Rüyaların Hakimi

° (25) Öbür Dünya °

Yaşadığım şeylerin hepsine inanmak istemiyordum , sanki uzun bir kabustaymışım gibiydi . Bir yandan gün geçtikçe daha da büyüdüğümü hissediyordum , son zamanlarda yaşadıklarım çok ağırdı uykusuzdum biraz , uyuma kararı aldım ama gözlerimi kapattığım da annem ve babamı görmüştüm onları uzun süre sonra görmek beni mutlu etmişti ama rüya görmeye de korkuyordum artık . Anneme sarılmak istedim ama o benden uzaklaşmak istedi , buna anlam veremedim asla bana böyle davranmazken bir anda ne oldu'da uzaklaştı ? Babama sorduğumda bu sefer o da " seni sevmiyoruz artık bizim çocuğumuz canavar olamaz " diyerek benimle alay etmeye başladı . Kendimi çok kötü hissediyordum haklı mıydılar acaba yoksa Emilia tekrar'dan zihnime girip bana acımı çektiriyordu ? Bu rüyaya daha fazla katlanmak istemiyordum uyanmaya çalıştım ama hiçbir şekilde gerçek hayata geçemiyordum sanki hapsolmuş gibiydim , o karanlık yerde sadece emiliayı gördüm . Herşey tahmin ettiğim gibiydi ...

* Emilia *
Buradan çıkamıycaksın Lucas burası senin yerin artık

diyerek bir den havaya yükselmeye başladı , emilia'nın tek ıslığı ile yer altından yaratıklar çıkmaya başlamıştı . Hepsi üzerime doğru koşuyordu güçlerimi hepsine nasıl kullanıcaktım tek tek yok edemezdim bir yandan uyanmaya çalışıyor diğer yandan da hepsini yok etmeye çalışıyordum , güçlerimi zorladıkça daha da yoruluyordum , bu yaratıkları güçlerimle öldüremezdim henüz o kadar güçlü değildim, bir yerden bir müzik sesi duymaya başladım ama bu karanlık yerde bizden başka kimse yoktu bu nasıl olabilirdi ? Uzaktan gelen müzik sesleriyle yaratıkların hareketleri kısıtlanmaya başlamıştı . Bu durum emilia'nın hoşuna gitmemeye başladı çünkü istediği şey yaratıkların yok olması değil benim yok olmamdı , müzik sesleri arttıkça yaratıklar yavaş yavaş azalıyordu onlar azaldıkça oradan çıkmanın yolunu bulmak zorundaydım . O karanlığın çok ilerisinde Dr krexi gördüm ve oraya doğru koşmaya başlayınca emilia önüme engeller koymaya devam ediyordu , sonunda çıkmayı başardım uyandığımda da Dr krex yanımdaydı kabusta duyduğum müziği krex açmıştı , krexin başına bu olay yıllar önce geldiği için tecrübeliydi , kendime geldiğim de kemiklerim ağrıyordu krexe herşeyi anlatmaya başladım çünkü emilia'nın bu yaptıkları git gide bana daha çok zarar veriyordu , güçlerimi daha iyi kullanmam gerektiğini ve daha da güçlü olmam gerektiğini söyledi Dr Krex bana , ardın'dan beraber her gün antrenman yapmaya çalışmaya ve emilia yı nasıl yok edicegimizi düşünmeye başladık .Krex emilia hakkında çok şey biliyordu ama anlatmıyordu sır olarak saklıyordu , emilia benden çok daha güçlüydü ben henüz onun gücüne gelemedim , bu süre de uykusuz kalmak zor geliyordu artık krexin bana verdiği vitaminler, haplar ve iğneler beni daha da güçlü yaptığını hissediyordum , krexle bu işi bitirmek için bir gün belirledik ve o güne her yaklaştığım da hem korkuyordum hem de heyecanlanıyor'dum ama zamanımız çok daralıyordu ya ben bu savaşı kaybedersem ya da bu süreçde aldığım haplar vitaminler vücuduma ağır gelirse , eğer tam tersi olursa tüm güçlerimi kaybedersem o zaman ben ne yaparım , olumsuzluğa kapılmak hiçte iç açıcı değildi o yüzden olumlu düşünmeye çalışıyordum kendime inanıyordum günler hızlıca geçiyordu . Dr Krex'le çok sıkı çalışmaktaydık ve zaman geldi çattı 27 Ağustos günü o gece herkes uyuduktan sonra krexle bahçeye çıktık daha sonra bahçede çimenlerin üzerine uzanmamı söyledi , çimenlere yattım krex başımda beklemeye başladı gözlerimi kapattım kendimi yine en son gördüğüm yerde buldum yine karanlıkti ama bu sefer emilia'nın öldürdüğü insanları da görüyordum hepsi farklı farklı ağaçlarda asılı ve ölü bir sekildeydiler , bu biraz korkutuyordu ya bende onlar gibi ölücektim ya da emilia ...

Emilia'yı yine gördüm bu sefer sanki her zamankinden daha güçlü gibiydi , bana bu yaşananların rüya olmadığını göstermişti

DEVAM EDECEK...