If Only He

CHAPTER 2

SKIE's POV

Nang makaakyat na sila ng tuluyang sa taas ay doon ko lang binuksan ang cellphone ko. Actually, kanina pa ito nag va-vibrate pero hindi lang talaga ako maka tsamba na sagutin ang tawag.

"Hey!" bungad ko sa tumatawag.

"What took you so so long? I've been calling you like crazy." Bulyaw sa akin ng nasa kabilang linya.

"Oh, I'm so sorry, I was just doing something important. It won't happen again." Paghingi ko ng tawag sa kaniya.

"Uhuh? Mas importante pa kesa sa akin?" may pagtatampo sa boses niya.

"No of course not but it's just that I really, really need to do it." narinig ko siyang napabuntong hininga.

"Okay, I understand how busy you are. It's just that, I'm being paranoid because of what Tita Farah said." Napakunot ang noo ko dahil dito.

"Why? I mean, what did she tell you?" tanong ko na sinubukang hindi ipahalata sa boses ko ang pagkabagabag.

"That this distance between us will break us apart?"nakahinga ako ng maluwang.

I talked to Tita Farah during the party, ng umalis si Selestine. Sinabi ko sa kaniya na huwag munang sasabihin kay Vanessa dahil gusto ko ako mismo ang magsasabi sa kaniya. Na ako mismo ang aayos nito.

"No, Vanessa. You don't have to worry about it. next year you'll be here, right?" alam kong uuwi siya dito next year for good para dito na magtayo ng sarili niyang business.

Plano din namin na mag business partner sa business ko which is the drinkaholic bar. She's been on states for the past 3 years dahil doon siya nag-aral for her business course.

"Yes and I cannot wait to see you." napangiti ako dahil sa sinabi niya.

"So, how are you?" tanong ko, natahimik naman siya sandali.

"Uhm, so far so good, it's just that, I miss you all there. But I'm glad I just have to bare it for another couple of month."

"I'm glad to he-" napatigil ako ng mag request ito ng video call. Tumingin muna ako sa taas baka bumaba si Selestine bago ko pinindot ang accept button.

"Hey!" masayang bati nito sa akin. Nasa kitchen siya at nagluluto kita ko ang buong kalahati ng katawan niya dahil mukhang nakapatong ang phone niya sa lamesa. Nakatagilid siya bahagya sa akin.

"What are you cooking?" nagpunas siya ng kamay at kinuha ang phone niya saka itinutok sa niluluto niyang French toast.

"French toast, yum." Sabi niya at ibinalik na sa pagkakapatong ang phone niya.

"You have to have a proper meal." Humiga ako sa may sofa at ginawang unan ang braso ko.

"Aww, I haven't had a proper meal for forever. That's what I miss in there." Saglit siyang nawala sa fame at pagbalik ay may dala itong itlog. "Where are you? I am certain you are not in your room, and even in your house." Sabi niya. Napatingin ako sa paligid, kahit iyon ay napansin niya pa.

"Oh, I'm at grandpa's house, I mean he gave it to me and it will be such a waste kung hindi natitirhan kaya paminsanpinsan I come here."I feel bad for lying to her.

"Oh, okay." Natahimik kami at pinanood ko lang siyang magluto.

Ilang sandali pa ay narinig ko ang mga yabag na pababa sa hagdan.

"Hey, Vanessa. I have to go, I love you." ngumiti siya sa akin at kumaway.

"I love you more." Sabi naman niya at pinatay na ang tawag.

Ibinulsa ko ang phone ko at ipinatong ang kaninang ginawa kong unang braso ko at nagpanggap na natutulog.

"Hijo?" pagtawag sa akin ni Nanay Pas kaya naupo ako at tumingin sa kaniya.