ရှာဖွေမိသောအပြာဇာတ်လမ်းရှည်များ

ကိုယ်ဖိရင်ဖိ

ဆွေဆွေမာ သည် ရန်ကုန်က “ပွင့်လန်းဝေဆာ ” မာဆတ်ခန်းမှာ အလုပ်လုပ်နေပေမယ့် ရန်ကုန် ဇာတိတော့မဟုတ်ပါဘူး ။ ပွင့်လင်းမြင်သာတဲ့ ခေတ်ကို ပြောင်းလာတဲ့နောက် ရန်ကုန်မြို့မှာ ၀င်ငွေကောင်းတဲ့ အလုပ်တခုကို လုပ်ဖို့ နယ်ကနေ ရောက်လာတာပါ ။ နယ်မှာတုံးက မီးခဲပြာဖုံး ဖြစ်နေတဲ့ အရိုင်းစပယ်လေး ဆွေဆွေမာသည် ရန်ကုန်ကို ရောက်လာတော့ လူပွဲစား တယောက်က အလှပြင်မိတ်ကပ် ကျွမ်းတဲ့ မိန်းမရှာတယောက်ကို ပြင်ခိုင်းလိုက်လို့ တောသူပုံပျောက် မြို့သူဟော့ရှော့လေးတယောက် ပုံစံ ပေါက်လာရသည် ။ လူပွဲစားမကြီး ဒေါ်အေးသီက “ မာဆတ်မှာ အလုပ်ရမည်..မာဆတ်မှာ လုပ်ရင် ယောက်ျားတွေက ထိတွေ့ကိုင်တွယ် တာတွေတော့ အနည်းနဲ့အများ ရှိလိမ့်မည်…တော်ရုံ ထိတာကိုင်တာတွေ ဆိုရင် နင်တို့သည်းခံရမယ်….မိတ်မပျက်အောင် ကပ်စတန်မာတွေကို သည်းခံ ခွင့်လွှတ်ကြရမယ်…” လို့ ဆွေဆွေမာတို့ကိုလက်ချာရိုက်သည် ။ ဒေါ်အေးသီက မာဆတ် သင်တန်းပေးသည် ။ တကယ်တမ်း အနှိပ်သင်ပေးတာက ထိုင်းနိုင်ငံက လှမ်းခေါ်ထားတဲ့ အနှိပ်သမ ။ ဒီထိုင်းမက သူတို့ ဘန်ကောက်မှာ ဘယ်လိုဘယ်ပုံ နှိပ်ကြသည် ဆိုတာကို နမူနာ အစမ်း ပြသသွားမှာ ဖြစ်သည် ။ ဆွေဆွေမာ တို့ ကောင်းကောင်း ကျွမ်းသွားတဲ့အထိ အဲဒီထိုင်းမကို သင်ခိုင်းသည် ။ ထိုင်းမက တကယ့် ဆရာမကြီး ။ မြောက်ကြွမြောက်ကြွနဲ့ အော်လိုက် ငေါက်လိုက်နဲ့ ..။ ဆွေဆွေမာကို လုပ်ခိုင်းတာက ဆီမာဆတ် ။ ဆီလိမ်းပြီး နှိပ်တာ ။ ဆီမာဆတ်က အနှိပ်ခံတဲ့ယောက်ျားတွေက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့မို့ နှိပ်နေတဲ့အချိန် သူတို့ရဲ့ တန်ဆာချောင်းတွေကိုမြင်ရတွေ့ရသည် ။ ထိုင်းမက တကယ့် ကပ်စတန်မာ အစစ်တွေနဲ့ သူကိုယ်တိုင် နှိပ်ပြတဲ့အချိန်တွေက ဆွေဆွေမာတို့သည် ယောက်ျားတွေရဲ့အ၀တ်မဲ့ကိုယ်ခန္ဓာတွေကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ မြင်တွေ့ခဲ့ရသည် ။ ထိုင်းမက ဟက်ပီးအန်းဒင်း လုပ်နည်းလည်း သင်ပေးသည် ။

သူတို့ပေါင်ကြားက ဒုတ်တွေကလည်း တန်းလန်း တန်းလန်းနဲ့။ ယောက်ျားနဲ့ တခါမှ မကြုံဘူးသေးတဲ့ ဆွေဆွေမာသည် ယောက်ျားဒုတ်တွေကို မြင်ရတော့ အရမ်းကို စိတ်လှုပ် ရှားခဲ့ရသည် ။ ကာမစိတ်တွေလည်း နိုးကြားထကြွခဲ့ရသည် ။ ထိုင်းမက “ ဟက်ပီးအန်းဒင်း ” က လက်နဲ့ဘဲ လုပ်ပေးရတာ….တခါတလေ ကိုယ့်ကို ဘောက်ဆူး များများပေး တဲ့လူဆိုရင်တော့ နင်တို့ နို့တွေ ပေးကိုင်ချင်လည်း ကိုင်လိုက်ပေါ့ဟာ..အောက်ပိုင်းကို နှိုက်လို့မရအောင် ဘောင်းဘီကြပ်ကြပ်၀တ်ထားလိုက်ပေါ့ ” လို့ သင်ပေးသည် ။ အစမ်းသဘောနဲ့ မာဆတ်ခန်းပိုင်ရှင် ခေါ်လာတဲ့ လူကြီးတယောက်ကို ဆွေဆွေမာ စပြီး ဆီလူးမာဆတ် စလုပ် ပေးရသည် ။ ဒီလူကြီးက ပိန်ညောင်ညောင်နဲ့ အသက် လေးဆယ်လောက် ။ ဆွေဆွေမာတို့ မာဆတ်ခန်းက သီး ခြား အခန်းလေးတွေနဲ့ ။ တံခါးလည်း ပိတ်ထားလို့ရသည် ။ ဆွေဆွေမာ မာဆတ်အခန်းလေးထဲကို ၀င်သွားတော့ ခပ်မှောင်မှောင်မှာ တဘက်အသေးစားလေးကို ခါးနေရာမှာ တင်ဖုံးထားပြီး မှောက်အိပ်နေတဲ့ လူကြီးကို တွေ့လိုက် ရသည် ။ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ထားတဲ့ ဒီလူကြီးရဲ့ ကိုယပေါ်မှာ တဘက် အသေးစားလေးဘဲ ဖုံးထားတယ် ဆိုတာ ကို သိနေတာနဲ့တင် ဆွေဆွေမာ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတာ အရမ်းပါဘဲ ။ ဆွေဆွေမာလည်း အပြာနုရောင် စပို့ရှပ်လေးနဲ့ ဘောင်းဘီအကြပ် အနက်ရောင်ကို ၀တ်ထားသည် ။ လူကြီးက နံမည် ဘယ်လိုခေါ်သလဲ လို့ မေးလိုက်တော့ ကမန်းကတန်း ခေါင်းထဲပေါ်လာတဲ့ “မြတ်နိုး ” ဆိုတဲ့နံမည်ကို ပါးစပ်က ပြောလိုက်မိသည် ။ “ မြတ်နိုး..ဟား..တအားလှတဲ့ နံမည်လေး…လူလှသလား ကြည့်ပါရစေလား….” လူကြီးက မှောက်ရက် အိပ်နေရာကနေ ပက်လက်လှန်လိုက်သည် ။“ အိုး..တအား လှတယ်ကွယ်…အမလေး…. ဘယ်မြို့သူလဲ..တွံတေးဖက်ကလား….” ဆွေဆွေမာလည်း သူ့ပေါင်တန်တွေကို စနှိပ်သည် ။ ထိုင်းမ သင်ပေးတဲ့အတိုင်း ပေါင်ရင်းကို နှိပ်ပေးတဲ့အခါ လက်ခုံနဲ့ သူ့ပေါင်လည်က ဒုတ်ကို မသိမသာလိုလိုနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တာက အကြိမ်ကြိမ်ပေါ့ ။ ဘာသားနဲ့ ထုထားတာ လိုက်လို့ ။ မကြာခင်မှာဘဲ သူ့ဒုတ်ကြီး ငေါငေါကြီး ထောင်ထလာသည် ။