Wonderkid ○Taylan Antalyalı○

↕

- Bence daha önemli olan şey senin bu halde sevgilimin evinde olman Gözde

Gözde: Arkadaşımla bi şeyler  içmeye geldim tatlım seni ilgilendiren ne ?

Gözlerimle onu süzüp cevap verdim.

- Bu halde ?

Gözde: Evet, ne varmış halimde ?

- Sanki yokluğumdan faydalanmaya çalışıyo gibisin.

Gözde: Onu sana bırakmayacağımı söylemiştim. E sende meydanı boş bırakıyorsun

Alaylı bi gülümseme takındım

- Senin bu yüzsüzlüğüne asla anlam veremiyorum biliyor musun ? Sana bende Taylan'da birbirimize ne kadar aşık olduğumuzu söylemekten bıktık. Ne zaman vazgeçeceksin ? İnan benim için bi sorun yok ben ondanda kendimden de eminim ama hemcinsim olan birinin bu kadar aşağılık duruma düşmesi üzüyor beni.

Gözde: Özgüvenin takdir edilesi. Taylan sana aşık. Doğru. Ama şimdilik. Sen onu haketmiyorsun. Ona hakettiği ilgiliyi veremiyorsun. Sıkılacak senden. O zaman ona o istediği ilgiyi ben vereceğim. Bu gerçeği kendini alıştır bence

- Çekil şurdan

Daha fazla saçmalamasına katlanamayarak onu kenara itip içeri girdim

- Taylaan

Çantamı biyere fırlatıp salona girdim. Arkamdan gelen topuklu ayakkabı sesleri sinirlerimi geriyordu artık.

Taylan koltuğa uzanmış telefonla oynuyordu ve üzerinde tişört yoktu.

Taylan: Mayıs, hani gelmeyecektin ?

- Seni bırakıp gitmek istemedim.

Gülümseyip ayağa kalktı ve kolunu boynuma dolayarak sarıldı. Bende ellerimi sırtına koyarak ona karşılık verdim. Arkamda Gözde'nin bizi izlediğinin farkındaydım. Ayrıldığımızda uzanıp dudaklarına küçük bi öpücük bıraktım.

- Misafirimiz varmış.

Taylan: Aynen. Gözde kahve içmeye gelmiş.

- Ya kesinlikle öyledir.

Taylan tekrar koltuğa oturduğunda yanına oturdum.

- Gözdecim böyle ayakta mı duracaksın ? Ya otur bizi seyret ya da defolup git

Taylan: Mayıs sakin mi olsan güzelim? 

- Karışma sen

Gözde o çirkin sırıtışıyla cevap verdi.

Gözde: Ben bugün giderim, yarın yine gelirim Mayıscım sen nasıl olsa arada uğruyorsun sevgiline yalnız kalmasın çocuk

Sinirle ayağa kalktım

- Siktir git burdan, hemen

Taylan da yattığı yerden kalkıp kolumu tuttu

Taylan: Noluyo kızım sana, ne bu celal ?

Kolumu elinden kurtarıp Gözde'ye elimle kapıyı gösterdim.

Gözde: Sana mı soracağım be kimsin sen ? Şu varoşluğunu gördükçe Taylan'ın yanına yakışmadığına o kadar ikna oluyorum ki

Sinirden ağlama noktasına gelmiştim. Sinirlendiğimde ağlardım ve şu an bunu yapmamam gerekiyordu. Tırnaklarımı etime batırarak bu dürtüyü engellemeye çalıştım. Taylan anlamış olacak ki Gözde'nin yanına giderek onu kapıya doğru ittirdi.