THE GAY CAMPUS PRESIDENT (VINNY MARCOS) // COMPLETED

46. PLEASE

SHIN YE POV:

"Bun, where are you? Bakit ang tagal mo," palakad-lakad ako sa sala habang hinintay si Vinny.

Kanina pa kasing umaga iyon umaalis ngunit ngayong hapon na di pa bumabalik.

Lumipas pa ang oras hanggat sa dumating ang alas 8 ng gabi.

I dialed Vinny's number again pero wala talagang sumasagot.

"Knock! Knock!" Rinig kong katok ng pintuan at excited na akong buksan dahil alam kong si Vinny bunny ko ito.

"Bun——," naputol ang aking sinabi when I saw dad and mom.

"Ye," mom utterred at umiiyak na.

"Bakit? Pano? Pano niyo nalamang nandito ako? No, ayoko, hindi pwede," sabi ko at umiiwas sa kanila subalit pinadampot ako ni dad sa mga body guard namin.

Wala akong magawa kundi umiiyak, dahil alam kong magagalit si Vinny pag-alam niyang pag-uwi niya wala na ako.

"Mom, Vinny will gonna worry about me, please let me go. Dad please," labis na dumaloy ang aking mga luha.

"Dad, are you really so cruel like this? That you can sacrifice your daughter just for the company? I don't like Simon dad, di ko gusto ang ipapakasal niyo sa akin," sigaw ko na pinapasok ako sa kotse.

"Are you done putting the letter there?" My dad talked to mom.

Tumango-tango lang si mom habang napapaluha.

"Dadd, please. I love Simon's brother. Kung siya ang ipapakasal sa akin oo at papayag ako pero kung si Simon, pwede bang itigil niyo to please," iyak kong nagmamakaawa kay dad.

Pero sa pag-iyak ko nabigla nalang ako ng nagsabi si dad ng mga salita.

"Para sa kabutihan mo lang tong ginagawa namin," sambit pa ni dad na nakapagpapagalit sa akin sa kanya.

"Hello! Kumpareng BBM we found our daughtet. Your son is in the province where Ping's live.

————————————————

VINNY POV:

"For sure magiging masaya yong naghihintay kong bunny ko don sa bahay kapag makita niya tong mga dala ko," ngumingiti kong sabi.

Mabilis akong nakauwi sa bahay dahil alam kong nag-aalala na sa akin si ShinYe.

"Bunn, bunnn," tawag ko sa kanya pero nagulat ako bakit walang liwanag ang bahay.

"Shin," kinakabahan kong sambit at mabilis na nakapasok sa loob. Agad kong nailagay sa mesa ang aking mga dala at hinahanap si ShinYe.

"Bunnnnnn," napaiyak kong sabi dahil ang sakit lang na di ko siya makita dito.

Mabilis akong nakapasok sa kwarto at may nakita akong sulat.

"William, I'm tired being with you already. And I don't want you to feel the same way too. Let's stop it! I miss my previous life. Umuwi na ako ng Manila. Patawarin mo ako William. Mahal kita pero napapagod na ako," basa ko sa sulat na nakapagpapaiyak sa akin.

Bumuhos ang aking mga luha at napahawak sa aking puso dahil sa di inaasahang pagkakataon.

"Eh ako ba Bun hindi pagod? Napapagod rin naman ako pero di ako sumuko ah," sambit ko at humihikbing patago.

"Bakit ka naman sumuko Shin, bakit?" Sambit ko at bigla nalang akong nahilo ng mapansin kong may tumusok sa aking batok.

~FAST FORWARD~

"My son," tawag pa sa akin ng isang babae na kahawig ni mom o baka nga si mom talaga.

"Teka, where am I?" Sabi ko at biglang napatayo.

"Glad to know that you're awake," nabigla ako when I saw dad.

"Tsk," sabi ko at lalabas sana ako when body guards are blocking my way.

"Stop blocking my way," inis kong sambit sa kanila.

Nabigla nalang ako when they hold my hand at ibinalik sa hinigaan ko.

"Since Simon has his own happiness already, I think you need to find your own wife Vinny and my—," naiinis ako sa sinabi niya kaya binato ko siya ng unan dahil sa galit ko.

"Pakialamero ka talagang Bong bong ka!! Si SHINYE LANG ANG MAHAL KO! Ang ipapakasal niyo kay Simon ang MAHAL KO! KAYA PWEDE BA???? WAG KANG MAKIALAM SA BUHAY KO!!!! TANG INA!" Sigaw ko dahil sa inis.

"Para kang di edukado sa mga binitiwan mong salita Vinny," nangigilait na sabi ni dad.

"Ano gusto mo respetuhin ka? E di ka nag-iisip ng matino eh," sabi ko at lalabas sana pero pinigilan na naman ako ng body guard ng ama.

"Can you please let me go," sabi ko at umupo sa kama at agad naman nila akong binitawan.

"Kung kinakailangan unahin ang kasal mo kesa kay Simon gagawin ko! Para walang hadlang," dad utterred na namumuo na ang aking mga luha dahil sa kainisan.

"Dad, if you would really do this, just please remember how I have wasted my life because of my first love. And if you would take ShinYe away from me and give it to Simon, then, prepare a coffin after their wedding. I can't live without ShinYe dad," pagmamakaawa ko sa kanya ngunit umalis lang si dad sa harap ko.

Iniwan ako ng lahat at nagmumukmok parin ako dito sa kwarto. Nakabantay ang gwardiya palagi.

Di narin ako lumalabas pa ng kwarto dahil alam kong di ko ma makikita pa si ShinYe at siguradong masaya na siya sa kanyang naging desisyon.

Lumipas ang mga mga linggo at palagi nalang akong dinadalaw ng mga medic dito dahil sa mga sakit na natamo ko mula sa pagdadalamhati at pagdiko pagkain.

Wala silang magawa dahil kapag sinabi kong ayaw, ayaw talaga.

"William, gusto mo bang patayin ang sarili mo?" Galit na sabi ni dad.

"I wanna die, I lost my soul," sambit ko at nakatitig lang sa wall ng kwarto.

Lumabas na sila ng kwarto at napaluha na naman ako ng lubusan.

"Hayss, do you really love me? If so, then eat this," nabigla ako when ShinYe entered the room.

"B-bun?" Sabi ko.

"Yes, Vinny bunny?" Ngiti niya sa akin.

I hug and kissed her dahil namiss ko siya.

Pinakain niya ako at sinusubuan pa para kumain. Nang matapos ko ang pagkain bigla siyang nagsalita.

"Bunny ko, please don't hurt yourself because of me? Dahil kaya kong saktan ang sarili ko maging okay ka lang. Di man tayo ang magiging para sa isa't-isa pwede bang makita kitang okay ka?" Hikbi niyang harap sa akin na naguguluhan ako.

"Wait what do you mean?" My tears started to fall.

"I'll marry your brother, and it has reason Vin. Please take good care of yourself," sabi niya at akma sana siyang aalis pero niyakap ko siya ng mahigpit.

"Bunn, maaawa ka... ma-mahal na ma-mahal k-kita. Di ko ka-kayang wa-wala ka sa tabi k-k-ko. Please wag kang magpapakasal sa kapatid ko, Shinnnn please," hikbi kong nakayakap sa kanya pero tinanggal niya ito at lumabas ng kwarto.