The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.41

Sophie pov.

'Hey... word wakker...' hoor ik een hemelse stem zacht in mijn oor fluisteren. Kreunend draai ik me om. Ik hoor iemand zachtjes grinniken en wat verdwaasd open ik mijn ogen om die direct daarna wijdopen te sperren en me gillend om te draaien. Ik lag tien centimeter bij de rand vandaan! 'Calum! Waarom rolde je me niet terug!' Roep ik verontwaardigd terwijl ik mezelf rechtop duw zonder Calum aan te kijken. 'Omdat ik Calum niet ben.' Zegt een compleet andere stem die niet zo hemels is. Geschrokken draai ik me om en kijk recht in twee bekende, blauwe ogen. Seff... 'Ook hallo Seff.' Zeg ik chagrijnig terwijl ik wat stof van me afklop. 'Heb je lekker geslapen my dear?' Ik verstijf. Ik dacht dat hij hier overheen was! 'Wat-doe-ik-hier?' sis ik terwijl ik in een aanvallende houding ga staan. Seff grinnikt en zegt: 'Jij bent nog steeds op de plek waar je samen met Calum was hoor. Je vraag moet zijn wat doe ik hier.' Ugh.... Hij irriteert me nu al! 'Ook goed! Wat doe jij hier en waar is Calum?' Direct voel ik twee zachte, warme armen om mijn middel die tintelingen over mijn hele lichaam verspreiden. Genietend leg ik mijn hoofd tegen Calums borstkas en sluit glimlachend mijn ogen. 'Hey diamantje, lekker geslapen?' Ik knik wat en hou Calums armen vast. 'Wat doe jij hier Seff?' vraagt Calum uiteindelijk. 'Ik kwam Sophie eigenlijk waarschuwen voor de Fribtins en de Wendigo's.' 'Wat? Fribtins? Wat zijn dat?' 'Wezens die in elk bestaand dier kunnen veranderen. Meestal zijn dat vogels en wolven. Ze kunnen ook veranderen in mensen.' zegt Calum op zijn hoede. Ik merk aan hem dat hij zich niet op zijn gemak voelt en dat hij zijn armen nog strakker om me heen heeft geslagen. 'Maar wat moeten ze dan van me?' vraag ik aan Seff. 'Jij bent dus de enige vrouwelijke geestenwandelaar op deze planeet. Zij willen de hele wereld in hun handpalm hebben en daar hebben ze jou voor nodig.' 'Maar waarom mij? Ze kunnen jou toch ook gewoon gebruiken?' 'Je kent het verhaal van het ontstaan van de geestenwandelaars toch?' Ik knik. 'Nou, dat is dus niet waar.' Wat? 'Hoe bedoel je, dat is dus niet waar?' zegt Calum wantrouwend. 'Precies wat ik zeg, dat verhaal is niet waar. Het enige wat klopt is die oorlog maar voor de rest klopt er niks van.' 'Laat me raden, jij kent het hele verhaal wel?' zegt Calum schamper. 'Nou... nee. Maar er is tegenwoordig bewijs dat het niet waar is.' zegt Seff relaxt. 'Wat voor bewijs dan?' vraag ik nieuwsgierig. 'Tekeningen.' zegt Seff terwijl hij wat uit zijn zak haalt. Het zijn opgevouwen, vergeelde papieren. Seff ontvouwt ze en laat ze aan me zien. Op de eerste tekening zijn twee wolven te zien, de ene is spierwit en de andere is pikzwart. Ze kijken elkaar liefdevol en tegelijkertijd vol haat aan. Seff pakt de volgende tekening. Een man die erg op Calum lijkt staat bij een groot vuur waar een beeldschone vrouw instaat. In de ogen van de man glinsteren tranen terwijl hij wanhopig het vuur probeert te bereiken maar hij word tegengehouden door een oude vrouw met een duivelse grijns. Op de volgende tekening staat dezelfde man weer met een mes in zijn hand en in zijn andere hand de waarschijnlijk dode, beeldschone vrouw. De man kijkt vol verdriet naar haar. Op de volgende tekening is een bloedbad te zien. Overal liggen lijken en in het midden staat de vrouw met grote ogen, vol tranen en wanhoop terwijl ze angstig om zich heen kijkt. Op de laatste tekening staat de man die wanhopige handgebaren maakt terwijl de vrouw huilend tegen de man staat te schreeuwen en met één hand naar zichzelf wijst terwijl ze de andere wanhopig in de lucht gooit. 'Zoals je ziet, het is niet heel erg duidelijk maar we denken dat het ongeveer zo is gegaan: Die man is sowieso een voorouder van jou Calum en dit gaat hard klinken maar waarschijnlijk is jouw'n voorouder verantwoordelijk voor het ontstaan van de geestenwandelaars.-' 'Wat?! Dat kan niet! Waarom dan?!' 'We weten het bijna 100% zeker. Kijk eens hoe erg die man op jou lijkt.' zegt Seff terwijl hij naar de man wijst. 'Maar dan nog...' mompelt Calum zacht. 'Ga verder.' zeg ik tegen Seff. 'Oké, op de eerste tekening zagen jullie dus die twee wolven. We denken dat ze allebei van een andere roedel zijn die met elkaar ruzie hebben, vandaar die haatvolle blik. Maar ze hebben net ontdekt dat ze mates zijn van elkaar-' 'Daarom die liefdevolle blik.' zeg ik terwijl ik de tekening nog een keer bekijk. Seff knikt en pakt de volgende tekening. 'Hier denken we dat een heks de vrouw te pakken heeft gekregen en haar in het vuur heeft gegooid want liefde is een zeer krachtig middel waarmee je veel kan bereiken in betoveringen alleen om eraan te komen moet je diegene vermoorden door rook. De man wilt haar eruit halen maar word tegengehouden door de heks.' Seff pakt de volgende tekening erbij. 'Hierop zien we de dode vrouw die uit het vuur is gered. De man wilt denk ik een spreuk of zoiets over haar uitspreken zodat ze weer levend word en waarschijnlijk moet hij daarvoor haar hart eruit halen of zoiets, daarom het mes.' Volgende tekening. 'Op deze is te zien dat de vrouw al deze mensen heeft vermoord omdat ze waarschijnlijk voor het eerst haar lichaam verliet. De eerste geestenwandelaar dus.' De laatste tekening. 'Hierop zien we dat de vrouw erachter is gekomen dat de man haar teruggehaald heeft uit de dood maar zoals je ziet is ze er volop tegen. Ze is duidelijk woedend, wanhopig en angstig om wat ze is te worden. De man probeert haar uit te leggen dat hij niet zonder haar kan leven en al die dingen.' Calum is opvallend stil. 'Callie? Gaat het wel?' Wow, wat? Hoe noemde ik hem nou?! Oh my god... Ik voel mijn wangen rood worden en kijk beschaamd naar de grond. Seff's bulderende lach klinkt vrolijk door het bos en ik hoor Calum ook zachtjes grinniken waardoor ik hem bestraffend op zijn arm probeer te slaan maar dat gaat nogal lastig omdat ik naar de grond blijf kijken. 'Diamantje, je moet wel kijken als je me wilt raken.' Zegt Calum plagend. Direct kijk ik op en sla hem op zijn hoofd. Seff begint nog harder te lachen. 'Dat had je niet moeten doen diamantje.' Zegt Calum grommend terwijl zijn ogen een donkere tint krijgen en ik weet niet goed of het van lust of woede is. Voorzichtig zet ik een paar stappen naar achteren en draai me vervolgens om en spurt weg. 'Als ik jou was zou ik achter haar aan.' Zegt Seff en ik weet nu al dat er een geamuseerde grijns op zijn gezicht te zien is. Ik storm naar beneden erop lettend dat ik niet struikel en van het pad naar beneden val. 'Je kan het net zo goed opgeven diamantje.' Hoor ik Calum plots achter me zeggen. Geschrokken slaak ik een gilletje voor ik nog harder naar beneden ren alleen let ik nu niet goed op waardoor ik struikel en via het pad naar beneden rol.Op een gegeven moment is het pijnlijke, stenen pad weg en rol ik over gras. Heerlijk, zacht gras met de verse dauw er nog op. Als ik (eindelijk) stil lig kijk ik wat verdwaasd naar de lucht tot Calums hoofd boven me verschijnt en me bezorgd aankijkt. 'Gaat het wel diamantje?' Vraagt hij bezorgd en dat is het moment dat ik in lachen uitbarst. Ik weet niet waarom ik moet lachen maar ik moet gewoon lachen. Calum kijkt me raar aan maar het duurt niet lang voor hij ook begint te lachen en lachend naast me ploft. Als we uitgelachen zijn pakt Calum mijn hand en verstrengelt onze vingers. Beelden van toen ik sliep en Calum nog wakker was schieten door mijn hoofd. 'Waarom ben je gisteren zo laat gaan slapen?' Vraag ik terwijl ik naar de grote, witte wolken kijk die langzaam langs drijven. 'Omdat ik zeker wou zijn dat je veilig was en niet weer ontvoerd zou worden als ik in slaap was gevallen.' Zegt Calum terwijl hij me wat dichter tegen zich aantrekt. Glimlachend vlei ik me tegen hem aan. 'Hoe was het?' Vraagt Calum plots. 'Hoe was wat?' 'Hoe was het om bij... The Conversation Guys te blijven?' Ik merk dat Calum met moeite de naam van de roedel van de zilvere alpha uitspreekt. 'Opzich viel het hartstikke mee, alleen zijn het daar allemaal een stelletje fixers. Echt, het was echt erg daar alsof ze nog nooit een meisje hadden gezien.' Grinnikend drukt Calum een kus op mijn kruin. 'De alpha mocht mij echt niet en ik had gelijk al een diepgewortelde haat voor hem toen ik hem zag. De jongens zelf waren heel aardig.' 'Ja, die alpha is gewoon een klootzak. Hoe zag je leven er ongeveer uit?' 'Nou, er was wel de hele tijd beveiliging bij me. Meestal was het Jace, in het begin had hij echt een hekel aan me.' Ik moet grinniken aan de herinnering: