The Unsent Letters

PROLOGUE

Prologue

Him:
Let's meet

Me:
now?

Him:
yes, nasa kanto na ako

Me:
gabi na ah, bakit? May sasabihin ka ba?

Him:
yes, pakibilisan please. Tumakas lang ako sa 'min

Me:
oh okay, otw

I immediately went up from the bed at dali daling lumabas ng bahay dahil baka mahuli pa ako nila mama.

Pagkarating ko sa kanto ay nakita ko siyang nakatayo sa may poste, sinipa sipa pa niya ang mga bato na nasa paligid niya.

"Huy!" Sabi ko, kaagad naman siyang nagulat.

"Ano ba!"

Tinawanan ko lang siya.

"Ano ba kasing sasabihin mo?"

Unti-unti naman siyang nagbaba ng tingin at nagbuntong hininga. Nakita ko pang pinaglalaruan niya ang kanyang mga daliri, tila'y hindi mapakali.

"Huy! Anyare sa 'yo? May problema ba--"

"Nag apply na ako do'n."

Kaagad akong natigilan sa kanyang sinabi.

"A-anong sabi m-mo?"

He slowly faced me. I saw sadness written on his face. His eyes were both wet.

"I a-applied..... And I got in..." Unti-unting nanghihina ang kanyang boses.

"N-nag apply ka d-do'n? B-bakit Larry?" Nagsimula nang maghilam ang aking paningin.

"Pangarap ko 'yun Mika--"

"Pa'no ako? Pa'no na tayo?"

"Anong pa'no ikaw? Pa'no tayo? Hindi kita papabayaan Mika alam mo 'yan!"

"Oh eh bakit ka nga nag apply doon ha? Alam mong napakalayo no'n dito! 8 hours ka do'n Larry, 8 fucking hours!"

Nabigla naman ako sa naging reaksyon niya. He chuckled.

"You're not yet ready."

"W-what?"

"Para rin naman 'to sa future natin Mika! Hindi lang 'to para sa 'kin---"

"LDR tayo Larry! Putangina naman oh! I want your time! I want your attention! Mahirap bang ibigay 'yun??"

Silence filled us.

Suddenly, i saw him kneeled down. Sobbing.

"Mika, ikaw lang naman 'yung mahal ko. Ikaw lang mahal, wala nang iba. Magtatrabaho lang naman ako ro'n--"

"You know what Larry, para matapos na 'to, tapusin nalang din natin 'to. Let's stop this."

I saw him stopped from sobbing, he slowly went up from kneeling down at hinarap ako.

"M-Mika p-please.... Don't s-say that... I know you're just m-mad.... Don't say that p-please.... You'll regret it a-after---"

"Hindi. Let's stop this Larry--"

"Babe we need to grow up! Hindi pwedeng palagi nalang tayo ganito."

I smiled bitterly.

"Let's end this."

Mas naging seryoso ang itsura niya ngayon.

"Do you really want to? Dahil kung oo, hindi kita mapipigilan sa desisyon mo if 'yan talaga ang gusto mo mahal."

Agad akong nagbaba ng tingin at unti-unting tumango.

I heard him sighed.

He then chuckled.

"Thank you for being my light for the past 4 years my sun. It was a warm and nice journey, but it seems hanggang dito lang talaga tayo."

Unti-unti akong nag angat ng tingin sa kanya at nakita kong basang basa ang kanyang mukha dahil sa kanyang mga luha.

"I love you....."

My tears fell.

"..... for the last time."