Daddy, Nanny

Chapter 2

Nasa classroom na si Hannah nang biglang pumasok ang isang bagong kaklase nila. Hindi niya pa ito nakita for the last two years sa school nila but the looks still familiar. Umupo ito malapit sa tabi niya.

Hannah – [Teka.. parang nakita ko na ito ah?! Saan ko nga ba siya nakita? Hmm.. (Still thinking then) Aha! Got it! Sa park!]

Ito ang second meet up nina Hannah at Tristan. Sa school kung saan magkaklase sila sa ilang subjects.

Hannah – [Siya talaga yun..]

Pagsusure niya sa sarili.

Hannah – [Siya yung si Mr. Nanny! Sa park! Wow! Magiging classmate ko siya!]

Hannah try to approach Mr. Nanny.

Hannah – Ahh.. hi... J I'm Hannah Briones, what's yours?

No comment for Mr. Nanny.

Hannah – Ahh.. parang ngayon palang kita nakita dito sa school, transferee ka ba?

Nilingon siya nito at...

Mr. Nanny – Pwede ba Miss, don't talk to me.. It irritates me..

Hindi nakapagreact si Hannah. All her life, never siyang sinungitan ng kahit sino pero si Mr. Nanny, sinungitan lang siya nito!

Hannah – [Ang sungit naman pala nitong si Mr. Nanny]

Maya-maya pa'y dumating na ang professor nila. At dahil sa bago, nagpakilala si Mr. Nanny sa harapan.

Again, siya si Tristan Bautista, a 23 year old guy, cute but sometimes become rude to everyone but not on his first son. Magmula ng iwanan siya ng mother ni Martin, nagkaroon na ng hatred sa puso niya. Sa nakalipas na mga taon, walang naging girlfriend si Tristan, dahil until now, hindi pa rin nawawala ang sakit sa puso niya dulot ng pagkabigo sa first girlfriend niya. Kaya magmula noon, palagi ng masungit sa ibang tao si Tristan. Masisisi ba siya if until now ay bitter pa rin siya?

After ng class, sa may canteen area, magkasama ang magkaibigang sina Hannah at Levi. Sabay silang kumakain at ikinukwento na ni Hannah si Tristan, a.k.a. Mr. Nanny.

Levi – Mr. Nanny? Sino yun?

Hannah – Si mr. Nanny, yung lalaking nakita natin sa park two years ago...

Levi – Gosh! Two years ago nay un, naalala mo pa rin?!

Hannah – Oo naman noh! Kaya lang, ang sungit niya..

Levi – Huh? Paano mo naman nasabi?

Hannah – Kasi classmate ko siya ..

Levi – And then? Paano mo nalaman na masungit? Ano sinabi niya sayo?

Hannah – Ahh. Ayoko nang ulitin  yung sinbi niya! Nakakainis!

Biglang napatawa si Levi.

Hannah – Why you're laughing at me?

Levi – Kasi naman ikaw eh!

Hannah – Ha? Ako? Bakit ako?

Levi – Kasi po, ngayon lang kita nakitang nainis ng ganyan (tawa ulit)

Hannah – Eh kasi naman, ngayon lang ako nasungitan. Ang approach ko naman sa kanya is tulad din nung sa iba, pero yung iba nagiging nice sa akin, but siya... hindi...

Levi – Well, Hannah, hindi lahat ng tao ay pare-pareho. Kung ayaw ka niyang maging friend, eh 'di wag! Marami kang friends like me, hindi siya kawalan noh, kaya Hannah, hayaan mo nay un.

Hannah – Pero.. bakit mabait siya sa bata?

Levi – Hay naku, Hannah, malay mo, sa bata lang siya mabait pero sa mga kaedad niya, masungit siya. May mga ganung tao.. weird.. pwede ring dahil sideline niya ang pagnananny kaya nagkukunwari siyang mabait, dahil sweldo rin yun noh!

Nanahimik na lang si Hannah. Hindi na sinagot pa si Levi. Tinitingnan ang point nito.

Kinagabihan, sa room ni Hannah...

Patuloy pa ring iniisip ni Hannah kung bakit nagsungit sa kanya si Tristan gayong pakiramdam niya, isang mabait na tao ito. Lalo pa nung nakita niya kung gaano kasaya ang mukha nito habang nilalaro at inaalagaan ang batang kasama nito noon sa park.

Hannah – [Bakit kaya ang sungit niya? Sure naman akong hindi siya totoong masungit. Hindi ako kumbinsido sa sinabi ni Levi dahil kung masungit talaga siya, masungit na siya sa lahat, mapakaedad niya o mapabata pa.. kung ano man iyon, gusto ko malaman. Alam kong hindi ako matatahimik kapag hindi koi yon nalaman. Hay, ba't naman kasi ganito ako?!]

Kinabukasan, school hours..

May ibinigay na flyers ng organization nila si Hannah kay Tristan. Imbes na basahin man lang ay hindi, ni hindi nito sinulyapan ang binigay niya, kaya...

Hannah – (Mahinang voice) Sungit..

Ngunit malakas ang pandinig ni Tristan! Kahit mahinang nasabi ito ni Hannah ay narinig parin niya kaya..

Tristan – Ako? Masungit?

Hannah – of course you do! (Sabay irap)

Tristan – Kung nasusungitan ka, that's your fault, I don't like you to approach me, you irritates me.

Hannah – (inis na talaga) ah ganon?! Well, you irritates me too! Hmph! Yabang! Sungit!

At umalis na si Hannah na inis na inis kay Tristan. Samantalang si Tristan, parang balewala if mainis man sa kanya ng todo si Hannah, "wa siya paki". And this is the start na palagi na silang nagkakapikunan every time na nagkikita sila. They can't control it lalo pa't madalas silang magkita. Never as in never na talagang nagpansinan ang dalawa.