό που θέλω να σου πω,
δεν ξέρω με τι ακριβώς μοιάζει
μπροστά σου γίνεται σιωπή,
και όταν φεύγεις φωνάζει για ένα ματωμένο φιλί...
◑
YOU ARE READING
ΤΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ (ON GOING)
PoetryΌταν το μυαλό εμποδίζει την καρδιά. Όταν τα λόγια χάνονται εκεί που πρέπει να εμφανιστούν. Όταν δυο καρδιές, ακουμπούν η μία πάνω στην άλλη, τα λόγια λιγοστεύουν. Τα λόγια μένουν στο κενό. Είτε σε τρώνε, είτε τα αφήνεις να σε κατευθύνουν προς το πε...
