İlk Acım Değilsin

•8

Özledim.

Bazen her gün yanında duran insanlara güvenemezsin de,gider sana 899 km uzaklıktaki birine güvenirsin.Güvenmenin mesafesi yoktur çünkü.Güvenmenin meselesi vardır.Herkese güvenilmez.Yediğin darbelerden sonra anlamanın kattığı acı insanı büyütüyormuş.Biz de böyle büyüdük işte.Herkese güvenilmeyeceğini,herkesin sevilmeyeceğini ve herkesin herkez diye yazılsa da da artık fark etmeyeceğini zaman gösterdi bize.Sevmek de böyle bir şey işte, her gün elini tutabileceğin,dokunabileceğin
insanları sevemezsin de,belki de hiç görmediğin,belki de hiç göremeyeceğin birisini seversin.Bu kalp organı çok farklı çalışıyor çünkü.

Bazen sadece bir fotoğrafa bakarak aşık olabiliyor insan.Bazen de sadece ses tonuna.
İşte o andan sonra,karşına kim çıkarsa çıksın herkesi farklı sınıflandırmaya koyuyorsun.Aklın daima onda oluyor.
Bazen farklı şehirde oturan birini seversin.
Bazen o şehrin hava durumunu incelersin.
Yarın hava soğuk,kalın giyinse bari.
Bazen,o şehrin takımını desteklersin,
haksız penaltı ile 3 puan gitti.
Bazen de o şehirde adı geçen bir haberi okurken...

Bazen, bütün bazenler çoğalır.Siz hiç uzakta oturan birini sevdiniz mi?Her gün yanında olamadığınız,her gün elini tutamadığınız,çok kötüyüm dediğinde ise hiçbir şey yapamadığınız?

Mesafe,
Telefonla konuşurken
Ses tonundaki değişimin sebebidir.

“Alo,
Çok özledim.
Kendine dikkat et.”