Lasta Sanco (A Collaborative Novel)

Chapter Nineteen

It's better this way

"Ariadne!" Tawag pa ni Hector na tumakbo na upang maabutan ang mabilis na lakad ng dalaga na halos malapit na sa kabilang hagdan ng overpass.

"Ba't ayaw mo mamansin? Ariadne!" Finally, agad din niyang nahawakan ang braso ng dalaga at napigilan ito sa kaniyang paglakad. Takang-taka ang mukha at isipin ni Hector lalo na ng hindi naman siya hinarap ng dalaga, nakayuko lang ito habang hawak pa rin ng binata ang braso niya. "Ariadne? Why are running from me?" Tila kabadong tanong pa ng binata. "W-what did I do? Please look at me." Akmang ihaharap niya sana ang dalaga sa kaniya nang matigilan siya pagsalita nito.

"My.. Oo nga naman.. why I am running away? We're not even together.. You did nothing wrong..." Pumipiyok na rin ang boses ng dalaga na tila ba umiiyak na ito.

"I'm sorry, I just.. I was just..." You can see in Ariadne's lips of how she feels at moment. Kahit pa nakayuko siya kita na rin ang pagtulo ng luha niya. Hector can't take it anymore so he tried to pull Ariadne a bit so he could see her face.

Finally, Ariadne slowly faced him with a smile. Hector's eyes wided in surpise to see her smile.

While crying... Too much tears that she can not handle those from falling anymore.

"Ariadne..."

"I'm sorry..." She said while crying and smiling at the same time.

"I'm sorry for falling this hard.. I'm sorry I couldn't get rid of it.. I know you have someone.. I'm just..." Bahagya nang napayuko ang dalaga at agad pinunasan ang kaniyang mga luha gamit ang kamay. But her tears is still falling, hindi humihinto na para bang inipon niya iyon ng ilang taon. Binawi na rin niya ang kaniyang brasong hindi binibitawan ni Hector habang natutula sa kaniyang mga sinabi, yet his cheeks are getting warmer for it to blush.

Mahigpit siyang napahawak sa kaniyang palda at muling hinarap si Hector kahit pa tumutulo pa rin ang kaniyang mga luha, she still tried to smile even though sadness can still be seen all over her face.

"I'm sorry I couldn't throw my feelings away.. you don't have to reject me... I won't get near you again."

"Huh? Ariadne!"

Agad tumalikod ang dalaga at patakbong bumaba sa overpass. Tila pino-process pa ni Hector ang lahat ng sinabi nito, just to realize that the girl has feelings for him. Making his cheeks and ears to turn so red.

He slowly covered his mouth with his hand while his eyes wided.

"It's because of a boy who once fell in love with some girl who smoke cigarette and vape."

"So sinubukan ko ring magsigarilyo, thinking na maybe he would like me too, 'cause I know now how to smoke, but as usual, he didn't see me in that way."

"Weh? But I could see that your amazing! How come he didn't see that?"

"You think I'm amazing?"

"Yeah!"

"S-so at that time.. S-she's been talking about me? It was me?" Turo pa ni Hector sa sarili na halos hindi pa makapaniwala sa napagtanto.

"Taragis naman pre! Anong ginagawa mo?"

"Eh!?"

"Naiinis na ako sa'yo ah!"

Loid and his sister, Hikari is walking fast towards him.

Do'n ay tila na-realize muli ni Hector ang kaniyang dapat. Agad tuloy siya tumingin sa direksyon kung saan dadaan dapat si Ariadne.

The girl is too far now and she's still running away. "Ariadne!"

Agad naman niyang nilingon ang dalawa lalo na ang kaniyang kapatid na nagtataka pa rin sa nangyayari.

"Please wait here, I need to get her! Loid, pakibantayan si Hikari!"

Agad siyang tumakbo pababa sa overpass patungo kay Ariadne na napakalayo naman sa kaniya. "Bilisan mo pre! Go!"

Mabilis pa sa hangin na tinakbo ni Hector ang sadwalk, ngunit sa hinaba-haba ng kaniyang tinakbo na halos nakarating na rin siya sa ilang streets at sa mga abangan ng jeep at bus. Hindi na niya naabutan pa si Ariadne. Hinihingal pa niyang nilingon-lingon ang paligid, ngunit ni anino ng dalaga, hindi na niya nakita pa.

Mariin namang nag-isip muna ang binata kahit pa hindi ito mapakali sa kakikilos na halos pinagtatakahan na siya ng mga tao sa kaniyang paligid.

Hanggang sa umusbong ang ekspresyon and isang bagay na kaniyang napagtanto na agad ring nagpangiti sa kaniya.

"Yeah that's right! Hah! You can't run from me!"

****

"Ate, hindi ka pa matutulog?" Inaantok na ani ni Aravel na paakyat na ng kanilang hagdan, nakapantulog at nagkukusot pa ng kaniyang mata.

Umiling naman si Ariadne na nakaupo sa kanilang mesa, nakaharap sa kaniyang laptop. "May gagawin pa ako, tulog ka na."

"Hmm, 'kay." Sinundan muna ng tingin ni Ariadne ang kapatid na pumasok sa kuwarto nito at saka niya muling hinarap ang screen ng kaniyang laptop ng may lungkot sa kaniyang mga mata.

She's planning to write a resignation letter...

"It's better this way..." Nagsimula na rin siyang mag-type rito upang magawa ang kaniyang letter. It's already 10 in the evening. Sakto naman nang biglang tumunog ang doorbell ng kanilang bahay.

Napahinto agad ang dalaga sa ginagawa at agad napakunot ang noo. Gabing-gabi na ngunit may tao pang bumisita sa kanila.

Dahan-dahan naman niyang binuksan ang pinto. Sapat na para masilip lang ang labas ng kanilang gate. Nang wala siyang makita ay tuluyan na siyang lumabas upang hanapin ang kung sino mang pumindot ng kanilang doorbell. Sinilip nalang niya ito mula sa mga butas ng gate ng bahay nila.

No one's there.

Kunot-noo namang napaatras ng kaunti si Ariadne habang sinisilip pa rin ang labas. Napagdesisyunan na ring niyang pumasok sa loob at i-lock ang kanilang pinto. Bago magpatuloy ay kumuha pa siya ng kutsilyo sa kusina at saka akmang uupo na sa harap ng kaniyang laptop.

"Aria--"

Ngunit bago ang lahat ay mabilis pa sa hangin niyang hinagis ang matulis na kutsilyo na muntik nang sumaksak sa mukha nang kung sino! Tumusok ito sa pader na halos bumaon pa! Seryosong-seryo pa ang mukha ng dalaga.

Ngunit napatakip agad ng bibig sa bigla ang dalaga nang makita kung sino ang lalaki sa kaniyang harapan. "Eh!?"

It's Hector and his whole being  was stunned, nakatabi pa rin sa kutsilyo na nakatusok pa sa pader, hindi siya agad nakagalaw sa gulat sa mabilis na pagsugod ng kutsilyo sa kaniya. Nahulog pa ang ilang petals ng rosas na kaniyang dala dahil sa lakas ng pagbato ni Ariadne. Nahulog na rin ang dala niyang box ng chocolate na nakaipit lang sa kaniyang braso.

Ilang segundo pa muna ng katahimikan ang nanaig sa dalawa. Hindi makapaniwala si Ariadne na nasa harapan niya si Hector dahilan upang siya ay mamula sa hiya dahil na rin sa muling pag-alala ng kaniyang mga sinabi kanina.

Habang si Hector ay tila hindi pa maka-move sa matinding kaba na halos inakala niyang mamamatay na siya do'n.

"Y-you should at least listen to me... You know? D-don't kill me.."