Loving My Enemy

CHAPTER 2

Loving My Enemy

Written by: Binibining Fool

CHAPTER 2

➪Meet Sherah Joy Armenia

"Breakfast is ready" sigaw ko mula sa kitchen. "Wala ba kayong balak kumain? Okay, fine. Ako ng kakain nitong lahat."

Nasa kitchen ako ngayon at hinahanda ang breakfast namin. Ako kasi yung palaging nagluluto dito. If your asking if we have a yaya? Nope. We don't have a yaya na magluluto ng kakainin namin and to do household chores. Kami lang talaga yung kumikilos sa loob ng malaking bahay nato.

Our parents told us that we don't need yaya to survive, we can live by ourself. They want us to learn to be more independent, preparing ourselves for the responsibilities in the future.

Iba iba man yung family na pinagmulan namin but were living in one house. Business partners kasi yung parents namin at sila mismo ang gumawa ng ganitong arrangement since puro naman kami babae.

"Wait a minute, Sherah! Kinakabit ko pa yung earrings ko" sigaw ni Chexel mula sa itaas.

"Wait lang din, nawawala yung pair ng school shoes ko" sigaw ni Jody Ann mula sa loob ng kwarto nya.

Napabuntong hininga nalang ako ng marinig ang mga sagot nila. Sobrang kupad talaga nilang kumilos. Napatingin ako sa clock then its already 7:30 am na pala at dapat nasa school na kami mga 8:00 am.

Napatampal nalang ako sa noo habang nakatingin sa orasan.

Talaga bang sanay ng ma late tung mga to. Gusto na naman ba nilang makapaglinis ulit kami ng C.R gaya ng ginawa namin nung first day of school o baka nga mas malala pa yung punishment na ihahatol sa mga late. Jusko. Nakakaloka!

Ayuko na muling makapaglinis sa C.R. Sobrang nakakadiri at nakakasuka yung lugar nayun na nilinis namin, sobrang baho pa. Yung mga lababo sobrang dumi, yung sahig sobrang dumi tapos may mga ginamit pang tissue na nagkalat sa sahig, yung mga toilet naman hindi pinaflash o binubuhusan ng tubig may tae pang lumulutang, sobrang dami pang sanitary pads na tinapon lang sa sulok, hindi nalang diniretso sa basurahan. Eww. Nasusuka talaga ko pag naalala ko yung ginawa namin. Sobra talagang nakakadiri.

"Sherah, nakita mo ba yung relo ko? I left it here lang naman" tanung ni Chezel habang paikot ikot sya sa dining area.

"Hindi" sagot ko while placing the plates. "Try to ask Chexel, baka nakita nya. Sya yung naiwan dyan sa dining kagabi kasi may kung ano syang kinulikot sa laptop nya."

"What's with my name, bitch" tanung ni Chexel while walking downstairs.

"Nakita mo ba yung relo ko? I left here kagabi e, then Sherah told me na naiwan ka raw dito kagabi. So, did you keep it?" tanung ni Chezel. "I find it all over here, but I can't find it."

"Yes" sagot ni Chexel. "Don't worry, nilagay ko yun sa box na palagi mong nilalagyan ng jewelries mo. Hindi naman ganun kaganda yung model ng relo mo and not too expensive also."

"Daming sinasabi, yes or no lang naman yung sagot" ani ni Chezel. "Hindi ko hinihingi yung explanation mo, okay? Sapat na saking malaman na hindi nawawala yung relo ko."

Napaflip hair si Chexel. "Omyghud, Chezel. I don't want to cuss today but damn, you're so putaena" inis na tugon ni Chexel. "Nag explain lang naman akong putaena ka dahil baka pagbintangan mo kong magnanakaw ng relo. Pakyu ka!"

Napamaywang si Chezel. "Then why would I think that? Bakit? Magnanakaw kaba? Why you think na pagbibintangan kitang magnanakaw?" sunod sunod nitong tanung. "Kung tutuusin ikaw yung pinaka putaena sating dalawa. Wanna know why? Ikaw mismo ang bumibintang sa sarili mong putaena ka na magnanakaw. Hindi ko na problema if iniisip mo yun, you looks like a thief naman. Hindi na ma question" ngumisi si Chezel sakanya before going to the kitchen.