မွေးခါနီး ရက်တွင်
"အကိုရေ ဟင့် အကိုရေ လို့ ထဦး"
"ဟင်ပေါက်စ ရယ် ညကြီးဘာဖြစ်တာတုန်း"
"ဗိုက်နာလို့"
"ဟင် အဲ့တော့"
"ဟာသေ တော့မှာပဲ ဆေးရုံသွားမယ် လေ"
"အယ် ဟုတ်သားပဲ ကလေး ထထ"
"ကြီးမေ ဦးမိုးကြီးကိုကားထုတ်ပေးဖို့ပြောထားပါဦး"
"အေးအေးသား"
"ကြီးမေကားထုတ်ပြီးပြီဆိုတော့ တခါတည်းလိုက်ခဲ့ပါလား"
"အေး အေး မြန်မြန် လာသွားမယ်"
"ကလေး ခနလေးစောင့်နော် ဆေးရုံရောက်ပြီ"
"ဒီမှာ လူနာ မွေးတော့မယ် ဆရာမ ဆရာ ကျော်ထက်ကိုခေါ်ပေးပါ"
"အော် အကိုသူရိန်ပဲ ညမလေးမွေးတော့မှာလား အခုဖုန်းဆက်လိုက်ပြီနော်"
"အင်း ဆရာကလူနာကို အဆင်သင့်လုပ်ထားတဲ့"
"အင်းအဲ့တာဆို ခွဲခန်းထဲခေါ်သွားတော့မယ်နော်"
"အေးအေး "
ကြည်ဖြူ့ကို ခွဲခန်းထဲခေါ်သွားပြီးနောက် သူရိန် ကတော့အပြင်မှာ ငြိမ်ငြိမ်မနေပဲစိတ်လှုပ်ရှားနေတာကြောင့်
"ရော့သား ဒီဘုရားစာရွတ်နေ"
"ဟုတ်ကြီးမေ"
"သားရေ ဆရာ၀န်မထွက်လာပြီ"
"လူနာရဲ့အမျိုးသားရှင့်"
"ဟုတ်ကဲ့ခဗျ"
"ဂုဏ်ယူပါတယ်ရှင့် သားလေးမွေးပါတယ်ရှင်"
"ဟို ကျွန်တော့မိန်းမကော"
"ကလေးကောလူကြီးကော ကျန်းမာပါတယ်ရှင်"
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ"
"ကလေးကောလူကြီးကော အခန်းထဲမှာရွေ့ပေးထားပါတယ် သွားတွေ့လို့ရပါတယ် ကလေးကတော့ သိပ်မထိပါနဲ့ရှင့် လက်ပူမိမှာဆိုးလို့ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ ကျေးဇူးပါ"
"ကြီးမေ လာသားတို့ပေါက်စတို့ဆီသွားမယ်"
"သားရေ စောနကလေ သားဆရာ၀န်နဲ့ပြောနေတုန်းဖုန်းလာသေးတယ် "
"ဗျာ ဘယ့်သူ့ဆီကတုန်း"
YOU ARE READING
♡︎No one can fix me♡︎ (Complete)
RomanceStart date- 1/24/22 End date-6/13/22 လပ်ထပ်ပြီးနောက်ပိုင်းရန်ဖြစ်လိုက်ပြန်ချစ်လိုက်ပုံစံလေး ဖတ်ကြည့်ပါရှင့် Uni and Zawgyi 🩷 normal fic Oc own creation
