7

223 44 5
                                    

"အိုဆယ်ဟွန်း "









"မင်းအခုချိန်ထိ ဟိုကောင်လေးရှိကို သွားနေတုန်းဘဲလား... ဟမ်"








ဆယ်ဟွန်း အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ဒယ်ဒီရဲ့ဒေါသအသံကိုကြားလိုက်ရသည် ။ သူ လျစ်လျူပြီး အိမ်ပေါ်တက်မလို့ လုပ်လိုက်တဲ့ဆဲဆဲ ဒယ်ဒီပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် သူ့ ခြေလှမ်းတွေရပ်သွားသည်












"မင်းအဲ့ကောင်လေးရှိကို ဆက်သွားနေမယ်ဆိုရင် အဲ့ကောင်လေး အသက်ကိုအားမမခံနိုင်ဘူးနော်"












"ဒယ်ဒီ! "








ဆယ်ဟွန်း ဒယ်ဒီကိုအော်ပြောလိုက်သည် ။ ဒယ်ဒီ​ဘေးကမိန်းမကတော့ သူ့နဲ့ ဒယ်ဒီ ကိုဒီအတိုင်းဘဲကြည့်နေသည် ။ ဆယ်ဟွန်း ဒယ်ဒီထိုင်ခုံနားကို သွားလိုက်ပြီး..











"Hyungကို မထိနဲ့ ဒီအကြောင်းတွေကို Hyungမသိဘူး ။ အခုဖြစ်တဲ့ကိစ္စတွေအားလုံးကလည်း ကျတော်ကြောင့်ပါ ။ Hyungနဲ့မဆိုင်ဘူး "











"မင်းက Ohလုပ်ငန်းစုရဲ့ အမွေဆက်ခံသူက ကိုယ့်နဲ့မျိုတူယောက်င်္ကျားတစ်ယောက်ကို ကြိုက်နေတဲ့ဆိုတာမဖြစ်သင့်ဘူး ။ ငါတို့ အတိုင်းအဝိုင်းကို ဘယ်လို့မျက်နှာပြရမလည်း အိုဆယ်ဟွန်း "











"ဘာလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဂရုစိုက်နေရတာလဲ ဒယ်ဒီ ။ မျိုတူအချင်းချင်ကြိုက်တာကို ဘာလို့အပြစ်မြင်ရတာလည်း ကျနော်နားမလည်းပေးမဲ့ ကျနော်ချစ်တဲ့ လူကိုတော့ အပြည့်အဝကာကွယ်​ပေးသွားမှာ ။ ဒယ်ဒီ ကျနော်ကို အမွေ​​ပြတ်လိုက်လည်းဂရုမစိုက်ဘူး ကျနော်မှာသူ့မရှိရင်တော့မဖြစ်ဘူး "













"ခွပ်"












"ထွက်သွား မင်းငါမျက်စိရှေ့က သွား"











ဒယ်ဒီထိုးတာ အားပါသွားတာကြောင့် ဆယ်ဟွန်းနှုတ်ခမ်းကွဲသွားသည် ။ ဆယ်ဟွန်း နှုတ်ခမ်းကသွေးတွေကို လက်ခုံနဲ့ပွတ်လိုက်ပြီး.....













"ကျနော်သွားမှာပါ ဒါမဲ့ Hyungကိုလုံးဝမထိပါနဲ့ Hyungတစ်ခုခုဖြစ်တာနဲ့ ကျနော်ဘယ်သူ့မျက်နှာမှ ထောက်မှာမဟုတ်ဘူး ဒယ်ဒီဖြစ်​​နေရင်တောင်းမှပေါ့ "













တိမ်တိုက်Where stories live. Discover now