Hetzelfde, maar toch anders? // bankzitters

28.

De eerste paar dagen Benidorm waren leuk, geweldig om eerlijk te zijn. 'S ochtends met elkaar brak aan het ontbijt zitten, 's middags wat rond dwalen door de stad, of met elkaar op het strand liggen. Dan de jongens een duik laten nemen, terwijl ik aan de andere kant van het huis stond te roken, 's avonds met z'n allen op stap. Elke dag hetzelfde ritme, maar toch was elke dag weer leuk, geweldig, gezellig en bijzonder.

Maar vannacht is anders. Ik voelde het feest vandaag niet, dus besloot ik thuis te blijven. Dus hier zit ik, om elf uur 's avonds tegen de muur van de villa aan. De vogeltjes fluiten zachtjes, de zon is onder. De maan weerkaatst op het water van het zwembad. De stilte voelt fijn, rustgevend.

'Hey.' Ik kijk op naar Matthy die aangelopen komt. 'Moet jij niet in de stad zijn?' Vraag ik terwijl ik ruimte voor hem maak. Hij gaat naast mij zitten en schud zijn hoofd. 'Ik vond het sneu om je alleen te laten. Plus ik had een leuk idee, maar dat kon alleen als de andere drie er niet waren. Dus het komt goed uit dat zij er nu van door zijn.'

Ik kijk Matthy vragend aan. 'Nou ja... weet je ik dacht misschien is het fijn voor jou om ook eens te gaan zwemmen? Met mij alleen, zodat je je niet druk hoeft te maken om wat de anderen denken. Zodat je ook kan genieten van het water, en het rustgevende gevoel van zwemmen weer eens kan meemaken.' Ik glimlach naar Matthy en knik lichtjes. 'Dat zou ik echt fantastisch vinden Matt... maar ik wil wel dat je weet dat ik echt de tijd ga nemen dan. Ik vind het nog al eng als je snapt wat ik bedoel.' Matthy knikt en glimlacht naar mij. 'Natuurlijk Miel, neem je tijd.'

Even is het stil tussen ons. 'Kom, dan gaan we ons omkleden.' Matthy staat als eerste op en steekt zijn hand uit. Ik pak zijn hand vast en sta dan, met zijn hulp, ook op. 'Laten we dat doen ja.' Ik glimlach naar hem, voordat we gezamenlijk de villa binnen lopen.

Op de gang splitsen we, Matthy naar de kamer die hij deelt met Raoul, ik naar mijn eigen kamer. Zodra ik de deur achter mij sluit zucht ik diep. Ik vind het eng, maar toch vind ik het ook heel fijn. Om te weten dat ik een vriend heb die mij zo erg steunt. Nog zo'n vriend, naast Frank.

De donkergroene binder sluit perfect aan op mijn lichaam. Natuurlijk werkt deze niet zo goed als een normale binder, maar dat is oké, omdat ik weet wie er buiten op mij wacht. Ik kijk mezelf aan via het spiegelbeeld en glimlach zacht. Ik zie er goed uit ook al zou ik dat niet zo snel van mezelf zeggen. Vandaag zie ik er echt goed uit.

Voor de laatste keer neem ik diep adem, en dan zet ik de laatste stappen naar buiten toe. Matthy ligt al in het zwembad, met zijn rug naar mij toegekeerd. Zodra ik de deur laat dichtvallen draait hij zich om en kijkt mij aan. 'Godsamme wat ben jij knap man.' Ik glimlach verlegen en loop naar de rand van het zwembad toe. 'Dankje.' Ik praat zacht, nog nooit ben ik zo verlegen geweest in het bijzijn van Matthy.

'Kom, het water is warm genoeg. Je gaat het echt fijn vinden.' Matthy steekt zijn hand uit en wacht rustig af. 'Neem je tijd maatje.' Ik pak zijn hand vast en glijd langzaam het water in. Het water voelt fijn aan en voor even vergeet ik al mijn zorgen.

Dan valt de deur opnieuw dicht, terwijl we beide nog in het zwembad liggen. 'What... the... Fuck.'