Thirty-Second Letter

55 1 0
                                    

Lose Heart


Pagkalabas ko ng kwarto ay si Annie at Dominic na lamang ang naroon. They both look at me and didn't say a thing. Hating gabi na rin at nanunuod na lamang silang dalawa sa sala. 


"May pasta pa, kumain ka na muna." Annie said and smile at me. Hindi pa rin umabot sa mata ang mga iyon. 


"They left because there is a real emergency in the office. Ako ang naiwan para bantayan kayo" Dominic looked at me intently. Ramdam ko ang sunod ng tingin niya sa bawat galaw ko. I catched how he said the "real emergency", I know he knows, he is the smartest after all. 


"I know. Nabasa ko sa twitter. I will gave my resignation letter tomorrow" sabi ko at hindi nilingon ang kung sino sa kanila. Naramdaman ko ang pagsunod ng dalawa sa akin sa dining room.


"Maggie.." Annie called me. 


Naupo ako at kinuha ang pasta na tira sa akin. Dominic didn't fail to make amazing dishes. Mamimiss ko ito. I took a sip of water and replied. "I know this will happened. Wala na atang magandang nangyari mula nang pumasok ako sa buhay ng bawat isa sa inyo. And you also know my plan Annie. Next month na iyon."


I heard her sobs, natigil ako sa pagkain at nilingon na siya. She looked at me and nod. Alam ang ibig kong sabihin. Dominic looks at us in confusion. Ngumiti ako, he looked different when he's wearing his eyeglassess. Nagtama ang paningin naming dalawa. He adjusted his glasses. 


"I don't follow. What are you talking about?"


"Nothing." Sabi ko at dinaluhan si Annie. She hugs me and I hug her back. 


Ayokong malaman ni Dominic ang plano ko. This is my plan before I met them, ayoko rin na malagay siya sa position na mamili siya o magkaroon ng impormasyon na hindi niya pwedeng sabihin sa malalapit niyang kaibigan. 


"I'm sorry. Pakiramdam ko ay kasalanan ko kung bakit nagkaganito. Hindi ako naging mabuting kaibigan. I'm sorry, Maggie. I am just too inlove with him."


Hinaplos ko ang likod niya. I am too tired to cry. Wala nang mailabas ang mata ko na mga luha. I am too drain to feel. 


"It is not your fault. Let's not blame ourselves from now on. We must continue to live and see what are things ahead of us." sabi ko.


"Say that to yourself, Maggie. Please, I didn't blame you. We didn't blame you. Hindi mo rin kasalanan ang mga ito." she sobs and looked at me. 


Marahan along tumango. Bahagya akong ngumiti. I will do that in the process, unti unti. The love I have for myself right now is enough to move forward. 


"Thank you, Annie." I hug her once more. 


Dominic is still looking at us, waiting for me to say something. Nilingon ko siya habang nilipat niya ang plato sa upuan ko. KAtabi ko si Annie na ngayon ay kalmado na. 

Love Letters and Melodies (Monarchy Series 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon